FATMA YÜKSEL / LONDRA – Bir şey olursa yaz demiştin. Çok şey oldu yazamadım. Hani derler ya dilim dönmedi, benimde parmaklarım tutmadı. Dünyanın en güzel ve masum bakışlı çocuklarına kıydılar, hayvanlara işkence edip resmini çektiler, kadınları öldürdüler, ormanları yaktılar, rant uğruna insan sattılar. Daha neler oldu neler, yazamadım, onlar yaptıklarıyla gurur duyarken, ben utancımdan yazamadım.
Şimdi yazıyorum, bir virüs çıktı Çin de çıktı ve bütün dünyaya yayıldı. Herkes nasıl korkuyor görsen. Beni bilirsin acının dili dini ırkı rengi olmaz diye diye dilimde tüy bitti. Bu virüs Yunanistan da çıkan yangın İÇİN benzinle yardıma gidelim diyen ….. yı da hedef alıyor. Depremde enkaz altındaki çocuğun çığlığını duyan ve Kürt mü diye soran ……. yı da hedef alıyor. Nokta koydum çünkü senden sonra küfürü bıraktım.
Bu virüs zengin fakir dinlemiyor herkese bulaşıyor belki banada bulaşır ve belki bunlar benim son sözlerim olur, aslında ölümden korkmuyorum da işte bebelerim var. Büyük kıza çok yüklendim zaten, birlikte büyüdük ve onunla birlikte üç çocuk büyüttük, oğlum eşek sıpası günlerdir evde bütün enerjisini atmak İÇİN beni yorup duruyor, nasıl öpüyor görsen, minik kuşum peki, onu görsen etrafımda pervane sen dünyanın en güzel annesisin diyor bana cadı, kaç tane anne tanıdıysa artık. Bak bir tek ortanca kıza güveniyorum o kendini korur.
Ben Fatma Yüksel bu virüsten ölürsem beni tanıyan herkes her cumartesi ve pazar ERGÎN XELÎKAN – BÛKA MALÊ’yi çalsın, çünkü ben tam iki yıldır onlar İÇİN bıkmadan usanmadan çalıyorum.
