Yazıda özetle şu görüşlere yer verildi
“Suriye ne Kosova ne de Libya. Suriye çok büyük bir ülke ve çok istikrarsız bir bölgede. Hızla topyekûn bir savaşın eşiğine geliyor. Muhalefet bazı bölgelerde kontrolü sağlamasına rağmen kendi içinde bölünmüş bir halde ve Suriyelilerin tümü Esad’ın iktidardan uzaklaştırılması gerektiğini düşünmüyor. İktidar değişikliğinin Suriyelilerin kendisi tarafından desteklenmesi ve hayata geçirilmesi lazım.
Ama bu yabancı hükümetlerin hiçbir şey yapamayacağı ya da yapmaması gerekeceği anlamına gelmez. Uluslararası toplumun Suriye’ye karşı daha sert bir şekilde harekete geçmesinin anahtarı Rusya’da. Moskova Birleşmiş Milletler kararını reddetmesine karşın sonradan Kofi Annan’ın misyonunu destekledi ve zaman zaman da Esad’sız bir Suriye’yi kabul edebileceği görüntüsünü veriyor.
Suriye, Moskova’nın hala en önemli silah müşterilerinden biri. Moskova ABD ABnin yaptırımlarına dahil olmadı ve Esad rejimini kamuoyu önünde hiç kınamadı. Suriye üzerinde nüfuzu olabilecek bir ülke varsa o da Rusya’dır. Ama uluslararası toplum birleşik bir cephe olarak hareket edecekse Moskova’nın işbirliği de çok önemli.
Mevcut koşullarda Annan’ın planını rafa kaldırma eğilimi ağır basabilir. Ama Hule katliamını önleyemediyse de ateşkes şiddeti bir ölçüde azalttı ve gözlemcilerin sayısı artırılırsa daha da azaltabilir. Bu nedenle gözlemcilerin sayısının artırılması ana öncelik olmalı.”
