Yalnız İngiltere’de değil Avrupa’nın tamamında sosyal demokratlar 2000’lerin başından beri geriliyor, üye ve oy kaybına uğruyordu. Tony Blair’le üçüncü yol denemeleri tam bir fiyaskoydu. Sistemle iç içe girmiş ve merkeze yerleşen bu partilerin geleneksel tabanı olan İşçi sınıfı, çalışan yığınlar ve orta sınıflar başka alternatif arayışına girmişti. Parti sağa kaydırıldığı için 4 milyon oyu faşist ırkçı UKİP’e kaptırmıştı.
İşçi Partisindeki sosyalist grup partinin yeterince sosyalist olmadığından oy kaybına uğradığını söylemelerine rağmen kimse onları dinlemiyordu. Egemenler partinin solu tamamen terk etmesini istiyordu.
Sosyalist Jeremy Corbyn başkan seçildikten sonra parti ikiye ayrıldı; parti ve parlamento. Parlamentodaki sağcı Blair grubuyla partideki sendikalar karşı karşıya gelmişti. Finans kapitalin borazanı medya ve yalan makinası BBC Jeremy’i bitirmek için ağız birliği yapmıştı.
Egemen elitin medyasında temel propaganda Jeremy’nin şahsında sosyalizme saldırmaktı. Orta sınıflara dayanan tutucu İngiliz toplumu Sosyalist amaçlı programlara oy vermez, dolayısıyla parti bilebile kaybedeceği bir seçime sürükleniyor deniliyordu. Onlara göre zaten ikiye ayrılmış parti politik sahneden silinecekti. Öyle bir kamuoyu yarattılar ki, oy kaybının ne kadar olacağını bile tartıştılar.
Fakat öyle olmadı. Parti tarihindeki en büyük ikinci oy artışını, %9,6 gerçekleştirdi. Medyanın ileri sürdüğü %20’lik oy oranını ikiye katlayarak %40’ı aştı, 30 milletvekili arttırarak 262 adayı meclise gönderdi. UKİP’i politik haritadan sildi, hiçbir zaman oy alamadığı alanlarda büyük başarılar elde etti. Ama en büyük başarısı gençlerin çoğunluğunu kazanmak oldu.
Jeremy’nin arkasında duran sosyalist grup ve başındaki John Mac-Donall’ın bu başarıda çok büyük payları vardı. Öncelikle toplumu iyi okudular, liberal kapitalizmin en “zayıf halkalarını” iyi gördüler. Başarıya götürecek dört formülü önlerine koyup çözümünü herkesin anlayacağı biçimde yaptılar.
İngiltere, Avrupa ve dünyadaki solun değişimine derin etkiler yapacak olan zaferin dört anahtarı şunlar: Jeremy gibi bir lider, Momentum, kadın genç adaylar ve seçim manifestosu.
Jeremy’i yıllar önce tanırım, yaşadığım bölgenin adayı. Benim gibi birçok göçmene yaptığı yardımlar hiçbir şeyle ölçülmez. Kürt halkıyla, Türkiye’deki devrimcilerle, Latin Amerikalılarla, Filistin ve İrlanda halklarıyla organize ettiği dayanışma hareketleri unutulmaz. Troşkizm, Komünist partisi ve demokratik sosyalizm politik geçmişinin en önemli kilometre taşlarıdır. http://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-40198324
Jeremy 66 yaşında olmasına rağmen arkasında ülkenin geleceğini belirleyecek etkili bir gençlik hareketi var. Sosyal medyayı iyi kullanan, insanlarla nasıl diyalog kurulacağını bilen gençler seçimde elde edilen zaferin belirleyicileri oldu. Partideki sosyalist grubun ilk kurduğu örgüt gençleri bir araya getiren Momentum oldu. Tarihe geçecek olan bir gençlik hareketine dönüştü. http://www.peoplesmomentum.com/ .
Yetenekli, genç kadın adayların varlığı partinin sosyalist vizyonuna büyük bir katkı yaptı. Hepsinin konuşmaları seçmenin nabzını tutmada inanılmaz etkisi oldu. Pratik yaşam deneyimlerinden çıkarak parti manifestosunu başarılı bir biçimde anlatmaları halk tarafından defalarca ayakta alkışlandı.
Seçim Manifestosu liberal egemen elitin ekonomi politikalarına karşı solun gerçekçi alternatifiydi. Kısa ve uzun vadeli mülkiyet ilişkilerinden finans politikalarına kadar her alanda kapitalizme karşı seçenekler içeriyor. Devletleştirmelerin, büyük projelerin ve popülist taleplerin finansmanı gericiler ve mali sermaye tarafından eleştirildi. Ancak halkın talebi bu yöndeydi ve parti bunları dillendirmek zorundaydı.
Sol fırtına o kadar güçlü esmeye başladı ki azınlığa düşen Muhafazakar parti kendini korumak için İrlanda da silahlı terörü örgütleyen partiyle, DUP ile, koalisyon kurmakta çareyi buldu. Gerici ırkçı cephenin karşısında ilerici bir blok kurmanın hazırlığı şimdiden başladı bile.
