Dansa kalkmışlardı..
Dans pistinde tek onlar vardı..
Birbirlerine dokunurken
Sanki kırılacak bir cam bibloya dokunur gibi
Öyle nazik öyle ürkektiler..
Adam dansa başladıklarında
Dans ettiği kadına
Şöyle hafif geri çekilerek baktı..
Ve belini tuttuğu kadına
İnanamayan gözlerle bakarak sordu:
Sen benim misin..
Ya sen benim misin..
Hep böyle tutacak mısın elimi
Hep böyle sarıcak mısın belimi
Hep böyle sorucak mısın bana
Hep böyle korkacak mısın kaybetmekten…
Sen söyle
Ya sen benim misin..
Bu omuz ömürboyu bana açık mı
Yaslanıp dinleneyım diye..
Bu el hep bana uzanacak mı
Tutup da boğulmayayım diye..
Bu kocaman yürek
Hep benim sevincimle atacak mı..
Hep bana sesini duyuracak kadar
Yakın olacak mı…
O ninni gibi yürek sesinle
Uyuyabilecek miyim göğsünde..
Beraber gülebilecek günlerimiz olacak mı..
Zor yollardan geçip yorulmuş ruhlarımızı
Aynı dili konuşarak dinlendirebilecek miyiz..
Hayatla dalga geçer gibi yaşarken
Birey olarak başardığımız herşey için
Yürü bebeğim yolun açık senin
Diyebilecek miyiz egomuzdan sıyrılarak..
Yılların yüreklerde açtığı yaralara
Saygı gösterecek miyiz
Derman olmaya gücümüz yetmese bile..
Nerdeydin şimdiye kadar yerine
Zamanı şimdiymiş diyebilecek kadar olgun muyuz..
Farkında olabilecek miyiz
Nasıl kesiştiğini yollarımızın..
Ya da kesişen sadece hayallerimiz mi
Yanılacak mıyız..
Denemeye cesaret var mı..
Yanılmış olsak da
Birbirimiz için
Hayatlarımızda hep
Bir kale gibi kalacak mıyız..
Yürek ne söyler
Yürek ne dinler..
İnandırır mı kandırır mı bilinmez..
Yürek ne ister
Yürek ne düşler..
İnatçı mıdır kararlı mıdır bilinmez..
Yürek deli midir bilinmez…
Figen Erkaan Okandan
Mainz
Şubat 2008
Sevgili dostlar, eski yazılarımı mail ile soruyorsunuz.
Haber arama kutusuna OKANDAN yazarsanı hepsine ulaşabilirsiniz.
Teşekkür ederim..
