Müthiş bitişler ve başlangıçlar için…
Her başlangıçta bitişi de göze alabilmen için…
Yaşama sevincinin kan kaybetme riskine karşılık,
Yürüyen kıymıklar yüreğine saplanıp hançerleşmesin…
Bir gün…
Küf kokulu çekmelecelerden ve rutubetli tavan aralarında kendini ararsan eğer…
Kahverengi şişeyi görüp şaşırma sakın…
İçindeki çocuğu bunca zaman onunla bastırdığın için…
Yıpranmamış anıların canlanması için…
Soğumaya bırakılan kelimelerin konuşması için…
Kabuk bağlayan yaraların iyileşmesi için…
Sür…
Bir gün…
Şarkılar teğet geçmiş…
Kuşların bile uçması değişmiş,
Aşinalık kaybolmuş,
dilin susmaktan yorulmuş,
gelenler gitmiş, kalanlar yabancılaşmış,
duygular kiralık, ruhlar satılık olmuşsa birden…
Ve şaşırmanın artık lüks olduğu yaşlarda,
sen bile şaşırmadığına şaşırıyorken…
Sür…
Bir gün…
Bir de bakacaksın bir dalda pek çok filiz,
gel gör ki meyveden vaz geçeceksin bir tek ışık için…
Dilinin döndüğü yerde aşkı ehlileştirmek için…
İyi ki varsın diyebilmek,
Seni seviyorum’u duyabilmek için…
Süreceksen bunun için süreceksin.
Bir umut…
İyileşirsen allah kerim,
iyileşmezsen benden bilirsin…
Ve O gün…
Benden bir ses çıkmıyorsa eğer…
Bil ki öldüğüm için…
İşte o zaman sür be o zaman sür asıl…
başkasından medet ummamak için.
Ölmesem bırakır mıyım seni iki gramlık koyu tentürdiyota…
Sür…
