Adını ister Kürt, ister demokratik açılım koyun bence Güneydoğu’daki sorunun çözümünde niyet önemli.
Niyet gecikmiş olabilir.
Sorunu çözme azmi güçlü görünmeyebilir.
Sağ elle, sol kulak tersten tutulmak istenebilir.
Yine de niyet olmalı ve samimiyetinden kuşku duyulmamalı.
Bir asra yakın bir ihmalden, bir çözümsüzlükten bahsediyoruz.
Diyelim ki Cumhuriyetin ilk yıllarında yapılacak çok şey vardı burada yaşayan halkın sorunlarına sıra gelmedi.
Ülkede fakirlik vardı bu bölgeye yatırım yapılamadı.
Bütçe imkanları dardı, bölgede okullar açılamadı.
Dış yardım azdı, hastane inşaa edilmedi.
Denilebilir mi?
Hadi denilsin.
Peki, çok partili döneme girildikten sonra unutulan bölge, neden aynı bölgeydi.
Darbelerin yapılmasından sonra ihmale uğrayan neden aynı yöreydi?
Yani Güneydoğu’da yaşayan halkın sorunları, insanların insan gibi yaşama koşulları neden ihmale uğradı ve hiç bir kıpırdanma olmadı?.
Yıllarca bölgede yaşayan halkta kin ve husumetin birikmesine neden olanlar kimler?
Neden ayrımcılığın bir gün başa bela olabileceği hesaplanmadı?
Neden her ay toplanan Milli Güvenlik Kurullarında bu konu devamlı sümen altı edildi?
Esas mesele burada.
Kimse niyet etmemiş belli ki.
Hiç bir hükümet gündeme getirmemiş belli.
Belki getirenler oldu.
Ama sanırım araya, “iyi saatte olsunlar” girdi ve sorun yine sümen altında tutuldu.
Bir asra yakın süre geride bırakılmış.
Birileri çıkıyor ve diyor ki “Gelin bu ihmal edilmiş sorunu çözmeye çalışalım“
Efendim bu sorunun çözüm fikri AKP’nin kendi fikri değilmiş.
Neymiş?
Dış güçler, yani yabancı odaklar harekete geçmiş.
AB istiyormuş
ABD dayatıyormuş.
Olmadı işte.
Bir asırdır kendi popona güvenmemişsin.
Başını kaldırıp da“Yahu bizim Güneydoğu denilen bir bölgemiz var, burada yaşayan Kürt vatandaşlarımız var, onların da her insan gibi sorunları var“ dememişsin.
Özetle elini-kolunu bir milim kıpırdatmamışsın.
Üstelik yanlışta ısrar etmişsin.
Şimdi de “dayatıyorlar“ diye ağlıyorsun.
Bence ağlamaya gerek ve zaman yok.
Eğer çözüm için yola çıkanlarda- kim olursa olsun, ister AKP ister CHP olsun- iyi niyet varsa, ona destek vermeli.
Ve bu sorunun çözümüne bir yerden başlamalı.
Dayatmalara aldırış etmemeli.
Hatta bu dayatmalar sarakaya alınmalı.
Asırlık paranoyalar da rafa kaldırılmalı.
