İnsanın, başına neler geleceğinden korkması ayrı bir konudur. Fakat, herkesin öleceği gerçeği ortada dururken ölümü hatırlamaktan korkmak pek gerçekçi görülmüyor. Mutlaka olacak bir hadise, olmuş kabul edilmelidir.
Bu kısa hatırlatmayı yaptıktan sonra, yazımızın konusuna geçebiliriz.
Bir an gözlerinizi kapatın, zihninizi boşaltın ve ölümden önceki son anda bulunduğunuzu hayal edin.
Neler düşünürsünüz?
Hayatınızın hepsi bir film şeridi gibi gözünüzün önünden geçer.
Hayatınızı, belki de ilk defa samimi bir şekilde değerlendirirsiniz.
Yaptığınız güzelliklere sevinir, yanlışlıklara pişman olursunuz.
Hayatınızın büyük bir kısmı pişmanlıklarla geçmiş ve “keşke” diye başlayan çok hadise aklınıza geliverir.
Daha sonra, “eğer” diye başlayan sözler daha önem kazanır.
Eğer biraz daha hayatım olsa, şunları yapacak, bunları ise terk edecektim, diyeceksiniz.
Hayatınızı yanlış yaşadığınızı dahi düşünebilirsiniz. Yanlış yerde durduğunuz, yanlış tercihler yaptığınız aklınıza gelebilir.
Çok önem verdiğiniz şeylerin aslında ne kadar önemsiz olduğunu anlarsınız. Diğer yandan, önemsemediğiniz ve basit gibi gördüğünüz şeylerin ise, ne kadar kıymetli olduğunun farkına varırsınız.
Bu arada, son anlarınızda yanınızda kimlerin bulunduğunu da düşünebilirsiniz. Çünkü, yanınızda olanlar, hayatınızı nasıl geçirdiğinizin bir aynası olabilir. Kimler geldi, kimler neden gelmedi? Kimlerin hazır olmasını isterdiniz?
Bunları yazarken, şöyle düşünmeden edemedim; acaba, iş son nefese varmadan bu değerlendirmeleri yapamaz mıyız? Yapabilirsek hayatımızı daha farklı yeniden çizebilir miyiz?
Neden olmasın?
O halde gözlerinizi kapatın ve ….
Bakalım ne olacak?
Doğrusu, denemeye değer.
