Siyasetteki vizyon eksikliği, özellikle siyasi partilerimizin Kıbrıs sorununa bakış açılarında belirgin biçimde görünüyor.
Siyasal vizyonun kavramının 3 önemli bileşeni bulunmalı. Bunlar, somut bir hedefe sahip olmak, bu hedefe ulaşmak için gerekli temel politikaları belirlemiş olmak ve bu rasyonel politikaları uygulayacak kararlılıkta bir kadroya sahip olmaktır. Bu kapsamda vizyon, belirli bir hedefi ve bu hedefe ulaşmak için bugünden geleceğe izlenecek yol haritasını belirlemeyi ifade ediyor.
Güney Kıbrıs’taki seçimler, Kıbrıs sorunu konusunda KKTC’deki siyasi partileri ne yapacağını şaşırmış bir durumda bırakmıştır.
İktidarın büyük ortağı olan CTP-BG, bu duruma en hazır parti konumunda. Geçmişte savunduğu gibi, bugün de Annan Planı temelinde bir Çözümü savunmaya devam eden CTP-BG, kendisine yakın olan Hristofyas’ın seçilmesi ile tükenmeye yüz tutmuş Çözüm vizyonunu yeniden ayağa kaldıracağa benziyor. Bu noktada, CTP-BG’yi en çok zorlayacak gelişme, karşı taraftan istediği ilgi ve desteği görememek ve böylece Çözüm Vizyonunun bir başka bahara ertelenmesi olacak.
CTP-BG Genel Sekreteri Kalyoncu’nun “Kıbrıs’ta uzlaşma için CTP’nin üzerine düşen görevi yapmaya hazır olduğu ve Kıbrıs Türk halkındaki değişimin karşılığı olarak Rum toplumundaki değişimin yerine oturması için uzlaşmanın sağlanması gerektiği yönündeki sözleri, bu tehlikenin farkında olunduğunu ve bu konuda biraz daha temkinli davranılacağının bir göstergesi.
Kıbrıs sorunu konusunda iktidarın küçük ortağı ÖRP’nin açık bir vizyona sahip olduğu söylenemez. ÖRP’li yetkililerin Kıbrıs Rum Yönetimi liderliğindeki değişimle birlikte Rum Yönetimi’nde bir politika değişikliği olması beklentisine sahip olunduğuna ilişkin açıklamaları, Kıbrıs sorununun çözümü konusunda açık bir vizyona sahip olunmadığı anlamına gelmektedir. ÖRP’nin bu konudaki net tavrını bir an önce belirlemesinde yarar vardır. ÖRP’nin, tercihini, Annan Planı’ndan geriye götürülmesi olasılığı bulunan bir Çözümden yana mı, yoksa KKTC’nin yaşatılması yönünde mi koyacağını belirlemesi gerekir.
Kıbrıs sorunu konusunda bir kafa karışıklığı içinde olduğu gözlenen eski Başbakan Derviş Eroğlu ve Tahsin Ertuğruloğlu’nun partisi UBP ise Hristofyas’ın gerçekçi bir politika izlenmesi ve Kıbrıs konusunda adil ve yaşayabilir bir anlaşmaya yanaşması temennisini dile getirdiler. Bu açıklamalar, UBP’nin geçmişte Kıbrıs sorununa KKTC’nin yaşatılması tercihi ile yaklaşması politikası ile çelişir görünmektedir. UBP adına, “bir süre bekleyip Hristofyas’ın ne yapacağını görmek istiyoruz” açıklamasının yapılması ise UBP’nin bugüne kadar izlediği KKTC’yi yaşatma vizyonu ile uyuşur bir açıklama değildir. UBP, bu yaklaşımı ile bir kafa karışıklığı içinde olduğunu ortaya koymaktadır.
KKTC’nin ilk Cumhurbaşkanı Rauf Denktaşın oğlu Serdar Denktaş liderliğindeki DP’nin Kıbrıslı Türklerin kalıcı barışa dayalı adil bir çözüm istediğini açıklamasına rağmen, Türk tarafının adil ve kalıcı bir barış için görüşmeye hazır olduğunu beyan etmesini eleştirmesi, oldukça kafa karıştırıcı bir tutumdur. DP, çözüm için Türk tarafının istekli olduğunu açıklamasına karşın, bunun için hazır olunduğunun beyan edilmesinin nasıl bir olumsuzluk olduğunu açıklaması hiç de kolay değildir.
TDP ve BKP gibi marjinal siyasi partilerin ise Kıbrıs sorununa her ne pahasına olursa olsun çözüm bulunması yaklaşımları, tutarlı bir siyasi tavır ve rasyonel siyasi bir viyon olarak algılanamaz. Bu yaklaşımlarının “sözde” Kıbrıs Cumhuriyeti’ne katılmak anlamına gelip gelmediği ise vizyonlarındaki eksiklik nedeniyle bu partiler tarafından açık bırakılan bir konu olarak ortada durmaktadır.
Kıbrıs sorunu konusunda kafaları karışık olan siyasi partilerimizden, bu konuda net tavırlar takınmalarını ve Kıbrıs Türklerinin uzun dönemli çıkarlarına uygun bir siyasi vizyon geliştirmelerini beklemekten başka seçeneğimiz bulunmuyor.
KKTC’deki siyasi partilerin özgür ve bağımsız bir devleti yaşatmak konusunda bu denli kaçamak davranmaları ve adeta köşe kapmaca oynamaları, KKTC’nin tanınması konusunda umutlu olan bizleri derin bir hayal kırıklığına sürüklemektedir.
