Üç büyük parti propoganda çarkını oloğanüstü bir tempo ve gergin içinde işletiyor. Başbakan Blair’in YİP’i anketlerde Tory’lerle arasındaki farkı açmaya çalışıyor. Özellikle olumlu imaj yaratma çabasında kıran kırana bir yarış içindeler. Muhafazakar yabancı düşmanlığının başını çekmeye çalışıyorlar. Ancak onların bu denli gözü denmiş düşmanlığı Yeni İşçi Partisi’nden uzaklaşmışları da Partilerine oy vermek için harekete geçirmek gibi olumlu bir durum yarattığı bile söylenebilir.
Liberal Parti başkanlarının baba olması da seçim reklamlarına girmiş bulunuyor. O kadar çok çamur atma arasında belki bu Liberallerin masumiyetine verilebilir ama sistemin böyle düşüncelere karnı tok.
Aslında bütün tartışmalar çok çok dar alanda dönüyor. Yeni İşçi Partisi ile Muhafazakarların siyasetlerinde öyle bir ciddi farklılık yok. Vergilendirme de,sağlık hizmetlerinde ya da eğitimde izleyeceği siyasetler üç aşağı beş yukarı hep aynı. Üç büyük parti içinde en aykırı olan Liberaller o da Irak savaşına karşı çıkmasıyla tanınıyor. Ancak onun da karşı çıkışları çok köklü tezlere dayanmıyor.
Belki de ana sistemde herhangi bir ciddi değişiklik olmayacağı görüşünün etkisiyle seçimlere katılma oranı oldukça düşük. Geçen dönemki seçimlere ancak halkın yüzde 59’u katılmıştı. Şimdiki seçimlere katılımın bununda altında kalacağından korkuluyor. Postayla oy yoluyla katılımın artırılacaığı düşünüldü .Fakat bu yöntemin seçim hilelerine açık açık olduğu ciddi boyutlara ulaştığı için yeni çözüm yolları aranıyor. Postayla oyun tümüyle ortadan kaldırılması gündeme getirildi. Bu seçimler için oy verilrmeye başlandığı için postayla oy şimdi durdurulamıyor.
Aslında 5 Mayıs seçimleri İngiltere’de herhangi bir deşikliğiğe yol açmayacak. Asıl üzerinde durulması gereken 5 Mayıs seçimlerinde sandıktan kimin çıkacağı değil 29 Mayıs’ta yapılacak bir başka seçimin sonuçları daha da önemli. Bu sadece İngiltere’yi değil Türkiye’de dahil tüm Avrupayı ilgilendiriyor. Fransa referandumu Avrupanın yazgısını elinde tutuyor. Şu anki yoklamalara göre de Avrupa anayasasına “hayır” oyları daha fazla. Dolayısıyla İngiltere seçimlerinde ana partilerle değil bağımsız adaylar ve küçük partilerin durumu beni daha fazla ilgilendiriyor. Çünkü sözde değil gerçek demokratlığın kalbi oralarda atıyor.
T. Blair’in ve savunma müsteşarı A. İngram’ın karşısındaki iki bağımsız aday oğulları Irak’ta öldürülen bir anne ve baba Doğu Londra’da sosyalist-troçkist ve müslümanların oluşturduğu Respect adlı koalisyonun adayı Irak savaşı karşıtı eski İşçi Partisi Glasgow milletvekili G. Galloway akıntıya karşı meydan okuyanların başında geliyor.
İrlanda’nın kuzeyinde ise Sinn Fein son zamanlardaki tüm karşıt propogandalara karşın Westminister’daki 5. milletvekkilliğini de alabilmek için kolları sıvamış durumda. Başkan G. Adams’ın İRA’ya silahlı mücadeleyi bırakma çağrısı yapmasının zamanlaması mükemmeldi.Şimdi gözler İRA’ın buna tepkisine odaklanmış bulunuyor.
Bakalım bu seçim öncesi bu konuda yeni bir gelişme olacak mı.Tabii G. Adams’ın böyle bir cağrı yapmasını iyi ölçmek gerekiyor.
