Demokrasiyi deneyen ülkelerin kaderi olsa gerek.
Hiçbir alanda “denge”ler kısa zamanda yerli yerine oturmuyor.
Misal: İnsan hakları alanındaki dengesizlikleri ele alalım.
Dünya alem bundan şikayetci.
Gelişmiş demokrasilerde dahi bu alan sorunluysa, bizim gibi emekleme safhasında olan demokrasilerde bin kat sorun var demektir.
Geçelim.
Misal: Eşitsizlik…
Milim milim gelişiyor. Milim milim yol alıyor. İnsanlık var oldukça çözümlenemeyecek tek sorun olarak kalacak. İnsanlar eşit olunca zaten dünyanın da tadı kaçacak !!!
O halde bunu da geçelim.
Bir başka misal: Adalet…
Çok ama çok önemli.
Demokrasilerin vazgeçilmezi.
Ekmek kadar aziz…
İnsanoğlu için sudan daha değerli.
Eğer adalet yoksa demokrasi piramidi de yok demektir.
Adalet ve hukuk…
Demokrasinin temel taşı.
Bütün dengelerin sihirli kavramı adalet. Sistemin beyni ve sistemin uçbeyi… Ya da sistemin kralı.. Sismenin imparatoru sayılır.
Adaletin olmadığı yerde “kaos” bayram yapar. “Darbeci” at oynatır. “Cunta” erbabı göbek atar.
Adaletin olmadığı yerde halk “yok” sayılır.
Vardır ama “yok”…
“Mış” gibi yani.
Ülkemizde yaşanan tablo da aynı…
Ülkemizde11 yıldır yaşandığı bilinmesine rağmen, yaşandığı şu sıralarda anlaşılan, adı bir türlü yerli yerine oturmayıp “parelel devlet” denen ucubeye ben “adaletsizlik” diyorum.
Paralel devlet, Darbe teşebbüsü, Hizmet Cuntası biçiminde yaftalanan adaletsizliği kim yaratmış olabilir.
Elbetteki iktidar erki.
Hükümetin, yani Ankara’daki iktidarın yarattığı bir tablo.
Hizmet hareketiyle bu kadar içiçe olunursa, “Ne istediler de yapmadık” noktasına gelinmişse, sonuç da böyle olur .
Ayışığı beklenmedik bir anda üzerinize böyle düşebilir.
Yaptıkları işbirliğinin hangi adalete, hangi hukuka uyduğunu ise halka anlatamazlar.
Doğrudan “adaletsiz” bir tablo ortaya çıkıyor ortaya.
Başkent’teki adaletsizlik, ülke genelindeki adaleti anında etkilemiş durumda.
Domino etkisi bu.
Bu etkileme, adaleti iyice zedeledi.
Şimdi işin içinden çıkılmak isteniyor.
Tek çıkış yolu var.
Adalet…
İnşallah başka bir yol denenmez.
