Yaklaşık kırk yıllık dostum ve meslekdaşım Bekir Coşkun Hürriyet’teki köşesinde “Demokrasi niçin olmuyor? başlıklı yazısında ortaya koyduyuğu görüşleriyle beni şaşırttı.
Şaşırtmakla kalmadı, kendisinin demokrat olduğuna ilişkin kanaatim de sarsıldı diyebilirim.
Coşkun’un 6 Mayıs 2008 tarihli yazısı uzun süre tartışılacak sanırım.
Coşkun yazısının hemen başında “ Yüzde 47 ile gelişinin üzerinden bir yıl bile geçmeden tepetaklak giden ve kapatılma ile burun buruna gelen bir iktidar, o yüzde 47’nin “doğru seçim” olduğunu mu gösterir? demiş.
Der. Dilin kemiği yok. Ama insaf biraz. Demokrasinin ilk basamağı halktır. Ne kraldır, ne diktatördür, ne padişahtır…
Halkın içinde fakir de vardır, zengin de. Siyah renklisi de vardır beyazı da. Akıllısı da vardır, akılsızı da. Lumpeni de vardır, eliti de. Paşası da vardır, eri de…
Demokrasilerde halk sandığa gider ve birini kendisini yönetmesi için seçer.
Bu seçim isabetli olmayabilir.
Bu seçim sonucu halk eğer isabetli tercih yapmamışsa, yaptığı yanlışı bir sonrakinde düzeltir.
Seçimde işbaşına gelenler işleri berbat edebilirler de.
Ammaaa….
“Siyasetciler yemek yedikleri kabı kirlettiler” diye yönetime el koyan askeri yönetimin lideri ve 1980 darbecisi Ahmet Kenan Evren paşamın bu sözlerini savunmak gibi bir tavrın içine girmekle, demokrat olmak arasında en ufak bir illiyet-bağ yoktur.
Demokrat insan haklı gerekçesi dahi olsa ihtilali reddeder. Savunmaz ve darbeye davetiye çıkarmaz.
Bekir Coşkun yazısının bir yerinde şöyle demiş:
“Ekonomide yalan balonlarının patlayışı… Tarımdan esnafa kadar büyük çöküşün gözükmesi… Damatların, oğulların, kamu bankalarının karıştığı Yüce Divan’lık yolsuzluklar… Sosyal Güvenlik Yasası’ndan 1 Mayıs’a kadar akıl almaz beceriksizlikler…”
Bu görüşler tartışılabilir. Ama çoğunun altına ben de imzamı atarım. AK Parti iktidarı son yıllarda çuvalladı. Kendisine oy veren yüzde 47’ yüzünden fazla şımardı. Başbakan Erdoğan “orantısız güç” vehmine kendini kaptırdı. Herşeyi yapabileceğini sandı. Uzlaşmayı bıraktı, hoşgörüyü unuttu, hazmetmeyi hatırlamadı, medyayı dışladı. Küçük taleplerde dahi anlaşmaya yanaşmadı. Muhalefetin sesine kulak tıkadı. Hata üstüne hata yaptı ve halen vahim hatalarına devam ediyor.
Bunlarda hemfikiriz.
Gelelim devamına:
“Yargılanan bir Cumhurbaşkanı…Cumhuriyet’e karşı suç işlemekten sanık bir iktidar…Ezici çoğunlukla seçimi kazanmasının birinci yılını bile bulmadan, partisinin yerine yeni bir parti arayışına karar vermiş bir sanık Başbakan…
Tüm bunlar yüzde 47’nin “doğru” olduğunu mu gösteriyor size?
Yanlış seçimdi o…Yanlış…Ama nasıl olsa birisi gelip düzeltiyor. Geçmişte; ordu, paşalar, asker, darbeler… Bu sefer; Başsavcı, Anayasa Mahkemesi, yargı…Çünkü bu ülkenin aydınları; ikiyüzlülüklerinden… Zenginleri; çıkarlarından… Sıradan halkı; bilinçsizlikten… Yoksulu; bir poşet nohut yüzünden…
Bir de bakıyorsunuz ki satıveriyorlar vicdanlarını, yurtseverliklerini, bilinçlerini ve Türkiye’yi… Bu yüzdendir işte: Avantaların, çıkarların, ikiyüzlülüğün, ahmaklığın, bilinçsizliğin yığınları üzerinde demokrasi durmuyor. Kara vicdanlarla demokrasi olmadı. Olmuyor…
Ve siz demokrasiyi her zaman berbat edeceksiniz. Nasıl olsa birisi gelip düzeltiyor.”
Olmadı Bekir Coşkun, olmadı…
Elmalarla armutları karıştırmışssın.
Ortaya koymaya çalıştığın demokrasi tablosu değil, kakafoni ucubesi…
Bekir Coşkun ne kadar demokrat bilemem ama oy verenleri, yani halkı suçlamak demokrasinin elifini bilmemek demektir.
İkincisi ise demokrasinin yerine “ordu, paşalar, asker, darbeler..”derseniz birileri çıkar “Bekir kafasında hala postal taşıyor”der.
Yakışmamış.
Olmamış.
Demokrasinin sonucu darbe değildir.
Demokrasinin antitezini bulabiliyorsan eğer o daha iyi demokrasidir.
Daha iyi… Ve içinde halk olan.
Halkın önünde sandık olacak.
Her kesimden insan sandıkta kararını verecek.
Ordu mensupları paşalar ve er de sandığa gidecek…
Herkes kendi işini yapacak…
Ve demokrasi yoluna devam edecek…
