Bu imtiyazın sorumluluğunu idrak etme ölçeği ise kadından kadına değişir mutlaka. Ülkenin yarı nüfusunu parlamentoda pençe penç temsil etmen de elindedir, erkeklerin dominantlığı altında kalmayı kabul etmen de… Ben özellikle CHP’li kadın vekillerin parti içinde ses yükseltebilme kabiliyetini merak ediyorum.
Emine Ülker Tarhan ile Şafak Pavey CHP’nin, klasik vekilliği reddeden, sokağa yakın, partide çarpıcı yenilikler olmasından yana olan kadın vekilleri. Halkın sesini daha iyi duyabilen farkındalıklı bir profili temsil ediyorlar. Elbet diğerleri de kendilerince farkındalıklıdır ama, bunu sorumluluk alanına hakkıyla taşımak ve uygulamak başka bir gözlem, ilke ve çalışkanlık kanalı. Parti içi toplantılarda, egemenlere, dinazorlara, köhne yöneticilere , hatalı politikalara dersini veren bir kadın vekil görmek istiyorum ben orada… Genel çarka kapılmışların, dümen sularına girmişlerin katacağı zerre fayda yok… Sadece köhnemişliği onaylamış olurlar bu kabulcü, teslimiyetçi halleriyle… Ve iktidar olmanın kemirgeni olan eski hamamdan, eski tas sesi sürer gider müzmin muhalefet modunda.
Demokrasi ilerleyeli beri, rakip partinin kadın profilde loş ışıklarda bile fotosentez yapabilen bitkisel hücreler varken, CHP’li kadının sivrilmesi, göze batması lazım. Çukurların dağları yüksek göstermesi bile mümkün olamıyor oysa… Bunun yolu önce partinde sivrilmekten geçiyor. Pasif ev kadını modunda, arkaik dönemlerde kalacaksan ne işin var orada?
Öğretilmiş cümleler kurup, müzmin, kalıtsal, ya da bindirilmiş yerleşik ifadeler yüklenip, tepeden bakıp, kafayı kuma gömerek vekillik yapılmaz. Vekilin görevi sadece grup kararlarında parmak kaldırmak değildir. Ses çıkarmak, yanlış varsa görmek ve inandığı doğru için, koltuk kaygısı olmadan içerde mücadele edebilmektir gerçek sorumluluk… Ben o nedenle, ikinci dönemde de milletvekili olarak kalanlara bu anlamda biraz şüpheyle bakarım… Sivri olsaydı orda olmazdı çünkü… Ama sivriler değiştirir dünyayı…
Biatçi vekil modelinden rakip partide yeterince var ve sadece boş boş işgal ediyorlar geyik derisi koltukları… CHP kadınlarının çoğu seçim ofislerinde, parti binalarında, bazı kadın vekiller ise geyik derisi koltuklarda geyikle meşguller… Halkla bütünleşemiyorlar. Meclise gelmeyi hak edecek bir niteliği varsa da, orada bu niteliğini sergilemeli. Tek önerge vermeden, tek kürsü konuşması yapmadan 4 yıl orada oturup, kimse halkı hakkıyla temsil edemez… Kürsüye hep aynı kişilerin çıkması sadece partinin ayıbı değil, çıkamayanların da mücadele gücündeki zaafiyettir, atalettir, kabulcülüktür, rehavettir.
Ülke o nedenle bu halde… Muhalefetin içinde kimsenin muhalefet yapma hakkı yok… Parti mükemmel olsa neyse… CHP’li vekilin, üstelik kadın vekilin bu hakkı da yok, bunu kabullenme lüksü de yok… Onun sırtına önce partisinin, sonra ülkesinin ayrıcalıklı sorumluluğu yüklenmiş durumda çünkü… Ama CHP’li kadın masaya yumruğunu vurmalı… Eğer CHP kadın kollarının formatında bir görünüm veriyorsa orda hiç olmasın, yer açsın yukarıda ismi geçen kadın vekillerin niteliklerindeki başka profillere… Dünyamızı kadınlar yönetsin, çıta yükselsin.
Şimdi bakalım nüfus oranında kadını meclise yerleştiremeyen CHP, bir kadını Cumhurbaşkanı adayı gösterebilecek mi? Benim adaylarım yukarıdaki isimler… CHP bunu yapabilirse evrim geçirmeye meyillidir, evrim geçirmeden devrimden falan bahsetmesin kimse… Bugün onlar olamazlarsa, yarın OccupyCHP’nin pırıl pırıl genç kadınları geliyorlar arkadan… Ritm arttıran zamanın en adil hakem olduğu süreçte, onlar o makamı hak ederek ele geçirecek niteliklere bugünden haizler…
