“Düzmece Mahkemeler”den, “Özel Yetkili Mahkemeler”e gelinceye dek, yargı alanında hiç de iyi sınav veremedik.
Yassıada”da kurulan “Düzmece” yargılamalar sonucu biri başbakan, ikisi bakan olmak üzere 3 siyasetciyi, üç insanı asmaktan geri kalmadık.
Demokrasiye atılan ilk adımda Demokrat Parti’nin bugün için “hata” dahi sayılamayacak yanlışlarını hoşögörü ile karşılayamadık ve parlamenter sistemi zedeledik.
Yassıaada’da yanlış iliklenen gömlek düğmesi yüzünden tam 63 yıldır yanlış üstüne yanlışlar yaptık.
Demokrasinin ilk ve son kalesi ve olmazsa olmazı sayılan yargıyı, ne iyi algılayabildik ve ne de gereği gibi hazmedemedik. Bu nedenle de bağımsız yargı sistemini bir türlü hayata geçiremedik.
Hala da geçirebilmiş değiliz.
Peki ne olacak?
Yargı gerçekten bağımsız olabilecek mi?
Ve bu sayede hukukun üstünlüğü gerçekleşebilecek mi?
Dahası sadece demokrasinin değil, insanoğlunun her şeyini ona bağladığı, hayati önemi olan ve insan haklarını besleyen son ırmak mecrasında yol alabilecek mi, yoksa kuruyacak mı?
Gidişat gösteriyor ki, kısır bir döngü içindeyiz.
Hukuk ve bağımsız yargı siyasilerin umurunda değil.
Varsa yoksa günü kurtarmak.
İktidar hırsı siyasileri körleştirmiş durumda.
Başbakan Erdoğan “intikam ateşi” ile cemaatcilere gözünü dikmiş.
Cumhurbaşkanı Gül ise kader arkadaşı ve yakın dostunu korumak ve incitmemek için “gölge boksu”yapmayı tercih ediyor.
Adalet Bakanı Bozdağ ne yapsın?
Emirkulu, ne yapmak zorundaysa ona uyacak.
Siyasilerin durumu (sağcısı-solcusu, milliyetcisi-faşisti, muhalifi – muvafıkı dahil) şaşkın haldeler
Halk ise beklemede.
Bence şu anda yaşanan ve şimdiye dek görülmemiş şiddetdeki türbülansın etkisinde olan bu ortamda yapılacak herşey, alınacak her karar, varılmak istenen her sonuç yanıltıcı olabilir.
Bugüne kadar yapılan hataların daha derinini yaşayabiliriz.
Telafisi güç mecralara sürüklenebiliriz.
Belki de tahmin edemeyeceğimiz bir uçuruma doğru yol almaktayız.
Kaybedilen sağduyu eğer yerini akla, mantıklı davranmaya ve soğukkanlı hakeket etmeye terketmezse, varılacak son nokta hüsran olabilir.
Son ırmak kuruyunca, son nehir yatağında tek damla su kalmayınca, yapacak hiç bir şeyimiz kalmadı demektir.
