Sene bir gelen sinemada ne izlediysek, oradaki kahramanlar kahramanımızdı.
İlk kahraman olarak en yakınımda babamdı. Sonra yaşam içinde kullandığım zaman ilerledikçe kahramanlarımda çoğalıyordu!
Yaşamı daha iyi kavramaya başladıkça kahramanların sayısı düşüyor. Düştükçe hayal dünyanım da daraldığını hissettim. Kahramanlar ne kadar tekilse o kadar dar alanda hayal görme imkanın oluyor!
Günümüzdeki çocuklara bakıyorum, onların kahramanları evrensel. Yerel kahramanlar zaman zaman hayatlarına giriyorlar ve aynı hızda yok oluyorlar. Ya fanatik kahraman taraftarları ve fun kulüpler cep telefon firmalarında ki müziğe kadar giriyor ve yeni kahraman ile birlikte çabuk buharlaşıp uçuyorlar.
Kahramanların azaldığı dünyada yeni kahramanlar hemen yaratılır. Kahraman doğulmaz kahraman da olunmaz, ama birileri kahraman yaratır ve o kahraman bir anda düş dünyamızı süsler. Günümüzdeki kahramanlar bütün dünyada çocukların beyinlerine giriyor ve sanki ortak bir rüya görmeye zorlanıyor gibi geliyor bana! Örümcek adam, Süperman gibi çizgi kahramanlar bütün dünya çocukların odasını süslemeye devam ediyor. Farklı kültürlerde yetişenler, farklı dilde konuşanlar ortak bir rüya görmesi sağlanmaya çalışılıyor. Acaba neden, ortak kahramanlar tüm dünyada ki çocukların odasına girmesi önemli?
—————————-
www.cemoezkan.de
http://cemoezkan.sitemynet.com
http://www.blogcu.com/cemoezkan/
