Papadopulos’un öldüğü 12 Aralık 2008 günü Lokmacı kapısından Rum tarafına geçmiş ve Rum halkının toplumsal ruh halini gözlemlemeye çalışmıştım.
Bu gözlem ziyaretimde benim dikkatimi Rumların olası toplumsal üzüntülerinden ziyade, sınırın kuzeyinde ve güneyinde yaşayan Kıbrıs Türk ve Kıbrıs Rum halklarındaki yaşam tarzı ve olaylardan etkilenme farklılığı çekmişti.
O gün tüm Rum tarafındaki tüm bayraklar yarıya indirilmişti ve dükkanların kapısına, penceresine veya önden görülebilen herhangi uygun bir yerine dükkan sahibinin yasını simgeleyen siyah bezden bantlar asılmıştı. Rumlarda adettir, bir kişinin vefatından dolayı üzgün olan kişi veya ölen kişinin akrabası evinin ön kısmında görülebilen bir yere siyah bir çaput (bez) bağlar.
Ledra sokağının Rum tarafındaki kısmında hareketsizlik ve sessizlik hakimken ve de bazı dükkanlar da kapalıyken, iki kapı arasındaki 70 m.lik geçiş mesafesinin kuzey tarafında ise hayat çok farklıydı.
Sokaklar alış veriş edenlerle dolu, etraf neşeli bir müzikle kaplı ve dükkanların önündeki çığırtkanlar da geleni geçeni içeri çekmeye çalışırken, yollara masa kurmuş kafelerdeki müşteriler neşeli bir müzik eşliğinde yemeklerini yiyorlardı.
O gün Kıbrıs adasının iki ayrı bölgesinde yaşayan insanların yaşam tarzlarında ve ruhsal durumlarında dağlar kadar fark vardı. Bir taraf üzüntülü iken, diğer taraf neşesinden hiç bir şey kaybetmeden hayatı devam ettiriyordu.
1 Ekim günü, aynı deneyimi gene yaptım.
1 Ekim’in özelliği, 1960 Kıbrıs Cumhuriyeti anayasası altında kurulmuş olan Kıbrıs Cumhuriyeti 16 Ağustos 1960 gününde ilan edilmiş olmasına rağmen, Kıbrıslı Türkleri adadan silah zoru ile atmak için 21 Aralık 1963 günü Türklere karşı başlatılan saldırılar sonrasında Rumların Kıbrıs Cumhuriyetini gaspetmeleri ile başlayan yeni dönemde, Kıbrıs (Rum) Cumhuriyetinin kuruluş gününün Rum milletvekilleri tarafından alınan tek yanlı bir kararla 1 Ekim olarak ilan edilmiş olmasıdır.
Rumların tek yanlı ilan ettikleri bu Cumhuriyet gününde, her ne kadar sözde Kıbrıs (Rum) Cumhuriyeti Avrupa Birliği’ninde tek taraflı ilan ettiği 10.cu protokol ile adanın tümü üzerinde hak sahibi ve egemen gözükse de, sadece güney Kıbrıs’ta kutlamalar yapılmış ve adada yaşayan Türkleri öldürmek için lanet Papaz Makarios tarafından Mart 1964’de, sadece Rum Bakanlardan oluşan Bakanlar Kurulu kararı ile kurulan Rum Milli Muhafız Ordusu (RMMO) resmi geçit yapmış, sokaklar da Rum ve Yunan bayrakları ile donatılmıştı. Güneyde kutlamalar sürerken, Kuzeydeki Türk tarafında yaşayanların bu kutlamadan haberleri bile olmamıştı.
Sahte Rum devletinin sahte cumhuriyet bayramında sadece Rumların Cumhurbaşkanı olan Hristofyas yayınladığı mesajında “Kıbrıs Cumhuriyeti”nin Kıbrıslı Türklerin ve Rumların ortak kazanımı olduğunu iddia etti ve “vatanın özgürlüğü için, egemenliği, cumhuriyeti ve toprak bütünlüğünü savunmak için mücadele eden ve kendini feda edenlere” yani EOKA’cılar ile 1974 Barış harekatında 3 günlük bebekten, 70 yaşındaki ihtiyarlara kadar kadın erkek demeden masum Türkleri katleden Rum canilere minnet belirtti.
Sonra da Kıbrıslı Türklere de “dostluk ve işbirliği” mesajı gönderip “biz Kıbrıs sorununun çözülmesi ve ortak vatanın yeniden birleşmesi için elimizden gelen her şeyi yapacağız” iddiasında bulundu.
Ben bu “Ortak Vatanı” çok merak ediyorum.
Neredeydi bu ortak vatan da, ben adada üniversite yıllarım hariç yaşadığım elli yılda bu “Ortak Vatan”ı hiç görmedim ve nimetlerinden hiç yararlanmadım. Hep acı çektim, hep göçmen oldum, hep şehitler verdim, hep evlerimiz ve tarlalarımız yakılıp yıkıldı, geleceğimiz karartıldı, ocaklarımız söndürüldü.
Bunu yapanlar da Hristofyas’ın ağzı dolu dolu bahsettiği “Ortak vatan”ın, diğer ortaklarydı, yani Rum ortaklardı. Adaya hakim olabilmek için acımasızca adayı yıllarca kan gölüne çeviren Rumlar.
Rumlarla hiç bir ortaklığımızın olmadığını, bu “Ortak vatan” yutturmacasını hiç bir Kıbrıslı Türk’ün yutmadığını ve Kıbrıslı Türklerin Rumlara asla güvenmediğini Hrisofyas ne vakit anlayacak acaba?
Prof. Dr. Ata ATUN
http://www.ataatun.com
