Uzaktan bir tısss… bir uyarı! : ‘ben buradayım’…
Oradaydı…çocuktu… ve kimyası sıradan derslerle haşırneşirdi…
Neydi bunca büyümenin şimdiye tesiri?
tatlıya da düşkündü üstelik
matematik sıfır türkçe pekiyi…
O bir ‘nerede kalmıştık’tı aslında,
yeryüzüne ilk kez geldiğini sanan koca bir karınca..
Okumalıydı öyle çok okumalıydı ki…
sırtında kamburu aşk oluncaya kadar
ağırlaşıncaya kadar
ağırlaştıkça korkuncaya kadar…
büyüdü…
Birdenbire bir tısss sesi içeriden…
Aşk madem biraz da kimyadır,
gerçeği parçalamak lazımdır..
ayrıştırmak gerekir şüpheyi sevgiden.
Daha uzun bir hayat yok ki parası verilip alınmaya,
yaşayacaksan şimdi yaşa…
burada Türkiye’nin İstanbul’unda
olsa olsa Boğaz Köprüsüyüz ikimiz
benden sana senden bana…
Yaklaştıkça yaz uzaklaştıkça kış…
Uzaktan bir tıss..
Biraz da ‘nerede kalmıştık’ türü hayatların hırlaması…
Biraraya gelip üç kez şiir yazmalıydık seninle…
Tarihi bir kolaçan edip
bütün dersleri tekrarlamalıydık…
Fizik kimya biyoloji kaç?
rapido canson suluboya kaç?
Kaçtı hayat, sanat kaçtı, tarih kaç?
kaçtı kaçtı… hayat kaçtı…
Birlikte üç kez ‘nerede hata yaptık’a kaçtı…
İşte tam orada duruyor masanın üstünde…kırık bir gönye…
aldık sırtımıza dayadık,
böyle geldi 90 derece ayrılık…
Yine teknik yine matematik…
Kuşun gökte uçması kadar doğal değildi
hareketlerimiz,
birbirimizden uzaklaştıkça sığlaştı kelimelerimiz…
söyle şimdi biz bu tıss’ın neresindeyiz?
Şehir ağarıyor yüzünü aklıma her getirdiğimde…
çok yaz çok kış, yağmur ve kar eriği..
ne de güzel insandık biz seninle
sen beni matematiğe boğdun
ben kaça kaça türkçeye…
Logaritması sıfır bir hayattayız şimdi
çırılçıplak bir anadille….
Hepimizin çocukluğundan hırlayan bir tıss yok mudur şimdiye ?
Hepimizin çocukluğunda bir düdüklü tencere korkusu …yok mudur?
bizsizliğin suçlusu biz değiliz ki..
belki belki düdüklü tencere…
Çocuklar …ille de büyüyecekseniz
kurşunkalemle yazın kederlerinizi
ki silerken yırtılmasın hayat defteri…
