Hindistan’da rivayete göre dört kural önemliymiş.
İlk kural : “ Karşına çıkan kişiler her kimse, doğru kişilerdir.”
Bunun anlamı şuymuş: Hayatımızda kimse tesadüfen karşımıza çıkmaz. Karşımıza çıkan, etrafımızda olan herkesin bir nedeni vardır, ya bizi bir yere götürürler ya da bize bir şey öğretir.”
İkinci kural : “ Yaşanmış olan her ne ise, sadece yaşanabilecek olandır.”
Yani hiç bir şey, hem de hiç bir şey yaşadığımız şeyi değiştiremezdi. Yaşadığımızın içindeki en önemsiz saydığımız ayrıntıyı bile değiştiremeyiz.
Açıkcası “Şöyle yapsaydım, böyle olacaktı” gibi bir cümle yoktur.
Ne yaşandıysa, yaşanması gereken, yaşanabilecek olandır, dersimizi alalım ve ilerleyelim. Her ne kadar zihnimiz ve egomuz bunu kabul etmek istemese de, hayatımızda karşılaştığımız her olay, mükemmeldir.”
Üçüncü kural şuymuş : “ İçinde başlangıç yapılan her an, doğru andır.”
Her şey doğru anda başlar, ne erken ne geç. Hayatımızda yeni bir şeyler olmasına hazırsak, o da başlamaya hazırdır.
Dördüncü ve son kural ise şöyleymiş : “ Bitmiş olan bir şey bitmiştir”
Bu kadar basit. Hayatımızda bir şey sona ererse, bu bizim gelişimimize hizmet eder. Bu yüzden serbest bırakmak, gitmesine izin vermek ve elde etmiş olduğun bu tecrübeyle ileriye doğru bakmak daha iyidir. Kendine iyi bak. Tüm kalbinle sev. Sonuna kadar hayatın tadını çıkar. Hayatındaki her gün bir hediyedir, kıymetini bil.
Evet Hindistan’da inanılan dört “altın kural” bence akla yatkın inanışlar.
Hatta çağımızda da geçerli kurallar.
Bence en önemlisi “Bitmiş olan şey bitmiştir”
Yani biten neyse tekrar onu canlandırmak, yeniden bir şans vermek gereksizdir. Belki de zaman kaybıdır.
Hele yapılan şey “hata” veya “ akıl dışı bir eylem ise…
AKP İktidarı siyasi kararlarında çok hata yaptı.
Hatadan dönmek yerine ısrar etti.
Hatta çoğunlukta olmanın ihtirası ile inatlaşmayı tercih etti.
Bu yüzden de demokrasini ileri gitmesi yavaşladı.
Hatta demokratik gelişim zaman zaman durdu bile denilebilir.
Değişimi de zora soktu.
Hatta dünyadaki değişimi sık sık ıskaladı.
Topallayan bir değişime esir oldu.
Tabii “aksak” değişik çok da işe yaramadı.
Yazık oldu.
