Nereden nereye diyeceksiniz.
Birisi çocukluk yıllarımın renkli simalarından, diğeri uluslararası dev bir isim.
İkisi de benim ve benim akran bir çoklarımızın çocukluk yıllarını renklendiren kişiler.
Ve maalesef ikisi de yılın son günlerinde bu dünyadan göçüp giden iki insan.
Aile dışında birileri öldüğünde “çocukluğum, gençliğim de onlarla birlikte öldü” diyenlerin bu sözlerini daima çok abartılı bulmuşumdur. Ancak insanın yaşamından bu ölümlerle bir şeyler eksildiği kesin.
***
Lefkoşa’nın renkli simalarından, simgelerinden biri idi “Sandviççi Talat” olarak bilinen Talat abi. 50 yılı aşkın sandviççilik yaptıktan sonra mesleği çocukluk arkadaşım oğlu Kemal’e devretti. Kemal aynı yerde, büfeye çevrilen Piccadily Büfe’de leziz sandviçleri Lefkoşa’lılara sunmaya devam ediyor.
Talat abi sokağımız Mevlevi Tekke Sokakta Ertuğrul beylerin evinin altında bulunan dükkanlarını kiralamıştı. Arabasını ve malzemelerini orada bulunduruyordu.
Her sabah evinden çıkıp dükkanına gelir, hazırlıklarını yapar, arabasını alarak İnönü Caddesindeki yerine yönelirdi. Evimiz dükkanının tam karşısındaydı. Her sabah onun yaptığı hazırlıkları zevkli bir film izler gibi seyrederdim. Bazan Kemal da gelir, ona yardım ederdi.
Sokağımızın, aynı zamanda tüm Lefkoşa’nın çok sevilen, sayılan bir kişisiydi Talat abi. Güler yüzlü, neşeli, şakacı mizacı onu küçük, büyük herkese sevdirmişti. Fanatik GG (Gençlik Gücü) taraftarı idi.
O zamanlar Lefkoşa esnafının bazı renkli simaları siyasiler kadar, hatta onlardan daha ünlüydüler. Lefkoşa’nın kültürüne renk katan değerlerimizdi.
Sandviç (ve Paraşüt döneri) almak biz çocuklar için o zamanlar doyumsuz bir serüven idi. Ne kadar da zaman zaman Kıbrıs’a özgü sandviç ekmeği alıp kendimiz yapsak da hiçbir zaman Talat abinin biglalı (turşulu) sandviçlerinin, hellimli tostlarının tadını bulamazdık.
Arabasının tam karşısında bulunan Şahin sinamasına gitmezden önce Talat abinin özenle hazırladığı, ince beyaz kağıda sarılı güzelim sandviçlerinden alıp, kovboy, savaş, U.N.C.LE. filmlerini izleyerek Belkolalarımız eşliğinde zevkle mideye indirirdik.
Kıbrıs’a son 2018 yılında gittiğimde her zamanki gibi eski sokağımızda gezerken onu Tekke Bahçesi köşesinde bir arkadaşı ile konuşurken gördüm. Ona mahallemizin eski günlerini anlatıyordu.
Beni görünce çok mutlu oldu. Sohbete ben de katıldım ve uzun süre eski günleri yadettik.
Lefkoşalılar onu her zaman sevgi ile hatırlayacaklar. Ruhu şad olsun.
***
Didi, Garrincha, Tostao, Carlos Alberto, Jairzinho, Rivellino. 60lı, 70li yıllarda Futbol dünyasının en fazla hafızalarımıza kazılan isimlerinden bazıları. Hepsi de Brezilya’nın milli futbolcuları. Ama “Siyah İnci” olarak bilinen Edson Arantes do Nasciento, namı diğer Pele hepsinden ünlü idi.
1958 Dünya kupasında oynadığı zaman 17 yaşında idi. O turnuvada Brezilya Dünya Kupasını kazandıktan sonra Brezilya hükümeti onu “Milli Değer” ilan etti.
Pele’yi benim akran 1962 ve en fazla 1970 Dünya Kupası esnasında tanıdık. O zamandan sonra yaşamımızın bir parçası oldu. Futbolu en fazla onun ve yukarıda bahsettiğim Brezilya’nın “Futbolun Sihirbazları” diye isimlendirilen 1970 Dünya Kupası takımı sayesinde sevdik.
Fakir bir aileye doğan Pele 11 yaşındayken ülkenin önde gelen futbolcularından Waldemar de Brito tarafından keşfedilmeseydi dünya onu hiç tanımayacaktı. Birçok yetenekli, fakir çocuğa, gence futbolu kullanarak fakirlikten kurtulmaları için ilham kaynağı oldu.
Ancak ne yazık ki dünyanın en çok tanınan ve sevilen kişilerinden olmasının avantajını kullanıp adaletsizliğe karşı, gerek ülkesinin gerekse diğer ülkelerin diktatörlerine, ülkesindeki, dünyadaki ırkçılığa karşı duruş sergilemedi. Değerli dostum Kemal Erdemol’un köşe yazısında yazdığı gibi “Futbolu büyüktü sadece”. Pele: Futbolu büyüktü sadece – Mustafa K. Erdemol (halktv.com.tr)
Yine de biz Pele’yi sadece futbolu ile analım ve bize yaşattığı güzellikler için ona teşekkür edelim. Ruhu şad olsun.
