AB ve Türkiye arasındaki ilişkiler oldukça yoğun bir şekilde sürmekte.
Tarama süreci planlandığı gibi hayata geçiriliyor.
TBMM ve AP milletvekillerinden oluşan Karma Parlamento Komisyonu (KPK) dün Ankara’da bir araya geldi.
Demeçler veriliyor.
Hükümet her fırsatını bulduğunda “kararlı” olduğunu belirtiyor.
Ancak bir de “hiç değişmeyenler” var.
1 Mayıs 2006 günü gündeme gelen olaylardan arta kalan bir fotoğraf bunun kanıtı.
İzmir’den bir fotoğraf.
Yerde yatan genç bir kadına acımasızca tekme atan polis memuru bir yıl önceki 6 Mart fotoğraflarını hatırlattı.
Hukuk devletlerinde örnek olması gereken polis memuru zaten yere düşmüş durumda bir kadına acaba niçin tekme atıyor?
Eğer tesirsiz hale getirmek için ise buna gerek kalmamış.
Yakalamak amacıyla oluyorsa zaten kadın yerde yatıyor.
Kısacası bu tekmenin zaten hiçbir amaçla kabul edilemeyeceği ortada iken hangi resmi bahane ile atılırsa atılsın kabul edilebilir hiçbir yanı yok.
Merak ediyorum acaba amirleri bu hukuk devleti kurallarını çiğneyen uygulama nedeniyle fotoğrafta hep birlikte gördüğümüz polis memurundan hesap soracaklar mı diye?
AB üyesi bir ülkede tekmeyi yiyen bayan suçlu konumunda olsa bile polis memuruna karşı dava açabilir ve tazminat alabilirdi.
AB üyesi olmak için “çırpındığını” ilan eden Türkiye’de ne olacak bakalım.
İşte size ikinci bir örnek.
Ben şahidim.
3 Mayıs günü saat 17.30 sıralarında Şişli’de yoldaydım. Mecriyeköy’de trafikte ilerleyemeyen bir otomobilin içinde çevreme bakmaktaydım.
İstanbul’da bir çok yerde olduğu gibi bu köşede de otomobillere çiçek satmaya çalışanlar vardı.
Tam bu sırada motosikletli bir “yunus” ekibi geldi. Çiçek satan gencin yanında durdu.
Arkada oturan polis memuru indi.
“Ne güzel, demek ki sevdiği biri için çiçek satın alacak” diye düşündüğüm sırada polis memuru satıcının elindeki tüm çiçekleri alıp motora bindi ve iki polis motosiklet ile hızla uzaklaşmaya çalıştı.
Üzerinde Beyoğlu Belediyesi yazılı bir yağmurluk giymiş olan satıcı polis motosikletinin arkasından “çiçeklerimi çalıyorlar” diye bağırarak koştu. Herkesin gözünün önünde olan bu kovalamaca da motosiklet hızla otomobillerin arasından kaçıp gitti.
Eğer satıcı bence de yolun üstünde hatalı bir şekilde mal satıyordu ve onun için polis müdahale etti ise acaba İstanbul’un yollarında motosikletli “yunus” ekipleri sürekli mal mı toplamaktalar?
Eğer öyle ise el koydukları mallar için niçin zabıt tutulmuyor?
Ayrıca satıcıları kovalamak ve gerekli uygulamaları hayata geçirmek bu tip durumlar da polis memurlarının mı görevi? “Yunus” diye tanımlanan motorsikletli polisler bu nedenle mi kadınların çantasını kapan yankesiciler gibi bir davranışla satıcıların mallarını alıverip gözden kayboluyorlar?
Peki bu kentte belediye zabıtaları hırsız mı kovalamaktalar?
Bir Türk kökenli Alman politikacı olarak ben bu işi anlamadım.
Satıcının belki de çoluk çocuğunun o akşamki yemeğini elinden alan ve çekip giden polisler onca güzel çiçeği ne yaptılar acaba?
Almanya’da bir polis memurunu suçlu konumuna düşüren bu tavır Türkiye’de suç değil mi?
“Polis memurları hesap sorulmadan dilediklerini yapma özgürlüğüne mi sahipler ?” diye bu köşeden soruyorum.
Bildiğim bir şey var. Bu tip olayların ve kötü örneklerinin bizzat üniformalı devlet memurları tarafından kentin en işlek yerlerinde gerçekleştiği bir ülke olan Türkiye hakkında yurt dışında önyargılar olduğundan yakınıldığında pek şaşırmamak gerekir.
Eğer o esnada yanımda Alman milletvekili arkadaşlarım olsaydı döndüklerinde sanırım bu sahne Türkiye ile ilgili ilginç gözlemlerinin en başında yer alırdı.
İki polis memurunun nasıl bir çiçekçinin çiçeklerini alıp kaçtıklarını dinleyenler de kimbilir neler düşünürlerdi Türkiye hakkında.
İşte böyle. “Kopenhag Kriterleri’ni kabul ettik” demekle olmuyor.
Hukuk devleti bizzat onu temsil edenler tarafından yaşanmadığında, onların eline düşenlerin neler yaşadığı konusunda AB nezdinde gündeme gelen şüpheler bu şekilde oluşmakta!
_____________
* Yazarımızın yukarıdaki yazısı kardeş yayın organı Birgün’de de çıkmıştır
