Big Ben saat 11’i vuruyordu. Yaşlı adam gözlerini dikmiş, savaşta ölenleri onurlandırmak için yapılan anıtın karşısında askeri bir melodi eşliğinde selam duruyordu… Yakasında kırmızı bir gelincik çiçeği vardı. Diğer yakasında madalyaları. Arkasında ise sırada bekleyen binlerce “savaş gazisi” geliyordu. Onlarında yakalarında da gelincik vardı. Diğer yakalarında ise savaş madalyaları…
İngiltere’de uzun süredir yaşayanlar bilirler. Her yıl Ekim ayında başlayıp, Kasım ortalarına kadar, bir çok insan yakalarına gelincik takar. Genç, yaşlı, kadın, erkek hiç farketmez. Metro önlerinde, otobüs duraklarında, bankalarda, alışveriş merkezlerinde, süpermarketlerde, hatta mahalle doktorlarında bile, gelincik satan insanlara rastlanır.
Bunun sebebini hala bilmiyorsanız ve bu soruya cevap arıyorsanız; bu gelinciğin hikayesi Birinci Dünya Savaşı yıllarına kadar gider.
Avrupa’da 11 Kasım 1918 günü silahların sustuğu ve kanlı savaşın artık geride kaldığı tarihti. Savaş bitmişti ama savaşın asıl acıları yeni başlıyordu. Savaş sonrası ülkeye dönen askerleri, hiç de iyi şeyler beklemiyordu. Çünkü savaş sonrası tamamen harabe olmuş olan İngiltere’de evsizlik, işsizlik, yoksulluk ve açlık hüküm sürüyordu. Bu nedenle de savaşta ölenlere destek olmak için 1920 yılında Royal British Legion kuruldu. Royal British Legion o tarihten bu güne yardım toplayarak, askerleri ve aileleri yardımlarıyla destekliyor, savaşta yaralananlara yardım ediyor, ölenler için ise çeşitli anma etkinlikleri düzenliyor.
Birinci Dünya Savaşı sırasında, İngilizler çeşitli cephelerde savaşırken, bunlardan biri de Belçika’ydı. Belçika’da Flanders adlı bölgede, sayısız İngiliz askeri ölmüştü. Bu bölgenin bir diğer özelliği ise, buranın uçsuz bucaksız gelincik tarlalarıyla ünlü olması idi. İşte yakalara takılan bu gelincik çiçekleri de bu bölgede hayatlarını kaybeden askerleri sembolize ediyordu. Daha sonra yakalara takılan gelincik çiçekleriyle, diğer savaşlarda ölenler de anılmaya başlandı…
Bu anma her yılın onbirinci ayın, onbirinci gününde ve saat tam on birde tüm ülkede tekrarlanıyor. O gün insanlar iki dakikalık saygı duruşunda bulunuyorlar. Başta Big Ben olmak üzere, tüm saat kulelerinde çanlar aynı anda çalıyor ve insanlar da o gün en güzel giysileriyle bu kutlamalara katılıyorlar. Ayın 11’ine en yakın Pazar günü ise tüm ülkede kitlesel anmalar yapılır.
Geçen Pazar günü yine aynı saatte dini ve resmi törenler düzenlendi. Cenotaph’da (Şehitler Anıtı) yapılan törende, Kraliçe 2. Elizabeth, Başbakan Tony Blair, Ana Muhalefet Partisi Lideri, Liberal Demokratların lideri hepsi oradaydı. Düzenlenen dini törende ise Müslüman, Musevi, Hristiyan, Budist, Hindu ve Sikh dinlerinin temsilcileri yer aldı. Böylece Büyük Britanya’yı temsil eden tüm dinler temsil ediliyordu. Aynı gün General Jock Stirrup, “Remembrance Day” de bir konuşma yaparak, savaşta ölenleri bir kez daha andı.
Bu yılki anmaların görkemli geçmesi için herşey düşünülmüştü. Anmalara gazeteler geniş yer ayırdı. Bu anma günlerini düzenlemekle yükümlü olan Royal British Legion kitleleri Trafalgar Square ve White Hall’de toplamayı başarmıştı. Aynı gün internette web sitelerine birer gelincik iliştirilmiş ve böylece konuyla ilgili ilgisiz herkes haberdar edilmişti…
Geçtiğimiz Pazar günü İngiltere, Birinci, İkinci ve tüm paylaşım savaşlarında ölen askerlerini bir kez daha hatırladı.
Ancak aynı gün Irak’ta 4 İngiliz askerinin ölüm haberi bu yılki anmaları bir anda gölgede bırakmaya yetti. Böylece ‘Remembrance Day’ anması bir anda ‘Kanlı Pazar Anması’na dönüştü. Irak savaşında ölen askerlerin yakınları Whitehall’de yer alan Cenotaph’ta 2003’ten bu yana Irak’ta ölen 121 askerin anısına saygı duruşunda bulunurken daha da buruktu…
Ölen askerler maaşlı, fakir çocukları. Ordu onların maaşını ödüyor. Ordu onların patronu. Yani bu askerler patronları için ölüyor. Irak’ta ölen Iraklı sayısı ise 600 bin olarak biliniyor. Onları öldürenler de bu askerler. Yani bu askerler kendilerine maaş veren patronları için öldürüyor. İngiltere’de Pazar günü yapılan Şehitleri Anma Günü etkinliklerine ‘Savaş Karşıtı Asker Aileleri’ de katıldı. Asker aileleri Tony Blair ile görüşmek istedi. Blair onlarla bir kez daha yüzleşmekten kaçındı. Aileler artık gençlerinin uzaklarda‚ bilmedikleri bir ülkede, kirli bir savaşın sonucu ölmesine büyük tepki gösteriyor…
