Sizi bilmem ama ben bu oyunu birkaç kez takip ederek her defasında moralimin bozulmasına sebep oldum.
Oyunda kalan iki kişiden birisinin diğerine attığı kazık yüzünden…!
Bu oyun kişinin insanlık değerlerine ‘Para’yı tercihinin bariz göstergesidir…!
Program sunucusu ortada kalan paranın son hamlede nasıl paylaşılacağını veya birinin diğerini kazıklayarak bütün parayı nasıl alabileceğinin yollarını açıklar ve finalistleri niyet tartışmasına davet eder.
İki finalist birbirinin gözleri içine bakarak; ‘Katiyen sana kazık atma niyetim yoktur paylaşma taraftarıyım’ kabilinden güvence verirler. Sonra ‘paylaşma’ veya ‘çalma’ toplarına el atarlar ve ayni anda açarlar.
Verilmiş güvenceler boşuna…! Biri diğerine atar kazığı ve bütün paraya sahip çıkar.
Verdiği sözün hilafına hareket edip diğer yarışmacıyı aldattığı için duyduğu hicabı da bir tek ‘Sorry’ kelimesiyle geçiştirir ve evine gidip hile ile ele geçirdiği bölümün de üzerine vicdan huzuru içinde uykulara dalar.
‘Vay be insanoğlu ne kadar da duygusuzlaşmıştır para için’ diye düşünmemeniz elde değildir. “Para Ana’yı kızından ayırır” diye bir sözümüz vardır ki ben bu deyimin hiçbir zaman tam olarak anlatmak istediğine kafa yormuş değilim. Ama bu ‘Altın Top’ oyununda gördüklerimle galiba kafamı düşüncelere kaptırma zaruretim doğmuştur. Paranın zorladığı değer kayıplarımızın üzerinde yorum yapma mecburiyeti doğmuştur .
Bana bir başka dünyadan gelip gelmediğimi sorma ihtiyacını duymuşsanız içinizde haklısınız tabii. Elbet insanoğlunun menfaat uğruna gizliden veya arka cephede çevirdiği dolapları ve arkadaşına bile attığı kazıkları ben de işitmişimdir ama milyonların gözü önünde paylaşmaya söz verdiği parayı hile yaparak çalan kişinin geri kalan ömrü boyunca tanıdıkları arasında vicdan huzuru ile yaşayabileceğini kavram gücüm bir türlü ağırlayamamaktadır. Aşikar hile ile gizli hile arasında elbet fark yoktur biliyorum da gizli hilenin bilinmediği inancıyla hilekarın kızarmayan yüzle sokağa çıktığı düşünülebilir. Yoksa ol kişi ayıplı vicdanı ile nasıl huzurlu bir yaşam sürdürebilir ki?
Galiba haklısınız benim başka bir diyardan gelip gelmediğim hususunda şüpheye düşmekte! Ama suç bende değildir inanın. Benim çağın okul günlerinde hocalar dürüstlük üzerine bizi fazladan programlamış olmalılar ki şimdiki dünya insanının gözler önünde vicdansızca davranmasını kavramakta zorlanıyorum. İnsanoğlunun eriştiği çağ artık ‘Para’nın değeri üzerine oturtulmuştur aşikar. Kazıklamayı bırakın ‘Para’ için adam vatanını yabancıya satacak kadar alçaklaşmıştır günümüzde!
Bu içinde yaşadığımız ülkenin suyuna sabununa kadar bütün değerlerini satan Thatcher hanım bunamış artık. Kızı bildiriyor bize kitap olarak yayınladığı hatıralarında. Görünen o ki kızı para için annesinin delirdiğini ilan etmekte bir sakınca görmemektedir.
İngiltere Thatcher’den sonra ‘Su benimdir’, ‘Elektrik benimdir’, ‘Gaz benimdir’, ‘Telefon benimdir’, Skoçya denizinde çıkarılan ‘Petrol benimdir’ ve daha neler neler satmıştır ki vatandaş ‘Benimdir’ diyebileceği hiçbir şeyi bulamıyor önünde. Para getiren bütün değerleri ‘Para’ için satarak çekip gitti. Herhalde ülkeye yaptığı zararları sonradan anlamış olmalı ki içine düştüğü vicdan azabı onu bunamaya mahkum etti.
Thatcher’in ülke değerlerini satma politikalarına uyan bir başka ülke de Türkiye’dir. İstanbul’un köprülerine kadar her şey satıldı satılacak. Altın arama programları için güzel ormanlar yağmaya sunuldu sunulacak. Yağmanın kolaylığı için yakılmadık orman da kalmıyor ülkede.
Zengin İngiltere’yi satıp fakirleştiren Thatcher bunamış…! Halk şimdi onun ekonomik hatasının cezasını ağır ödemektedir ağır vergilerle. O ağırlığın altında ezilen insanının vicdanı da milyonlarca seyirci önünde hileye başvuracak kadar çökmüştür. Thatcher politikalarını kopyalayan Türkiye’nin kendi insanına daha parlak bir gelecek hazırlayacağını düşünebiliyor musunuz?
Yakında oranın TV kanallarında da insanımız aleni kazık atmayı vicdan huzuruyla öğrenecektir şüpheniz olmasın.
Çürüklük kopyacılıkla başlar zaten…!
