Gazete başyazılarından birinde konuyu şöyle değerlendirdi:
“Gıda fiyatlarının artışındaki başlıca sebep arz değil, talep. Dünyanın zenginleşen bölgelerinde et ve süt ürünlerine yönelik talep önemli bir faktör. Bir biftek için bir çiftlik hayvanının 10 kilo yem tüketmesi gerekiyor. İnsanları doyurabilecek toprakların ürünlerini çiftlik hayvanları yutuyor.
Ancak Pekin ve Şangay’ın yeni orta sınıflarını, et yemenin kötü bir fikir olduğuna ikna etmek zor. Hele ki bu bu ikna girişimi pek de vejetaryen olmayan Batı’dan gelirse. Bu arada, özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nde biyolojik yakıtlara verilen sübvansyonlar küresel tarımı tahrip ediyor. Dünya çevreye zarar verilmeden, daha ucuz ve daha fazla gıda istiyor. Bu üç talebi uzlaştırırken başlıca öncelik dünyadaki açların daha çok açlık çekmemesini garanti etmek olmalı”
The Financial Times da konuyu başyazılardan birinde ele aldı.
Gazete yeterince kararlı davranılırsa sorunun aşılabileceği görüşünü şöyle savundu:
“Gıda üretini artırmanın önünde ciddi engeller var. Tarıma uygun arazilerin kısıtlı olması, toprakların bozulması ve sulama sorunları gibi. Genetik bilimi gibi yeni teknolojiler devreye sokulabilir. Eski Sovyetler Birliği ülkelerinde de verimlilik artırılabilir. Bu arada biyo-yakıtları sübvanse eden ülkeler silkinip kendine gelmeli ve Dünya Gıda Programı’na para vermeliler. Dünyada herkesi doyurmaya yetecek kadar gıda var, ama tabii amaç bu olursa.”
