“Muhalif gazeteciyle” Birgün’ün sokağında buluşuyoruz, parketmiş iki araba arasına sıkışıp röportaj yapıyoruz. Malum Nike ayakkabıları görmek istiyoruz ama ne mümkün, “Ayakkabılar, mesajın önüne geçmesin” diyerek imha edilmiş.
Ayakkabıları niye yok ettiniz?
Çünkü çok metalaştı. Verdik, gitti. Rahmi Koç da ‘Kaç numaraymış?’ diye soruyor, koleksiyoncu olduğu için ayakkabıları isteyebilirdi. Ayakkabının niteliği kendisinde değil, fırlatılmasında.
Orijinal Nike mıydı?
Fark eder mi?
Farkeder.
Sonuçta karşımızdaki bir meta. Ama sokakta satılanlardan…
Bu protestonun mesajı nedir?
Bireysel bir eylem değildir, Gençlik Muhalefeti’nindir. ‘IMF bütün yoksul halkların sırtına yük bindiriyor, sokakta yüzlerce, milyonca işsiz, yoksul ve emekçi var, IMF krizin faturasını onlardan çıkartıyor’ demeye çalıştık.
Niye ayakkabıyla eylem?
Ayakkabı, son zamanlarda emperyalizme karşı gösterilen tepkilerin en iyisiydi. IMF sermaye kuruluşudur, aynı zamanda emparyalist bir kuruştur. Esinlendik, resim çizerken bile gördüğünüz birşeyin resmini çizersiniz, yaşadıklarınızdan alırsınız.
Eylem şeklini nasıl belirlediniz?
‘Hadi biz de birini seçip kafasına ayakkabı atalım’ demedik. O anda düşündük, ‘Ayakkabı mı atsak?’ dedik. Konuşmalar olurken, ‘Nasıl yapsak?’ diye konuştuk. Ayakkabı fırlatalım diye gitmedik oraya, giderken aklımızda pankart açmak vardı.
Ayakkabıyı fırlatırken heyecanlandınız mı?
Heyecanlandım, hatta yanlışlıkla bir arkadaşın kafasına çarptı, çok üzüldük. Niyetimiz zaten Strauss-Kahn’ın şahsına birşey yapmak değildi, kimsenin kafasını yarmak istemem. Bir hedefe fırlattık sadece.
Diğer yandan da Strauss-Kahn sosyalist bir politikacı…
Bir sosyalist nasıl IMF’ye başkan olabilir? Bir yandan sosyalistim diyeceksiniz, bir yandan insanları borçlandıracaksınız, mümkün mü?
Bir gazetecinin böyle bir eyleme imza atmasının etik olarak sorgulanması gerekmez mi?
Bu eylemi gazeteci olarak yapmadım. Vicdanlı bir insan olarak, sokakta açlıktan, soğukta donarak ölen insanları görüyorum.
Anneniz de desteklemiş eylemi…
Muhalifliğim de kendisinden esinlenmiş olabilir. Annem de ÖDP’li, babamsa bizim gibi düşünmüyor.
ŞÜKRAN PAKKAN / Milliyet
