Kurumsallaştırılmaya Çalışılan Yeni Siyasal Sistem Modeli…
Türkiye’de son yıllarda sembolik bir demokrasi inşası çalışması söz konusu, çünkü seçimler dışında halkın bireysel ya da örgütlü olarak siyasete ve karar alma süreçlerine katılım olanakları tümüyle ellerinden alınmak üzere.
Barışçıl gösteriler yapan geniş kalabalıkların ardında darbe yapmaya çalışan çeteler aranmakta, iktidardan bağımsız sivil toplum örgütleri üzerinde akıl almaz baskılar ve yıldırma politikaları uygulanmakta, muhalefet partilerine etik olamayan üslup ve yöntemlerle çk şiddetli biçimde saldırılmaktadır.
Hızla yürüdüğümüz sembolik demokrasi yönetimi altında totaliter unsurların ağır basmaya başladığını görmekteyiz. Totaliter ve sembolik bir demokrasiye doğru hızla ilerliyoruz. Çünkü sermaye, medya, sivil toplum, düşünce özgürlüğü, insan hakları ve toplumsal yaşamın diğer alanlarında yeni bir totaliterleşme politikası uygulanıyor.
Siyasal iktidar, kendine biat eden ve seçimlerde iktidarda kalabilmesi için çırpınan yeni bir sermaye gücü oluşturmak amacıyla ekonominin bütün alanlarında büyük bir seferberlik içine girmiş durumda. İktidara yakın olmayı bırakın, iktidarın kendisi olan bir sermaye gücü yaratıldı, özelleştirmeler ve büyük ihaleler ile bu sermaye gücü kalıcılaştırılmaya hızla devam ediyor.
Medya üzerinde tek sesliliği sağlayacak örtülü ve açık bir satın alma, denetleme, yıldırma ve yok etme politikası uygulanıyor. Medyanın iktidara bağımlı olduğu bir süreç yaratılmaya çalışılıyor. Bu amaçla, iktidar medyası yaratıldı ve muhalefet yapsın ya da yapmasın iktidar medyası dışındaki medya organları ve sahipleri üzerinde gizli ya da açık ağır baskılar uygulanmaya devam ediyor.
İnsan hakları düşüncesinin içi boşaltıldı, özgürlükler bağlamında genç kızların başını kapatması ya da dindarların dinini yaşama özgürlüğü gibi yeni insan hakları türleri ortaya çıkarıldı. Bu süreçte, aydınların, gazetecilerin, bürokratların, siyasetçilerin ve sokakta yaşayan herkesin telefonları dinlenmeye, özel hayatları yok sayılmaya, devletin bütün olanakları kullanılarak özel hayatın gizliliğine ilişkin temel haklar çiğnenmeye devam ediyor. Bütün bunlar yapılırken, iktidarın güçlendirilmesi ve muhalefetin imha edilmesi amacıyla iktidar bağımlısı medya organları, militan gazeteciler ve eline kalem tutuşturulmuş sözde aydınlar kullanılıyor.
Ne yazık ki, kendisi gibi düşünmeyenin suçlu olduğu, ekonomik ve siyasal yaşamın denetlendiği, iktidara göbekten bağlı bir gazeteciler ve aydınlar korosunun oluşturulduğu, muhalif basın ve aydınlar üzerinde açık ve gizli baskı ve yıldırma politikalarının uygulandığı bir dönemi yaşamaktayız.
Tek sesliliğin egemen olduğu, muhalefet olmanın hoş görülmediği, iktidar bağımlısı ekonomik sermaye ve medyanın yaratıldığı bu süreçte, diğer çok önemli bir gelişme ile siyasal istikrar denen iktidarın sağlamlaştırılması hamlesinin son adımı atılıyor. Bu aşamadan sonra yapılabilecek hiç bir şey kalmayacak ve totaliterleştirilmiş bir sembolik demokrasi formu yaratılmış olacaktır.
Totaliterleştirilmiş sembolik demokrasiyi yaratmanın son sacayağı; kutuplaşma siyaseti, etkisizleştirilmiş muhalefet ve yoksullaştırılmış geniş kitleleri denetim altında tutmak için Clientelist bir siyasal katılım türünün yaratılması ve yaşatılmasıdır.
Tehlikeli kutuplaşma siyaseti, muhalefetin işlevsiz, halktan kopuk elitist siyaset yapma biçimiyle bütünleşerek siyasal iktidarın daha da güçlenmesine yardımcı olmakta ve iktidar partisinin toplumun bütün siyaset yapma alanlarında kökleşmesini sağlayacak bir araca dönüştürülmektedir.
Kutuplaşma siyaseti ve muhalefetin işlevsizliği ile bütünleşen son adım, Clientelist siyasal katılım biçimi ile yoksullaştırılmış geniş kitlelerin uzun dönemli olarak denetim altına alınması yöntemidir. Clientelist siyasal katılım biçiminde geniş halk kesimleri hızla fakirleştirilmekte ve neredeyse bir somun ekmeğe muhtaç hale getirilmektedir. Bu süreçte siyasal iktidar, devlet olanakları yaratılmış ve iktidarını korumaya şartlandırılmış yeni bir sermaye gücü yaratmaktadır. Bu sürecin devamında muhalif ya da tarafsız olabilecek sermaye grupları güçsüzleştirilmekte ve ortadan kaldırılmakta, yeni sermaye gücü ve devlet olanakları ile muhalif ve tarafsız medya organları denetim altına alınmaktadır. Bütün bu sürecin nihai amacı, yapılacak seçimlerde seçmenin oyunu yönlendirilmesi ve satın alınmasını hedefleyen yeni siyasal katılım biçiminin kurumsallaştırılması ve işletilmesidir. Bu sürecin sonunda, yeni siyasal katılım biçimi, seçmen kitleleri ve siyasal iktidarı denetleyen parti arasında bir al-ver ilişkisini yaratmış ve iktidarının devamını güvence altına almış olmaktadır.
Ekonomik, siyasal, sosyal ve kültürel alanlarda gerçekleştirilen bu sistemli çalışmanın ve adeta siyasal seferberliğin amacı, siyasal iktidarın uzun dönemli olarak elde tutulması ve muhalefet odaklarının bütünüyle ortadan kaldırılmasıdır. Bu hedef doğrultusunda ortaya çıkarılan yeni siyasal sisteme “Demokrasi” ismini vermek, asla söz konusu olamaz. Çünkü, demokrasi, yalnızca işlevsizleştirilmiş ve sembolik hale getirilmiş bir seçime indirgenemeyecek kadar içerikli ve nitelikli bir kavramdır. Demokrasi kavramının içeriğinde; muhalefetin her türlü baskı yöntemleri kullanılarak sindirilmesi, muhalif aydın ve gazetecilerin telefonları dinlenilerek özel yaşamlarının ihlal edilmesi, medyanın denetim altına alınması, siyasal iktidara göbekten bağlı bir medya kampı ile muhalefete yönelik olarak akıl almaz bir saldırı kampanyası yürütülmesi, sermayenin devlet olanakları ile denetim altına alınarak siyasal yaşamda etkin biçimde iktidar partisi lehine kullanılması gibi eylem ve davranışlara yer yoktur.
Kısacası, demokrasinin yalnızca sonucu belirli sembolik seçimlere indirgenmesi, devlet olanakları kullanılarak muhalefetin güçsüzleştirilmesi ve baskı altına alınması, ekonomik yaşama devlet müdahalesi ile sermayenin yapısı ve doğasına müdahale ederek siyasal iktidarın ayakta tutulmasına yönelik olarak yeni bir sermaye gücü oluşturulması ve Clientelist bir siyasal katılım biçiminin yaratılmaya çalışılması; demokrasinin sonu ya da Totaliter Demokrasinin başlangıcıdır.
