Tesadüfe bakın.
Maraş’ta dedesinin sahtekârlıkla Abdullah Paşa Vakfı’nın malını üzerine geçirdiği ve AİHM’de Maraş’taki malına gidemediği ve bu nedenle de mağdur olduğu nedeni ile Türkiye aleyhine açtığı davayı kazanan Myras Ksenidis-Aresti’nin kocası Yorgos Arestis, ABAD diye bilinen “Avrupa Birliği Adalet Divanı” yargıcı çıkıverdi.
Boşuna değildi tabi, Bayan Aresti elinde koçan olmadan ve sadece Güney Kıbrıs Rum İdaresine bağlı İç işleri bakanlığından mal sahibi olduğuna dair aldığı bir yazı ile AİHM’ye baş vurup malın sahibi olduğunu iddia etmişti. Koçanla başvursaydı, zaten dedesinin yaptığı sahtekârlık daha işin başında ortaya çıkacaktı ve davayı kaybedecekti.
Tevekkeli değil, diğer taraftan da 1995’de, KKTC hükümeti ile AB arasındaki ticari ilişkiyi düzenleyen 1972 Ortaklık Anlaşması’na -ki birincil hukuk olmuştu bu anlaşma- rağmen Rumların başvurusu üzerine AB, ABAD’dan aniden KKTC aleyhine bir karar çıkarttırmıştı ve bu karar nedeni ile de, KKTC ürettiği mallarını AB’ye satamaz hale gelmişti.
Aslında KKTC üzerindeki ticari ambargo, 1994 yılında ABAD kararı ile başlamıştır.
Rumların istekleri ve hedefleri doğrultusunda, Kıbrıs Türk Halkını baskılarla dize getirebileceğini ve azınlık haklarına mahkûm edebileceğini düşünen AB, Kıbrıs’lı Türkler aleyhine çaktırmadan yoğun bir baskı kampanyası başlatmış ve ihracatımızı engelleyip, ekonomimizi çökertmek amacı ile de kendi mahkemelerinde bir takım kararlar almıştır.
AB, Rumlarla işbirliği halinde, önce Avrupa’da ekonomik bir güç haline gelen Kıbrıs’lı Türkleri tasfiye etmek yolunu seçmiş ve öncelikle de dönemin en önde gelen Kıbrıs’lı Türk işadamı Asil Nadir’in İngiltere’de kurduğu Polly-Peck firmasını hedef alarak bu firmayı çökertmek yoluna gitmiştir.
AB, İngiltere borsasında kendi adamlarına banko altında çevirttiği dolaplar ve Asil Nadir’in üstüne saldırttığı Bankerler vasıtası ile dünya devi haline gelmiş olan bu Kıbrıs’lı Türk’ü mali açıdan zor duruma sokmuş ve Asil Nadir’in AB’den KKTC ekonomisine enjekte ettiği katkıların son bulmasını sağlamıştır.
Ne ki, kısa süre içinde KKTC ekonomisi yeniden toparlanınca bu kez narenciye, patates ve konfeksiyon ihracatımızı engellemek için Rumlar tarafından İngiliz Mahkemelerinde dava açılmıştır.
İngiltere Mahkemelerinde açılan bu davalar daha sonra, aynen Orams davasında olduğu gibi, ABAD’a aktarılmış ve 5 Temmuz 1994’de ABAD’ın verdiği kararla da narenciyemizin ve patatesimizin AB üyesi ülkelere ihracı yasaklanmış, konfeksiyonumuza da %14 oranında gümrük uygulaması başlatılmıştır.
İşte bizim Aresti’nin kocası Yorgo, bu ABAD’da yargıç.
Geçen gün İngiliz Orams çifti ile ilgili davada, İngiliz Yüksek Mahkemesi davadaki hukuki sorulardan beş tanesini, yanıtlarını almak amacı ile Lüksemburg’taki ABAD’a havale etmiştir.
Hiç şüphe yoktur ki, ABAD’ın bu konuda vereceği nihai karar, büyük bir olasılıkla Kıbrıs konusunda yeni ve keskin bir köşe taşını oluşturacaktır.
ABAD’ın bu yanıtı temelde, Güney Kıbrıs’ın AB Katılım Sözleşmesi’nin 10. Protokolü ile AB normlarının uygulanmadığı bir bölgede yapılan bir işlem için üye bir ülkenin mahkeme kararının, başka bir üye ülkede uygulanıp uygulanamayacağı ile ilgili olacak.
Tabi Aresti’nin kocası Yorgos’un, bu kararın Rumların lehine çıkması için her tür kulis faaliyetini yapacağından hiç kimsenin şüphesi olmaması gerekir.
Rumlar ABAD’dan, AB Katılım Sözleşmesi’nin 10. Protokolü ile AB normlarının uygulanmadığı bir bölgede yapılan bir işlemle ilgili olarak Rum Mahkemelerinde alınan bir kararın AB üyesi ülkelerde uygulanabileceği kararını alabilirlerse, bunu baz alarak derhal Türkiye aleyhine kendi mahkemelerinde işgalci kararı alacaklar ve bu kararı önce AB’ye sonra da BM Güvenlik Konseyi’ne götürerek “Türkiye’nin derhal adayı terk etmesini” talep edeceklerdir, aynen Minareleri gözüken köyün kılavuz istemeyeceği gibi.
_____________________
* Prof. Dr.
