İlk kez Meredith Kercher`in öldürüldüğü gecenin ertesinde canlı yayında görüntüleri izlerken gördüm onu. Sene 2007, aylardan Kasım`ın 2`siydi. Yüksek bir yerde durmuş, Bilgisayar Mühendisliği okuyan yakışıklı sevgilisine küçük buseler veriyordu. Birbirlerine sarılmış, henüz 22 yasındaki Meredith`in cansız bedeninin bulunduğu eve giren çıkan polisleri, çevreyi kuşaten medya kalabalığını izliyorlardı.
Amanda çok güzeldi, sevgilisi Raffaele Sollecito çok yakışıklı.
Cinayet ilk andan itibaren medyanın ilgisini çekti. Genç ve güzel bir İngiliz öğrenci, değişim programıyla gittiği İtalya`nın Perugia kentinde, 3 genç kızla paylaştığı mütevazı öğrenci evinde yarı çıplak bir halde, kan gölüne dönmüş yatağında boğazı kesilmiş olarak bulunmuştu.
Olay ilgi çekiciydi evet. Ama sonradan gözaltına alınan isimlerle birlikte bir anda sadece “ilgi çekici” olmaktan çıktı ve tüm dünyanın merakla takip ettiği, hakkında kitaplar yazılan, film anlaşmaları konuşulan bir “asrın davası”na dönüşüverdi.
Meredith`in ev arkadaşı Amanda Knox ve sevgilisi Raffaele önce gözaltına alındılar, sonra da tutuklandılar. Ve kısa bir süre önce Amanda 26 yıllık, İtalyan sevgilisi 25 yıllık hapis cezasına mahkum edildi. Ama “asrın davası” bitmedi. Bir O.J.Simpson hikayesine dönüşüverdi.
O.J. çok ünlüydü, Amanda çok güzeldi… Hem de ne güzellik! Masum, kırılgan, yumuşacık bir yüz.
Ev arkadaşını bir seks oyununa karıştırmak istediği, onun reddetmesi ve biraz da uyuşturucu etkisiyle işlerin çığırından çıkıp cinayetle sonuçlandığı teziyle mahkum edildi Amanda. Ama Meredith`in vücudunda DNA`sina rastlanmadı. Kan, saç hiçbir kanıt, Amanda`nın cinayet anında orada olduğunu ispatlayacak hiçbir kanıt bulunamadı! Sadece Raffaele`nin evindeki bıçakta Meredith`in ve Amanda`nın DNA`sı tespit edildi. (Bu durum Raffaele`nin avukatlarınca Meredith, Raffaele`nin evinde o bıçakla yemek yaptı, diye savunuldu) Ev arkadaşının cesedi bulunduğu sırada iki sevgilinin iç çamaşırı almaya gidişi kanıtlanarak, “kötülük”lerine gönderme yapıldı.
Dava sonuçlanmış görünse de Amanda`nın ailesi kızlarının masumiyetine inanmaktan vazgeçmiyorlar. Amerikada başlattıkları hukuk mücadelesi çok etkili olamasa da güçlü medya propagandası sayesinde artık hiç de azımsanamayacak ölçüde genç kızın masumiyetine inananlar var.
Raffaele`yi ya da seks oyununda adı geçen ve 16 yıla mahkum edilen diğer çocuk, barmen Rudy Hermann Guede`yu konuşan yok. Varsa yoksa Amanda.
Sosyal Paylaşım Ağı`na olaydan birkaç gün önce yüklediği kasap kılığındaki, kanı temsil eden kırmızı boyalar içindeki fotoğraflarıyla kazandığı lakapla söyleyecek olursak “Foxy Knoxy!” demir parmaklıklar ardında cezaevinin kilisesinden çıkmayan genç kız rolünde oldukça başarılı. Hapishanede yapılan röportajlarda bütün koğuş arkadaşları ne kadar çalışkan ve kibar bir genç kız olduğundan bahsedip duruyorlar. Dışarıdaki bir emekli ajan “Onun masumiyetinden o kadar eminim ki, çıktıktan sonra kızımla oda arkadaşı olmasına izin veririm” diyor.
Amanda Knox`un fotoğraflarına daha yakından bakıyorum ve “Ben ne düşünüyorum peki?” diye kendimi sorguluyorum.
Sonra Meredith Kercher`in babasının birkaç gün önce söyledikleri geliyor aklıma. Amanda`nın program program gezen anne ve babasının kendisine bir başsağlığı bile dilemediklerini vurguluyor baba Kercher ve ekliyor.
“Onların söyleyecekleri bir şey yok belki ama benim kızıma söyleyeceğim tek bir şey var: “Seni özlüyorum.”
Amanda`nın masumiyetini artıran yuvarlak yüzüne, güzel gözlerine daha da yakınlaşıp soruyorum bir kez daha: “İtalyanca kendini savunamamış olabilir mi… Güzel diye basına bela almış olabilir mi… Her şeyden bihaber bir kader kurbanı olabilir mi?”
Ve ben karşımda son derece zeki, çok güzel ve hayatın her anını “bir film” gibi yaşamayı seçmiş güzel bir genç kız görüyorum.
