Birisi vekillikten olacak bir diğeri vekil olacak 22 Temmuz’da. İhale alan şirketler yer değiştirecek, Ankara’daki bürokratik yapı yenilenecek. Eğer sonuç farklı çıkarsa kızağa alınanlar öne çıkarken beş yıldır bu makamlarda oturanlara yol gözükecek. Hepsi bu… Ya “önce vatan” naraları ne olacak? İnanın bana, eğer gazlarına gelip oy verirseniz ve bu beyler iktidara çıkarlarsa en önce onlar duymayacaklar sesinizi. “İktidara geldik, memleket emin ellerde” deyip ne kadar pankart, slogan vs varsa toplatıp işlerine bakacaklar…Sonra vatandaştan yükselen isyan sesleri: “Biz size bunun için mi oy verdik, hani terörü bitirecektiniz, işsizliğe çare bulacaktınız, yüzünüze, gözünüze dursun…” ABD’nin “Öteden beri müttefikimiz” olduğunu duyacaksınız, “Devlet idare etmek ciddi iştir, duygusallığa yer yoktur, AB hedefi, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün işaret ettiği medeniyettir” mealindeki sözleri pervasızca sarf edecekler. Vatandaş, gaza geldiyse tavrı belli: “Bunlar da fos çıktı, daha önce de denemiştik ama bir kez daha yanılttılar bizi..”
O kadar aşina ki kulaklarımız bu hayıflanmalara. Ve gariptir, buna sebep olan partiler, bugün umut diye sahneye çıkıyorlar. Yenilenen hiçbir şeyleri yok. Devlet yanlısı, resmi ideolojiyi dönüştürmekte inatçı, akıl ve sağduyuyu öteleyen, bireye karşı oldukça kuşkulu ve tedbirliler. Bohçalarında işe yarar bir şey yok! Örneğin hayat pahalılığı ile nasıl baş edecekler, sayıları her geçen gün artan işsizlikle nasıl mücadele edecekler, belli değil. Ortalık sloganlardan geçilmiyor ve bu toz duman içinde ne söyledikleri seçilemiyor.
Birileri vatan, millet, Sakarya deyince kendisini imtiyazlı alanda görüyor, kendisi dışında kalanları da vatanı satmak, ülkeyi belirsizliklere sürüklemekle itham ediyor. Peki, vatanseverliğin ölçüsü salt bir partinin taraftarı olmaktan mı geçiyor? Vatanı sevmek aynı zamanda ekonomik istikrar, ithalat, ihracat, üretim demek de değil midir? Bu kadar bağırıp çağıranlar, fikirlerini uygulayabilecek iktidar olanağı yakaladılar geçmişte. Dün denecek kadar yakın bir geçmişte hem de. Açıp bakın rakamlara, ne kadar yol aldılar ve sevdiklerini söyledikleri bu vatana ne kattılar, neler alıp götürdüler?
Ulusalcı cephenin birkaç yıldır CHP-MHP koalisyonunu sağlamak üzere oluşturduğu platform, çok geçmeden kan kaybetmeye başladı. Önce vatan mitingleri, CHP’nin o uzlaşma kabul etmez, ne istediğini de bilmez tavırlarının miting meydanlarında cezalandırıldığına tanık oluyoruz. Bir ara yakalandığı sanılan sinerji yerini hayal kırıklığı ile değiştirmeye başladı. Çünkü halk, derdine derman olacak söz ve eylemlere itibar ediyor. İşsiz, geleceğe umutla bakamıyor, yıllar yılı bir devlet politikası olarak sürdürülen AB sürecinin bir oldu bitti ile rafa kaldırılmasını kaygı ile izliyor. Bugün AB’yi emperyalist sömürü odağı olarak yorumlayanların dününde “Muasır medeniyetler seviyesini yakalamak” hedefi var. Şimdi vatandaş merak ediyor: bunlar, dün mü samimi değildi yoksa bugün iktidar olacak projeleri olmadığı için mi bol keseden atıyorlar?
Vatan kurtaran kahramanların izah etmeleri gereken onlarca karanlık saha var ve bu beyler nedense bu alana dokunmak gereği bile duymuyorlar. Bütün nefreti ve şiddeti belirli alanlara sıkıştırıp şeffaflığı hatırlamıyorlar. Ölümleri sonlandıracak bir çare sunamıyorlar. Hukuk devleti diye bir kaygıları yok.
22 Temmuz seçimlerinin sırtına geçirilen deli gömleği sırıtıyor artık. 22 Temmuz tarihi yaklaştıkça halkın kafasındaki gerçeklerle ulusalcı söylemler arasındaki çelişki giderek derinleşiyor. Halk geleceği ile ilgili. İzlediği, dinlediği programlarda buna tekabül eden şeyler arıyor. Çocuklarının nasıl bir ülkede yaşayacağının kaygısını duyuyor. Önce vatan diyenlerin bohçasında bu kaygıları karşılayacak bir şey yok. Kurtuluş savaşı kurgusu ile zaten zor günler yaşayan halka savaş meydanlarını işaret eden bu söylem, 22 Temmuz seçimlerinde aradığını bulamayacak. Arkalarında slogan yazmaktan yorgun düşmüş dar bir kadro, birkaç toplum mühendisi ve akla hayale gelmedik söz ve eylemler bırakarak siyasi tarihteki yerlerini alacak
