Uluslararası Kyoto İklim Sözleşmesi, 16 Şubat’ta yürürlüğe giriyor. Ancak yeryüzünün gittikçe seraya dönmesine yol açan gazların beşte birini tek başına atmosfere salan ABD’nin onaylamaya yanaşmaması nedeniyle, sözleşmenin yeryüzü ve canlılar bakımından sağlayacağı yararın sınırlı olması bekleniyor.
1997 yılında kabul edilen sözleşme, ABD Başkanı George Bush tarafından 2001’de “tu kaka” ilan edilince unutulmaya yüz tuttu, Rusya’nın geçen Kasım ayında onaylaması üzerine yeniden dünyanın gündemine oturdu.
Kyoto sözleşmesi, sanayi ülkelerini başta CO2 olmak üzere dünyanın ısınmasına yol açan gazların emisyonunu sınırlandırmak zorunda bırakıyor. Sözleşme, başta petrol olmak üzere fosil enerji kaynaklarının kullanımına da kısıtlama getirilmesini gerektiriyor. BM’ye göre, atmosferdeki karbondioksitin yüzde 80’i, fosil enerji kaynaklarının ulaşım, ısınma ve sanayi alanlarında kullanılmasından kaynaklanıyor.
Sözleşmede, Kuzey ülkelerinin gaz emisyonunun 2008 yılında 1990 yılına göre yüzde 5,2 azaltılması öngörülüyor, bu amaçla her ülkeye kota konuyor. Ancak ABD geri adım attığı için, gaz emisyonundaki azalma yüzde 5,2 yerine ancak yüzde 2 olabilecek.
Karbon gazlarına kota getiren sözleşmeyi onaylamayı reddeden ABD, ekonomik büyümesini sürdürerek, 2012 yılında yüzde 7’nin altına düşmesi gereken CO2 kotasını yüzde 30’un üzerine çıkarmayı hesaplıyor. Yüzde 8’in altında kotaya sahip Avrupalılar, ABD geri çekilince Japonları, Kanadalıları ve Rusları sözleşmeden ayrılmamaları için ikna etmekte epey zorlandı.
BM uzmanlarına göre, iklim değişikliği bir vakıa. Dünya 2100 yılına kadar 1,4 ila 5,8 derece ısınacak. Bilim adamları, dünyanın felaketle karşı karşıya kalmaması için karbon gazı emisyonunun 2050’ye kadar yarıya indirilmesinin şart olduğunu düşünüyor. Avrupalılara göre, bu hedefe ulaşılabilmesi için yepyeni bir iklim anlaşması gerekiyor. Yeni anlaşma, ABD ve gaz emisyonu AB’ninkini geçen Çin gibi Güney’in büyük ülkelerini de mutlaka içine almalı. Ancak gaz emisyonu meselesi, ABD için tabu olmaya devam ediyor, Hindistan başta olmak üzere gelişme yolundaki birçok ülkenin eleştiri oklarına hedef oluyor.
