Devlet İstatistik Enstitüsü geçtiğimiz günlerde İtalya’daki yoksulluk üzerine bir rapor yayımladı. Çizme’deki ekonomik durum gerçekten de vahim. 7.5 milyon İtalyan öğlen ve akşam yemeği için sofraya yiyecek koymakta zorlanıyor. İtalya’nın yıllardır kanayan yarası “yoksul güney” bir yana, kuzeyin şanslı bölgeleri de artık yoksul.
Raporun aktardığına göre 7.5 milyon İtalyan mutfak harcamalarını kısarken, marketler yerine pazarlara yöneliyor. Bir çok aile çocuklarının okul kitaplarını taksitle alıyor. İtalya’da ilköğretim düzeyindeki bir öğrencinin aylık masrafının en az 300 avro olduğu hesap edildiğinde, birden çok çocuk sahibi olan aileler, taksitle kitap almak bir yana, kullanılmış kitapların satıldığı pazarları tercih ediyor. Ağırlaşan ekonomik bu ekonomik tabloda belki de en çarpıcı gerçek, bir çok ailenin aylık ücretleriyle ayın sonunu getiremiyor oluşu.
Yalnızca son bir yıl içinde 270 bin aile yoksulluk sınırının altına düştü Çizme’de. Devlet İstatistik Enstitüsü ‘nün verilerine göre 2 milyon 674 bin aile yoksul koşullarda yaşıyor İtalya’da. Elbette yoksulluğun boyutları kuzey-güney yönünde farklı yüzdelerle geliyor karşımıza. Kuzey İtalya’da yoksul aileler yüzde 4,7’lik bir grup oluştururken, bu rakam başkent Roma’nın da içinde yer aldığı orta İtalya’da yüzde 7,3, güney İtalya’da ise yüzde 25’e ulaşıyor. Kısacası her dört aileden biri yoksul güneyde.
Yoksulluğun her zaman hakim olduğu güneyde ekonomik güçlüklerden en çok etkilenenler Basilicata bölgesi ile Sicilya adası. Bu iki merkezde yoksulluk artık gündelik bir gerçek. Hatta Sicilya’da fakirliğin boyutları aileler bazında yüzde 30’larda seyrediyor.
Romano Prodi, “ekonomik tablo tahminlerimizin ötesinde çok kötü. Bu nedenle özellikle güneyi gözeten ve hedef alan ekonomik bir model benimsenmeli” yorumunda bulundu geçtiğimiz günlerde. Bütün bu karamsar tablo içinde küçük çaplı umut ışıkları yalnızca Friuli, Venezia Giulia ve Bolzano gibi kuzeyli, bölgelerden gelmekte. En azından bu merkezlerde küçük de olsa ekonomi işliyor ancak Milano’nun da içinde yer aldığı Lombardia, Emiglia Romania ve Veneto’da yoksulluk yüzde 4.6 düzeyinde de olsa kendini hissettiriyor.
Bugün İtalya’nın yeni yoksulları kim diye soracak olursanız, ekonomik kriz ve çetin yaşam koşullarının öncelikle kalabalık nüfuslu aileleri etkilediğini söylemek gerek. 2003’e oranla bu tür ailelerde yoksulluk, yüzde 21’den yüzde 23.9’a tırmandı. İkinci sırada genç çiftler yer alıyor. Bir zamanlar bu grupta yoksulluğun boyutları yüzde 3.8 iken şimdi yüzde 5.4’lerden söz ediliyor. Bir başka risk grubu ise bir ya da iki çocuk sahibi aileler. Bu grupta da 2003’e oranla yoksulluk yüzde 9.1’den yüzde 13.9’a ulaştı. Bütün bu risk gruplarına elbette yaşlıları da eklemek gerekiyor. Ailede 64 yaşın üzerinde yaşlı bir bireye sahip olanların yüzde 15’i yoksullukla mücadele ederken daha çok kuzey İtalya’nın sorunu olan tek başına yaşayan yaşlılar arasında fakirlik yüzde 7.2 düzeyinde kendini hissettiriyor.
İtalya’da ekonomik tablo 2005 yılının sonlarına böylesine karamsar. Yaklaşan genel seçimler öncesinde sol partiler atağa geçerek güneyi kollayacak ve yoksulluğu sona erdirecek politikalar vaat ederken, her fırsatta Berlusconi’nin bu ülkeye hiç yakışmadığı konusunda sözbirliği yapıyor. Ama Berlusconi sorunlarıyla boğuşan bu ülkede yaşamasına karşın pek çok noktayı görmezden gelen “pembe politikasına” devam ediyor. Yakın gelecekte göreceğiz, bakalım İtalyanlar sandık başına gittiklerinde gelecekleri için kime güvenecekler?
