Gazetecilik zor bir meslek.
Boşuna “zor zenaat” denmemiş asırlar boyu.
Sadece gazetecilik “zor zenaat” değil tabii.
Daha neleri var kimbilir demeyelim, askerlik mesela…
O da zor mesleklerden biri.
Keza polislik.
Hakeza yeraltı madenlerinde çalışanlar.
Neyse bunların arasında insanlarla birebir durumda olan ve topluma, toplumun her katmanına dünyadaki olup bitenleri aktaranlar, halka doğru haberleri bulup yazanlar yani gazeteciler veya geniş anlatımıyla medya mensupları gerçekten en zor mesleklerden birini yapıyorlar.
Önce gazetecilerin hepsi insan.
Üstelik ondan haber bekleyenler de insan.
İnsandan insana bilgi aktarmak çok ama çok önemli ve büyük sorumluluk isteyen bir iş.
Gazetelerin ve gazetecilerin görevi sadece haber vermek olsa iyi de, eğitmek, eğlendirmek, güldürmek ve motive etmek gibi işlevleri de var.
En önemlisi yazılanlarla halkı, okuyucuları düşündürmeye sevketmek, onların doğruları bulmasına yardım etmek.
Dahası ve çokcası da insanları etkilemek.
Çünkü dünya ülkeleri ve milletlerinde, klasik demokrasi yönetimlerine göre bir yönetenler var, bir de yönetilenler.
Yönetilenler kendini yönetsin diye insanları seçmek zorundadırlar.
Kaba tarifi ile böyle bir karmaşık yapı içinde gazetecinin bir önemli görevi de halkı, okuyucuyu seçimler öncesi seçmeni bilgilendirmek, onları doğru yönlendirmek için gerçekleri aktarmaktır.
Küçücük bir yanlış, kasıtlı bir haber dünyayı ateşe vermekle eşdeğer olabilir.
Onun için gazeteciler, hele hele uluslararası alanda görev yapan gazeteciler “süzme” fazlaca “donanımlı” ve de “deneyimli”ler arasından seçilir. Buna kültür, sanat, uluslararası ilişkiler, dış politika konularında bilgili olmalı gerektiğini yazmaya bile gerek yok. Onlar fazlasıyla şart.
Ulusal ve yerel gazeteciler de kendilerini iyi yetiştirmek zorundalar.
Bunun için meslek okulları var ülkemizde. Liseden itibaren gazetecilik öğreten okullar var.
Hele 1967’lerden sonra kurulan fakülteler, yani gazetecilik, televizyonculuk eğitimi veren iletişim fakültelerinin sayısı 40’ı geçti bile.
Nerdeyse iki kentımızden birinde iletişim fakültesi var.
Fazla.
Bunun tartışması yapılabilir, o ayrı. Ama bu kadar işsiz insanın bulunduğu toplumlarda bir de gazeteci işsizleri buna eklerseniz yazık olur.
Onun için çok fazla.
Üstelik gazeteci sadece okullardan da yetişmiyor.
Evet “gazeteci olunmaz, doğulur” tezini ortaya atanlara katılmıyorum. Ama gazetecilik ne anadan doğma bir meslektir, ne de sadece iletişim fakültelerinde öğretilecek ve sonrasında yapılacak bir meslektir.
Yetenek, lise veya yüksek öğrenim, genel kültür, çevre edinme, sıcak insani ilişkilere sahip olma gibi yüzlerce kriter vardır gazeteci olmak için.
Daha?
Her meslekte belki olmayabilir ama bu meslekte üç şey önemidir
Birincisi sevgi.
İkinci sırada yine sevgi vardır.
Ya üçüncüsü?
Üçüncüsü yoktur.
