Unutma Ey halkım, bir kez olsun unutma… Unutmak Türk halkında adeta bulaşıcı bir hastalık. Toplum olarak her şeyi inanılmaz bir hızla tüketiyor ve bu süreçte asla durup düşünmüyoruz.
Tüm dünya Uzak Doğu’da yaşanan deprem ve tsunami faciasının yaralarını sarmaya odaklanmış bulunuyor. Yardımsever halkımız da geçmişte Kızılay konusunda oluşan şüpheleri ve acı deneyimlerini bir kenara koyarak bu yardım kampanyalarına destek vermeye çabalasa da konu giderek gündemden uzaklaşıyor.
Yeni Türk Lira’sına sorunsuz geçişin yarattığı zafer sarhoşluğunu üzerinden atan Başbakan Erdoğan ve şürekası bu kez Rusya’yı fethediyor. Sosyal demokratlarımız tüm ülkenin gözleri önünde seviyesiz bir biçimde birbirlerini çiğ çiğ yemeye çabalarken bir bakıyoruz ki Moskova’da Nzazım’ın mezarı başında bir AKP milletvekili şairin ünlü “vasiyet” şiirini okurken, Nazım’ın biran önce ülkesine getirilmesi gerektiğini söylüyor.
Kısacası 2005 yılının bu ilk haftalarında Türkiye yine Türkiye gibi…Unutkanlık toplumsal bir olgu….
12 yaşındaki Uğur Kaymaz ve babasının Mardin, Kızıltepe’de 21 Kasım gecesi öldürülmesinden bu yana bir aydan fazla bir zaman geçti. Bu süre içersinde bir takım soruşturmalar açıldı, Mardin Emniyet Müdür Yardımcısı ve üç özel harekatçı polis tahkikatların selameti gerekçesiyle açığa alındı. Çeşitli sivil toplum örgütleri demeçler verdi, internet sitelerinde kampanyalar başlattılar. 11 Aralık günü İstanbul’da barış bandosunun yeraldığı bir eylem gerçekleştirildi. Daha sonra geride kalan anne Kaymaz hakkında PKK militanı olduğu gerekçesiyle dava açıldı.
Ancak tüm bunlara karşın Uğur Kaymaz milyonlarca insanın gündeminden çoktan düştü, bir çok insan onların adını dahi hatırlamıyor. Onların yerini alan Semra hanım ve oğulcuğu Ata rüzgarları bile yerini koruyamamış gibi gözüküyor. Türkiye’nin AB’ye katılım sürecinde dönüm noktası sayılacak olan 17 Aralık bile, gerekli ilgiyi göremeden geçip gitmiş durumda.
Yıllar boyunca ordunun bir tabu sayıldığı ve hatta on yıllık kesintilerle halkın ve demokrasinin kaderinin orduya teslim edildiği Türkiye’de bir emekli Oramiral’in yolsuzluk ve görevi kötüye kullanmak suçlamaları ile yargı önüne çıkarılması gibi üzerinde çok düşünülmesi gereken bir olay bile hafızalardan silinmiş gözüküyor. Tüm dünyada en kısa hafızalı canlı kabul edilen –son bilimsel bulgular bunu yalanlasa da- balıkların hafızası ile yarışabilecek denli kısa hafızalı bir toplum olmayı Türkiye acaba neye borçlu.
Yaygın eğitim yaygın cehalet…
İstanbul’da yapılan bir araştırma sadece Sultanbeyli ilçesinde aralarında 8.sınıf öğrencilerinin de bulunduğu 1000 çocuğun okuma yazma bilmediğini ortaya çıkardı. MEB’da bu gerçeği onayladı. Şimdi açılan özel sınıflarda bu öğrencilere yeniden okuma yazma öğretilmeye çalışılıyor. İstanbul’un varoşları nice Sultanbeyli gibi ilçeyi barındırıyor. Ancak diğer ilçelerde bu tür bir araştırma yapılmadığından, şimdilik bu ilçelerde durum belirsiz.
Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı’nın (PISA) 30’u OECD ülkesi, 41 ülkede, 15 yaşındaki 250 binden fazla öğrenci üzerinde, gençlerin bilgilerini ölçmek için yaptığı araştırma, Finlandiyalı öğrencilerin, matematik, fen bilimleri, okuma-anlama ve problem çözme alanlarında “daha bilgili ve becerikli” olduğunu ortaya koydu. Finlandiyalı gençleri, Hong Konglu ve Japon gençler izledi. Tunuslu, Endonezyalı, Brezilyalı ve Meksikalı öğrenciler ise son sıralarda yer aldı. Türk öğrenciler, matematik alanında sondan 5. olabildi.
Basında yeralan verilere göre ülkemizde dershaneler 3 katrilyon liralık bir pazarı ellerinde tutuyorlar. Dershane sayısı son 20 yılda 15 kat artmış bulunuyor. Bu öğretim yılında toplam sayıları 2 bin 615’i bulan dershaneye 735 bin öğrenci devam edecek… Ama ? Bu ama daha uzun bir süre soru işaretlerini bünyesinde barındırmaya devam edecek gibi gözüküyor.
Bu bağlamda da ülkemizde ki bu cehaletle desteklenen, tüketim toplumlarının en önemli getirisi olan “unutkanlık” , önümüzdeki günlerde de karşımıza sosyolojik ve psikolojik olarak incelenmesi zorunlu bir olgu olarak çıkacak gibi gözüküyor…
