Kadınlar Günü’nü kutlamak, mesaj yazmak, nutuk atmak, çay düzenlemek, şölen yapmak ve panel düzenlemek midir?
Siyasi partiler mesajlar yayınladı, şölenler ve çaylar düzenledi. Partilerin Kadın Kolları çaylar, toplantılar, paneller yaptı. Ne oldu ?
Gazetelere baktım. Kimler mesaj yayınlamış diye. Siyasi partiler, sendikalar, televizyonlar, gazeteler, dernekler … Ne var ki, bu kuruluşların hiç birisinin başında bir kadın göremedim.
Meclis’te nüfusun yarısını kadınlar oluşturduğu halde 50 kadın milletvekili bulunuyor. Kadınların temsil oranı bir önceki dönemde % 5 değilken, son dönemde yüzde 9’a ulaştı, ama kadın temsil oranı açısından Türkiye 142 ülke arasında 108’inci oldu
Siyasi partilerimizin hiç birisinin Genel Başkanları kadın değil. İş mesaj yayınlamaya gelince, parlak nutuklar atmakta üzerlerine yok.
Devlet televizyonu TRT’nin başında bir kadın yok. Devlet haber ajansı AA’ın başında bir kadın yok. Üniversite Rektörlerimizin çok büyük çoğunluğu erkek. Sendika başkanları arasında TÜSİAD hariç kadın yok sayılır. TOBB yönetiminde de hiç kadın bulunmuyor. DİSK, TÜRK-İŞ, HAK-İŞ, ÖK Yönetiminde hiç kadın yok.
Hükümette sadece 1 kadın bakanımız var ve onu da kadından Sorumlu yapmışız. Ne kadar traji-komik bir durum.
Anayasamızın 10. maddesine göre, “Kadınlar ve erkekler eşit haklara sahiptir. Devlet, bu eşitliğin yaşama geçmesini sağlamakla yükümlüdür.” Peki, sahip midir Hangi düzenleme ile bu eşitlik korunuyor ? Sonuç ortada değil mi?
Anayasanın 50. maddesine göre, “Küçükler ve kadınlar ile bedenî ve ruhî yetersizliği olanlar çalışma şartları bakımından özel olarak korunurlar”. Anayasa, kadınları, bedeni ve ruhi yetersizliği olanlar gibi korumaya çalışıyıor. Ne kadar traji-komik !
Hiç kadın Cumhurbaşkanımız, hiç kadın Dışişleri Bakanımız olmamış. Kadın başbakanımız Tansu Çiller’in ise kadınlara hiç yararı olmamış. Gazete ve TV sahibi kadınımız bulunmuyor. Gazetelerde kadın başyazarımız yok.
Siyasette erkekler, ekonomide erkekler, kültürel yaşamda erkekler, sporda erkekler, yönetimde erkekler, medyada erkekler, her alanda erkekler… Ah Biz Erkekler !
***
Bunlara rağmen her yıl daha da coşkulu biçimde Kadınlar Günü’nü kutluyoruz. Bir kadın şair dinleyelim, kadının çilesini, kadının kaderini. Kadın bir şair Ömürlü Aksoy’un kaleminden.
Kadın var bilmez hileyi,
Kadın var çeker çileyi,
Kadın var unutmuş gülmeyi,
Öğretmişler ona kader demeyi.
Şair Gülfer Kandemir’in dediği gibi , “Öl kadınım öl, yaşam senin neyine”.
Şimdi de Nazım Hikmet’e dikkatimizi verelim:
Toprak öyle bitip tükenmez, /dağlar öyle uzakta,
sanki gidenler hiçbir zaman
hiçbir menzile erişemeyecekti.
Kağnılar yürüyordu yekpare meşaleden tekerlekleriyle
Ve onlar
ayın altında dönen ilk tekerlekti.
Ayın altında öküzler
başka ve çok küçük bir dünyadan gelmişler gibi
ufacık kısacıktılar
ve pırıltılar vardı hasta kırık boynuzlarında
ve ayakları altından akan
toprak,
toprak,
ve topraktı.
Gece aydınlık ve sıcak
ve kağnılarda tahta yataklarında
oyu mavi humbaralar çırılçıplaktı.
Ve kadınlar
birbirlerinden gizleyerek
bakıyorlardı ayın altında
geçmiş kafilelerden kalan öküz ve tekerlek ölülerine.
Ve kadınlar
bizim kadınlarımız:
korkunç ve mübarek elleri
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
anamız, avradımız, yarimiz
ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen
ve soframızdaki yeri
öküzümüzden sonra gelen
ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
ve kara sabana koşulan ve ağıllarda
ışıltısında yere saplı bıçakların
oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan
kadınlar,
bizim kadınlarımız
şimdi ayın altında
kağnıların ve hartuçların peşinde
harman yerine kehribar başlı sap çeker gibi
aynı yürek ferahlığı,
aynı yorgun alışkanlık içindeydiler.
Ve on beşlik şarapnelin çeliğinde
ince boyunlu çocuklar uyuyordu.
Ve ayın altında kağnılar
yürüyordu Akşehir üzerinden Afyon`a doğru.
***
Kadınlar Günü’nü kutlamıyorum. Kadın’ın değerini bilmedikten sonra, nutuklar atılan günler kadınların neyine!
