Gazetelerde bir haber; “ Elazığ Valisi, standart dışı yakıtların şehre girişlerinde şeytanın bile zorlanacağı çeşitlilikte yolsuzluk yapıldığını söyledikten sonra gazetelere bir açıklama yapmış. “Bu memleketin yüzde 99’ı Müslüman ama, yüzde 60’ı hırsız. Böyle şey olur mu? Müslümanız diyoruz ama arkadaş, yalancılık, üçkağıtçılık, dolandırıcılık bizde”
İşin ilginç yanı, bazı yorumcuların bu açıklamaya balıklama gibi atlamaları ve dillerinin altındaki baklayı bu vesileyle çıkarmış olmalarıdır.
Yanlışlıkları kimse savunamaz. Millet olarak noksanlıklarımız çok, yanlışlarımız fazla…Fakat, birilerinin bazı yanlış insanlarımızın hatalarını ortaya atıp, bunların suçunun, toplumumuzun ortak değerleri (Müslümanlık) imiş gibi ima etmesi yanlıştır.
O kadar banka hortumlandı, hayali ihracatlar yapıldığı iddia edildi, yolsuzluklar, hırsızlıklar yapıldı fakat, bunları gerçekleştiren insanların inandıkları ya da ideolojileri neden bu şekilde sorgulanmadı veya yüzde hesapları yapılmadı. Mesela şöyle bir manşet olabilir miydi; “ şu ülkenin iş adamlarının yüzde şu kadarı hırsızdır diye…”
Batı ülkelerinde, hırsızlık alıp gitmişse bile, kim; Hıristiyanların yüzde şu kadarı hırsızdır diyebilir? Derse bile, bu görüş ne kadar bilimsel, ahlaki ve mantıklı sayılır?
Acaba, bu ülkenin insanları müslüman olmasalardı, bu yanlışlıklar olmayacaktı demek mi isteniyor?
Elbette, müslümanım diyenlerin ideal insan olması beklenir ancak;
Müslümanım diyenler melek değil ki?
Müslümanım diyen hırsızlık yapabilir
Müslümanım diyen içki içebilir
Müslümanım diyen zina yapabilir
Müslümanım diyen adam yaralayabilir
Müslümanım diyen haksızlık ta yapabilir
Çünkü, Müslümanım diyen de herkes gibi insandır.
Çünkü Müslümanım diyen de, her insan gibi beşeri zafiyetlere maruzdur.
Yukarıdaki açıklamayı vesile yaparak yorum yazan ve Müslümanların yüzde bu kadarı hırsızdır diyenlere birileri çıkıp; bu yüzdenin ne kadarı Türktür diye sorarsa ne cevap verilecektir?
Fakat bilinmelidir ki; ilk yapılan değerlendirme gibi, bu son soru da bilimsel, mantıklı ve ahlaki değildir.
Sarf edilen sözlerin ucunun nerelere varabileceğini düşünmek, herkesten önce, yazarlarda olması gereken önemli bir sorumluluktur.
Dikkat çekmek için, hamaset yapmak doğru olmasa gerek.
