Dağların özgürlük olduğun söylerlerdi, çıkmadan önce. Çıktığımda özgürlüğün sınırlarını daha iyi gördüm. Dağda tek başına dolaşamazsın, çünkü sınırın nerede başlayıp, nerede bittiğini anlamadan bir uçurumdan aşağıya düşmüş olabilirsin. Dağ; özgürlüktür, sınırlarını kendi çizdiği sürece!
Dağ, sert rüzgarların hakim olduğu yerdir. O yüzden dudaklar çatlak, eller nasırlıdır. Dağ, tek olmanın sınırlarını gösteren yerdir!
Dağa çıktığım ilk günlerde, okuduğum kitapların etkisi ile çevreye romantik bakardım, karnım acıkıp, dağda bulduğum otları yermeye başladığımda, romantizmin sadece sayfalar üzerinde olduğunu gördüm. Bugün, hangi otun, hangi kökün yiyeceğimi biliyorum.
Dağ üzerine bulutları örter, ama örtünün altında ıslanırsın. Soğuk benliğine, kemiklerine işler. Isınmak için arkadaşına yanaşırsın. İki titreyen bedenin, tek beden olduğunu görür ve hissedersin. Destanlardaki, masallarda anlatılan yoldaşlık, dostluk ve tek beden iki baş olayının gerçeği ile karşılaşırsın! Dağ, dostluklara anlamlar yükler, musahip olursun!
Dağda geçirdiğin her gün, yüzünün şeklinin değişmesi anlamındadır. O yumuşak yüz gider, rüzgarın biçim verdiği bir yüze dönüşürsün! Dağda yaşayanlar rüzgar yanıklı insanlardır!
Dağ; ülken için, özgürlük için sığınacağın en son noktadır. En son noktada özgürlük mücadelesi verirsin. Eğer, bu en son yapılan davranışa zorlanmalar anlaşılmadan, dağdan inişte zordur. Çünkü hiçbir insan, dağa köle olmak için çıkmaz!
Şehirde, börtü ve böcekten korkan insan, dağda börtü ve böcek ile arkadaş olur, yoldaş olur! Dağ, korkunun ortadan kalktığı yerdir!
Dağda temiz hava altında yatılan uykuda görülen hayaller ise, insanın hiç aklına gelemeyeceği şeylerdir. O şeyleri destanlarda, masallarda duyar ve okursunuz! Dağ, insanı ozan yapar, aşık yapar!
Dağ, ilkel çağdan günümüze kadar uzanan kelimelerin özgürce cirit attığı yerlerdir, yeter ki kulağını iyi kabart ve dinle, kulağına on binlerce yılın hikayesini fısıldayacaktır.
Dağda yaşam, doğaldır derler eskiden, şimdi bulutların taşıdığı bir nükleer artıkların taşıdığı yerler oldu, dağlar çıplak kaldı, ot böceksiz sessizliğin içinde kaldı! Dağda yaşayanların ölümleri erken oldu!
Dağ; özlem demektir. Dağa çıkanın özlemi çıkmayandan farklıdır!
Dağ insanın eğlencesi de ortak olur, omuz omuza, yüz yüze dans eder ve orada ayrım yoktur. Dağ eşitlik demektir!
http://www.cemoezkan.de
http://cemoezkan.blogcu.com
