Gereç anlaminda kullandigimiz bir Arapça kelime olan malzeme’yi, genç bir Tiyatro sanatçisindan duydugumda soke oldum. Çünkü, verdigi röportajda söyle söylüyordu, tekrar tekrar…”Ben iyi bir malzemeyim” diyordu. Yani israrla kendisini sanat için bir malzeme olarak gördügünü belirtiyordu da ”ben bir Tiyatro Sanatçisiyim” demiyordu. TV Dizi filmlerinden para kazanabildigini söylüyordu, Tiyatro’da oynamaya vakit bulup bulamayacagini pek bilemedigini, çünkü insanüstü bir çalisma temposuyla çalistiklarini söylüyordu, TV Dizileri için… Eski ve Eskimeyen Sanatçilarin sözü geliyordu aklima, Tiyatro askiyla yanip tutusarak, ”iki kalas bir heves” diye anlatislarini hatirliyordum. Gerçek Sanatçilarin konusmalarinda malzemeye hiç rastlamadim. Sanat, yasama biçimleriydi. Kendilerini Sanat’a katik ediyorlardi…
Siir Özdemir ASAF’a, müzik Ilhan IREM’e ait olan bir sarki vardir, hatirlar misiniz? YALNIZLIK PENCERESI…Aralarindan geçiyorum, hiç kimse el-ele degil, Herkes kendine dönmüs diyorum…Birkaçinin içine bakiyorum…Hiç kimse kendisiyle barisik degil…Herkese kendini anlatiyorum, Kime kendini anlatsam sasiriyor…Kendimi kime anlatacagim, sasiriyorum…Hiç kimse ilkin kendisine alisik degil…
Insanin kendisine alisik olmasi ne büyük bir güzellik, insan düsününce anliyor.
Kendisiyle çeliski içinde olan Medya için, malzeme yaratmak ne kadar kolay. Hiçbir sey düsünmesine gerek yok. Soru sor, soruyu yok et, cevabini al, cevabi da ameliyat et, kes-yapistir-yayinla, günde yüz vakit, çesitli magazin programlarinda, flash spotlarla okut, hem de acaip bir vurgulamayla okut, duyan gerçek sansin-inansin, üstelik ana haber programinda da gerçek habermiscesine, haber spikerlerine okut ki, duyan biraz daha inansin, adi üstünde ana haber programi yalan mi söyleyecek sanki, diye düsünsün duyanlar…ve fisilti gazetesi yayina devam etsin…ki haberin izi silinmesin…
Ne var ki, kader aglarini örmeye devam ediyordu, seneler sonra, yine bir magazin programinda, 21 yilini Türk Televizyon dünyasina adadigini söyleyen, en güvenilir Televizyon programcisi ödülü kazanmis olan Seda SAYAN Hanimefendi, öylesine içten anlatiyordu ki, çalistigi her TV Kanalinin kendilerince, kimilerine ettikleri zulümleri…kimleri malzeme ettiklerini… kimlerin yanlis bilgi kaynaklariyla nasil karalandigini anlattilar…vicdanlarini ve kamuoyunun vicdanini rahatlattilar birazcik, çünkü görünenin arkasinda görünmeyenler öylesine çok ki, sansli olan konusulur…ve hala ne yazik ki, taraf tutarak anlatiliyor,bunu görmemek mümkün degil…buna ragmen, konusmalarina seviniyorum, mesela Ahmet KAYA’ya linç girisiminin sebebi, provokatörleri, sonuçlari anlatiliyor, kamuoyu bilgilendiriliyor, belli ki kimileri özür de dileyecek.
Gidenler küskün gidiyor da, kalanlar nasil hissediyor…? Mesela Yilmaz GÜNEY ve Cem KARACA ayni anda Bakanlar Kurulu Karariyla vatandasliktan çikartiliyorlar, ne zaman niçin tekrar vatandasliga aliniyorlar, ve bunun dogrusunu bilen var mi, yoksa Medyanin malzemesi olarak yazilani mi gerçek zannediyorlar, ve bu kimilerinin umurunda mi? Ben pek zannetmiyorum, ”öyle olsa böyle olmazdi, böyle olsa öyle olmazdi…” ( Bu çok sevdigim cümleyi Erkin KORAY’dan ögrendim…)
Medya’nin malzemesinden yasarken de bikmis olan iki büyük Sanatçimiz Baris MANÇO ve Cem KARACA, bosuna söylemediler sarkilarinda, ”bugünlerde kendimi hiyar gibi hissediyorum” ve ”eskiden karpuz idik simdi döndük hiyara” diyerek, sizce hangi kahirlarini anlatiyorlardi dersiniz?
Ve diger büyük Sanatçi Fikret KIZILOK, why high one why diyerek neleri ve kimleri anlatmak istiyordu, muhakkak biliyorsunuz…
Sanat Onlar için, hayatlarinin amaci idi, gereci degil…
Medya, Onlar’dan bile malzeme yapti, çok hazin, fakat gerçek…
Bir insanin kendisini tanimasi, bir Sanatçinin kendisini Sanatina katik etmesi, kahirlardan beslenmesi ve yine gülümseyebilmesi ve hiç kin duymamasi ne güzeldir…Genç sanatçilar, çinarlari dinlemeyi ögrenirlerse, anlayacaklar ki, paranin azligi-çoklugu Sanat’a ve gerçek Sanatçiya ve Zaman’a bahis bile olamaz… Medya günün birinde, malzeme bile olamaz…
