Dün önünden geçtiğimiz ağaç yok sahildeki yerinde, bir mahalle vardı bir sokak ötemizde o da yok…
Başka bir esnaf vardı sokaklarımızda, semtlerimizde; başka bir kasap, başka bir manav herkesin alışveriş merkezlerine tıkılmadığı, başlarında insan duran; selamımızı alan, hal hatır soran; sırlarımızı tutan, yoksulluğumuzu hissettirmemek için pazar çantamıza çaktırmadan öteberi koyan…
Mahallelerimizin sıcaklığıydı bu insanlar, dostluk dayanışma ağlarıydı, insan yüzleriydi geçtiğimiz sokakların, bakkal Hüseyin amca, saatçi Hasan usta, kuruyemişçi Süleyman bey, ayakkabı tamircisi Mustafa dede, kahveci Mehmet efendi …
Erik ağaçları vardı daha dün köylerimizin ortasında, mısır tarlaları, göz alabildiğine uzanan evlerimizin önünde; ormanlarımız, bostanlarımız, çağıl çağıl akan derelerimiz..
Her geçen gün bir şeyler eksiliyor hayatımızdan…
Eksiltiliyor…
Sokaklarımız eksiltiliyor şehirlerimizin bağrından; mahallelerimiz eksiltiliyor semtlerimizden, adreslerimiz eksiltiliyor not defterlerimizden…
İnsanlarımız eksiltiliyor…
Mutluluğumuz eksiltiliyor…
Hayatımızı anlamlandıran birçok şey hoyratça çekip alınarak hayatımızdan eksiltiliyoruz…
Tarihimiz, kültürümüz eksiltiliyor,
Hikayelerimiz eksiltiliyor,
Bir çocuk eksiltiliyor annesinin sıcak kucağından açlıktan, yoksulluktan…
Bir kadın eksiltiliyor sokak ortasında gözünü kin bürümüş kocasının hışmına uğrayarak vurularaktan; öksüz kalıyor arkasında yavruları, sütsüz kalıyor henüz memeden kesilmemiş bebesi…
Her geçen gün bir meslektaşımız eksiltiliyor aramızdan birilerinin çıkarlarına dokunduğu için; bir gazeteci eksiltiliyor sayfalardan gerçekleri yazdığı için, bir öğretmen eksiltiliyor kürsüsünden öğrencilerine gerçeği anlattığı için; bir öğrenci eksiltiliyor sırasından gerçeği anladığı için…
‘Parasız eğitim istiyoruz’ diyor öğrenciler…
Eksiltiliyorlar…
Bir köşe daha eksiltiliyor gazete sayfalarından, bir ses daha kesiliyor televizyon ekranlarından, bir meşale daha söndürülüyor ülkemizde karanlıklara ışık tutan…
Söz edilemez oluyor gerçeklerden, adı geçirilemez oluyor gerçeğin…
Kimse yazamıyor mağdurların çığlıklarını, ezilenlerin, baskı görenlerin, haksızlığa uğrayanların çaresiz haykırışlarını,
Boğuluveriyor çığlıklar,
Bastırılıveriyor haykırışlar…
Üstü örtülerek kapatılıyor suçların, suçluların…
Kimse görmüyor, duymuyor, söylemiyor…
SÖYLEYEN YANIYOR…
