Ekim ayı İngiltere’de her yıl Siyah Tarih Ayı (‘Black History Month’) olarak kutlanır. Birçok ülkede bu etkinlik şubat ayında kutlanır. Bu yıl da hükümet daireleri, yerel belediyeler ve sivil toplum örgütleri çeşitli etkinliklerle bu ayı kutlamaktadırlar.
Son birkaç yıldır bu önemli etkinlikler ayı kutlamaları ülkede yaşayan etnik azınlık toplumları açısından en şanssız, en güç bir döneme rasgelmektedir. Şimdiki Muhafazakar Parti iktidarı siyahlara, genel olarak etnik azınlıklara karşı belki de gelmiş geçmiş en saldırgan, en gerici siyasetler üreten hükümettir.
Başbakan dahil, kilit noktadaki bakanların çoğunun etnik azınlık kökenlerden gelmeleri işin ilginç (şaşırtıcı değil) yanı. Partilerinin dahi sağında, kraldan kralcı bu kişilerin başında Başbakan Rishi Sunak ve İçişleri Bakanı Suella Braverman gelmektedir. Ayrıca Ticaret ve Sanayiden sorumlu Devlet Bakanı Olukemi Olufunto Badenoch ve Dışişleri Bakanı James Cleverly de etnik azınlık kökenli önemli siyasetçiler arasındadır.
Southampton doğumlu Başbakan Sunak’ın ailesi Doğu Afrika’dan göç etmiş Hint kökenli zengin bir aile. Winchester Kolej ve Oxford Üniversitesi gibi dünyanın en iyi okullarında eğitim gördü. Britanya Parlementosundaki en zengin milletvekili olma özelliğini taşıyor.
İngiltere doğumlu İçişleri Bakanı Suella Braverman geçmişte Birleşik Krallık Başsavcısı görevini yürüttü. Anne ve babası Hindistan ve Mauritious Adasından gelme. İlticacılara karşı sorumluluklarını yerine getireceğine bu sorumluluğu Ruanda’ya aktarmasını önlediği için ülkenin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi üyeliğini feshetmek istiyor. İlticacıları tüm olası tehlikelere karşı Thames nehrindeki dev bir “hapishaneye” terketmiş bir bakan.
Geçtiğimiz hafta geleneksel olarak Ekim ayının başlangıcında yapılan siyasi parti konferansları Muhafazakar Parti konferansı ile başladı. Zehirli bir atmosfer içinde geçen konferansın belki de en ilginç (gülünç) tarafı Başbakan ve İçişleri Bakanının ters düşmesi idi.
Konferansdan bir hafta önce Braverman Washington’da yaptığı konuşmada çok kültürlülüğün Avrupa çapında sınıfta kaldığını, çalışmadığını iddia etmişti. ülkenin AB’den ayrılmasına neden olan Başbakan David Cameron da 2011 yılında aynı saçma iddiada bulunmuştu.
Sunak konferansın son günü yaptığı konuşmada Braverman’ın söylediklerinin aksine Birleşik Krallık’ın dünyanın çokkültürlü demokrasileri arasında bir rol model, lider olduğunu söyledi. Sunak konuşmasından sonra defalarca Braverman’ın görüşlerini onaylamayı reddetti. Bu Sunak’ın Bakanından farklı düşündüğü anlamına gelmez. Bir Başbakan olarak daha uzlaşıcı, ılımlı bir tavrı olduğunu gösterme ihtiyacı duymuş olmalıdır.
Çok kültürlülük, toplumun kültürel faklılıklarla ulusal ve toplumsal düzeyde nasıl başa çıktığını açıklayan bir terimdir. Değişik kültürlerin barış ve huzur içinde birbirleri ile yaşayabileceği, birbirlerini kültürel bakımdan zenginleştirebileceği prensibine dayanır. Tabii bunun mümkün olabilmesi için hükümetlerin çok kararlı, destekleyici siyasetleri olmalıdır. Göçmenlerin bulundukları ülkeye entegrasyonunun sağlanması için gerekli tedbirler alınmalıdır. Çok basit bir örnek; ücretsiz, veya düşük ücretli İngilizce dil kurslarını hemen hemen tamamen ortadan kaldırmak, ve sonra çok kültürlülük sınıfta kaldı demek hiç dürüst olmayan, ikiyüzlü bir yaklaşımdır. Hükümetlerinin bu konudaki başarısızlıklarını örtmeye çalışan tüm siyasi partilerin devamlı başvurduğu bir yöntemdir bu. Şimdi Sunak ve Braverman’ın yaptığı gibi.
Sunak, Braverman, Badenoch, Cleverly, ve siyasetin yanısıra yaşamın diğer alanlarında en yüksek seviyelere ulaşmış etnik kökenden gelen kişiler bize ırkçılığın siyah / beyaz meselesi olmadığını öğrettiler. Bu böyle devam edip gidecek. Irkçılığı tartışırken gözardı ettiğimiz çok önemli bir konu daha var. Sınıfsal farklılıklar. Sunak’ın veya eşinin ailesi dünyanın en zengin aileleri arasında olmasaydı Birleşik Krallık Başbakanı, (hem de Muhafazakar Partiden), olabilecek miydi? Şüpheliyim.
