Birazdan gün doğar taze badem kokusu sarar sabahı köy bakkalına doğru yürürüm aradığım sigarayı bulamam alıştığım gazeteyi okuyamam kumandasız bir yaz örter üstümü kitaplarla avunur güne bir çentik daha atarım. Yıldızların bana en yakın olduğu yerdeyim zamanın önemini yitirdiği bir boşvermişliğin… pişmanlıkların olağan karşılandığı bu yerde hiç bir şey bilmiyormuş gibi yapıyorum bildiklerimi tek tek unutuyorum… Gittim başımın ağrısı arama beni… ürkek bir çocuk gibi çekildi ayak ucumdan deniz serin mavinin içindeyiz şimdi tertemiz… kalın bir kitabın önsözüne, okuyup okuyup başlayamıyorum… hayallerimin baş ucuna mutlu bir çocuk gibi kıvrılıp uyuyorum.. gittim.. hatalı bir piyon gibi çıktım oyundan… burada bu sakin ve kıpırtısız yerde mümkün bir hikayenin olası kahramanıyım şimdi keşke yalnızlığı bu kadar sevecek kadar büyütmesek… keşke ‘keşke’ demeyi birbirimize öğretecek kadar birbirimizi üzmesek… keşke bütün keşkeler bizden önce ölse de hayallerimizi gerçekleştirebilsek.. gittim.. başımın ağrısı unut beni…
