1. Semranım önce bir anne. Siz onu Medya maymunu yapmadan önce de bir anneydi. Siz alkışladınız onu, siz desteklediniz. O yüzden mi yargılıyorsunuz şimdi? Küçük puntolar ayırdığınız şehitlerimizin ve şehit ailelerimizin mağduriyeti haber değil de, koskoca manşetler ayırdığınız Ata’nın sözde şehitliğimi asıl haber?..
Hiç bir sağlıklı insanın Semranımı seveceğini sanmam. Hatta tartışmak yorgunluk olur. Ancak ben bir acayip oldum haberleri seyrettiğimde. Semranım’a kızmadım bile. Zaten ağzına geleni söylüyordu, yine söyledi. Onu ciddiye alanlara şaşırdım sadece. Acayip olmamın nedeni, nelerle karşı karşıya olduğumuzun korkunç vehameti. Takıldığım nokta tamamen algılama biçimimiz, görme ve ifade etme biçimimiz. Asıl korkutucu olan bu. Yok popüler olmayı kaldıramadı, yok böyle bir anneden zaten böyle bir çocuk çıkardı, yok … Kim çocuğuna isteyerek yanlış davranır?. Hangi anne ister çocuğunun kötülüğünü, kendini sivriltmek uğruna? Evet, Semranım bir arıza , bu arızayı gözler önüne serin, destekleyin, sonra da ne diyor bu kadın deyin… hadi canım. Bir yanlış sürekli destek buluyorsa, doğru olduğu da düşünülecektir zamanla…
O kadar anlamsız şeyi o kadar çok abartıyor, çarpıtıyor, çomaklıyoruz ki, çomak gözümüze giriyor sonunda, kör oluyoruz. Kim kimi gözetliyor, kim kimi teşhir ediyor birbirine karışıyor.
Hiç alakadar değilim bir aile mevzuunun bu kadar içine girmeyle ancak girilmeyecek boyutlara da girdik nihayetinde. Bu ana haber değildir, bu magazin haberi bile değildir, magazin haberinin ‘bu böyle mi acaba’larla işi yoktur, neyse neyi yakalar tespit eder, yayınlar ama oto-sansürü de vardır bazı konuşmaların. Magazin medyası’nın da bir raconu vardır, delik deşik etmez, etmemelidir. Semranım’ın tepkisi yanlış gelmedi bana. Hatta duymamazlığa geldiğimde, kızdılar bana ne kadar –duyarsızsın- diye. Duyarlılık; sizin önem verdiğiniz ve değer bulan karşılıklara cevap verme isteğinizle devreye girer.. Madem siz bu kadar duyarlıydınız, Semranım’ı tedavi ettirseydiniz, ona her koşulda başrol vereceğinize… Bu yeni birşey değil ki, Semranım hep konuştu. Diğerleri işinize geliyordu da bu şehit mevzuu mu gelmedi?
2. Hülya Avşar olayına gelince… Hiç bir şey dışarıdan göründüğü gibi değildir… Birliktelikler, evlilikler ve özellikle ayrılıklar, hele de orta da bir çocuk varsa. Ne kadar yakınında olursanız olun içeride olup biteni algılayamazsınız. Ne Kaya’yı ne Hülya’yı yargılayamazsınız, çünkü siz onların birbirine baktığı yerden asla bakamazsınız. İlişkiler fenomen yumağıdır. Bu yüzden çok tartışılır, atılır tutulur, bu yüzden medyanın uğrağıdır.
İnsan eşinin bazen annesi bazen çocuğu olur, uzun süreli ilişkilerde genellikle durum budur. Hülya’nın sözü beni irkiltti, doğruydu evet ve son derece cesurdu. ‘Biri illa bir cam kırar ve öteki öder’. Bedeli önündeki tercihlere bağlıdır. Hülya hanım ne galip, ne mağlup, ne de mağdurdur. Kaya aldatmış bir koca’dan önce bir yetişkin görüntüsünde büyümemiş çocuktur. İlla bir şeylerle giydirmek gerekmez biteni. Her şeyin bir adı olması gerekmez bazen, hatta bitişlerde “hoşçakal” bile denmez., birileri gider sadece. Bir tek evliliğin adı vardır ve bunun adı kontrattır. Bu kontrat ‘Aile olmanın kurallarını kabul ediyorum” demektir. Sevginin kontratı yoktur, aşkın da yoktur… Kuralların kontratı vardır, maharet bu imzayı atabilme cesaretini gösterdikten sonra da bu imzanın arkasında durabilmektir, biten bitmiştir, asıl hassas konu çocuktur. Aşk biter, sevgi biter, insanlar ayrılabilirler , bir başka kadının varlığının ayyuka çıkması sadece toplumun gevezeliğini tetikler.
Her nereden ve nasıl geldiğine bakılmaz insanın, şu an durduğu yerden. Geçmiş adı üstünde miş’li geçmiş zamana aittir. İnsanlar değişirler, algıları, bakış açıları, medeniyet ölçüleri. Yanlışlar değildir önemli olan, yalnışları nasıl karşıladığı ve sonrasında neye dönüştürdüğüdür . Hülya hanım’ın duruşu güzel bir duruştur. Gerisini başkaları düşünsünler.
Hülya hanım’ın bundan sonra ne yapacağını sormayınız, Hülya hanım’ın ne hissetiği ne yaptığından çok daha önemli şu an. Tabi içtenlikle size cevap vereceğini de sanmayınız, bu Semranım’ı medyanın şovmeni yapıp sonra alaşağı eden, bu Gamze’yi namus sorunu haline getiren insanlar olduğu sürece, size cevap vermeyecektir. O bir kadın, o bir annedir ve bir annenin mahremiyeti kadınlığından önce gelir. Ve her kadın incinmişliğin kırılmışlığın dere yataklarından bir kez geçmiştir . Ne kadar popüler, güzel, entellektüel, akıllı, medeni olursa olsun, kadın her yerde aynı anda kadındır. Kadın ‘bitti’ diyorsa hemen inanmayın ama korkun, kadın defalarca bitti der, bu yaklaşan ayrılığa kendini ikna etme biçimidir. Kadın yanındakine aldırmıyor, umursamıyorsa artık bitmiştir, kırılan camın ödenme vakti gelmiştir.
Bakışlardan anlayabilirsiniz bitişleri. Feri sönük gözleri vardır bitişlerin, yanındakine ‘gitsen de bir kalsan da bir’ modunda bakar. Merhamettir insanı sürükleyen, haddinden fazla alışkanlık, bağımlılık ve daha bir sürü acitasyon içeren şeyler.. Kaya ve Hülya zaten ayrıydı, imza attılar diye mi ayrıldı? Bu yüzden bu karar bu kadar geç alınmış bir karardı.
Hülya hanım artık kırılan camlarla uğraşamayacak kadar büyüdü, kırılan camları artık başkası temizlesin… Camları temizleyen o başkasına da Allah sabır versin. Ayakları kanaya kanaya o camların üzerinde yürümek ancak bir aşığa yakışır… topallayıncaya kadar… Hülya hanım daima önüne bakıyor, hep de öyle yapsın. Biten bitiyor ve kimseyi ilgilendirmiyor bir zamanlar içinde ne barındırırsa barındırsın.
3. Hazır elim değmişken şu Gamze Özçelik olayına da bulaşayım, bitsin… Çekin gidin kardeşim, terkedin Gamze’yi. Bu ülkede insanın sevişme özgürlüğü var, bırakın isteyen istediği yerde istediği gibi sevişsin, bu sizin değil onun tercihi, bu bunu deşifre edenlerin ahlak bozukluğu.. Gidin onlara bir etiket yapıştırın. İlaç da verilmiş olabilir, sarhoş da olabilir, isteyerek de olmuş olabilir zorla da, insan korkar da bu gibi durumlarda, inkar da eder, hata yokken hataya da düşer, siz asıl bunu medyaya sızdıran ahlaksız zihniyetlerin başını ağrıtın, Gamzeyi rahat bırakın. Bu nasıl iğrenç birşeydir ki; bir zamanlar sevdiğiniz , görmeden edemediğiniz o insan, ismini anmakdan nefret eder bir hale getirir kendi kendini? Düşünün daha ne kadar da kötü olabileceğini. Bence yakasına yapışılacak insanlar böyle insanlardır… Gidin yapışın, manşet yapın, araştırın, asıl konu bu…
Son olarak: Sevelim, sevilelim, affedelim, unutalım, konuşmayalım, kapatalım, dünya kimseye kalmaz nutukları atacak değilim. Hayır o kadar hoşgörülü hiç değilim. Bu yüzden dayanamadım da yazdım, yoksa provokatif bir yazı yazmak değildi amacım. Ben kızıyorum artık olayların yanlış noktalardan deşifre edilmesine, acaba mı’ların gerçek gibi gösterilmesine, bir zaman sonra ‘aaaa hiç de öyle değilmiş’ denmesine , yoksa yazı konum bu değildi. Bırakalım bunları artık, bir kere de doğru yerden tutalım. Daha ne kadar üstümüze düşmeyen şeyleri mıncık mıncık edeceğiz bilmiyorum ki?
Bir kadının yalnızlığı; koca çınarın gölgesinde boş dal bulamayan küçük bir kuş hürriyetine benzer. Ne kadar uçsa da özgürce , tutunacak tek dal yine kendi koludur çok üzüldüğünde. Yalnız kadınlar ne demek istediğimi çok iyi bilirler. Ne kadar arıza, ne kadar medeni, ne kadar popüler olsa da, kadın her yerde ve her koşulda kadındır. Çok üzüldüğünde kendini çok çaresiz hissettiğinde, ağzından çıkan her kelime biraz acemi, biraz duygusaldır.
Bu hayatlar yan komşumun özel hayatıdır, o hayat ancak komşum özelini benimle paylaşmak isterse ve benim yapabileceğim bir şey varsa ve ben istersem beni ilgilendirir. TV haberlerinde komşumu görmek istemem ben, ne de olsa benim de bir parçam vardır orada, aynı yolu kullanırız, aynı su istasyonundan su alırız filan…
Daha da çok şey var da …
____________________
SİBEL BENGÜ’NÜN DİĞER YAZILARI
– Hayatın şablonu mu var?
– Haydi dostlar buyrun kahveye…
– Muhakkak…
– Aşk’a herşey dahil…
– Bir İstanbul hatırası
– Kadın dediğin
– ‘Adam gibi adam’ dedikleri…
– Mantığım intihar, ruhum serseri…
