Tarık Ali, Guardian’da Tahran’ın nükleer programı nedeniyle Batı’yla yaşadığı gerilimi İran’ın dış politikası bağlamında irdeledi.
İran’ın ”parçalanmış ve fırsatçı” diye nitelediği dış politikasının emperyalizm karşıtı ilkeli bir tutumdan ziyade, dini yönetimin çıkarları ve gereksinimleri doğrultusunda şekillendiğini savunan Ali, özetle şunları yazdı:
”Bu strateji geçmişte, Afganistan ve Irak konusunda Washington’la fiili bir işbirliğine yol açtı. İran-Irak savaşı sırasında dini liderler, o dönemde İngiltere ve ABD tarafından desteklenen Bağdat’a karşı İsrail rejiminden silah satın almakta tereddüt etmedi. Saddam Hüseyin ve Molla Ömer’in devrilmesi, İran’a bir soluk aldırdı ve rejim nükleer faaliyetleri konusunda katı bir tutum takındı.”
Tahran’ın Irak’ta Baasçıların Afganistan’da da Taleban rejimin devrilmesinin önünü açmasının kendisine zaman kazandırmadığını vurgulayan Ali, İran’ın nükleer programı konusunda Batı’dan yükselen uyarılara ve yaptırım tehditlerine gönderme yaparak şöyle devam etti:
”Belki de bunlar, amacı İran’a boyun eğdirmek olan yüksek perdeden tehditlerden ibaret. Bu kabadayı tavırların başarıya ulaşması zor bir ihtimal. Batı, yeni bir savaşa kalkışacak mı? Eğer kalkışırsa, o zaman başarı garantisi olmayan bu savaşın yayılacağı alan Dicle nehrinden Orta Asya’daki Amuderya nehrine kadar uzanacaktır.”
