HEM GAZETECİLER HEM BACILAR EYLEMİ ÜZERİNE…
HEM DÖNEKLER, HEM ŞİŞKOLAR İÇİN BİR YAZI
Türkiye’de yargılanan 2000 gazeteci, tutuklu 60 gazeteci ve en önemlisi kalemi kırılan, sansürlenen, işine son verilen, meslektaşlarını ihbar etmeye zorlanan, dönek olmaya sevk edilen onlarca kalemşörün olması nedeniyle Taksim’den Galatasaray’a kadar bence çok kısa ve çok geç kalmış olan dünkü yürüyüşte, coşku yerine kuşku vardı.
İşçi Parti’liler, parti başkanları Doğu Perinçek’in tutukluluğuna haklı olarak isyan ederek, yürüyüş ve sokakta gazete satma kültürüyle, bu eylemde başrol oynadılar.
Genelde yürümeye değil, yürümeyi izleyemeye alışkın olan gazeteciler bu “rol çalma” karşısında kilitlendiler.
Yani, dünkü eylemi televizyondan izleyen sizler , yeni çıkan günlük Aydınlık dergisinin 450.000 sattığını, İşçi Partisi’nin seçimlerde %58 oy alacağını sanabilirsiniz….
“Oysa, bugün Nedim, yarın kim? ” gibi sloganlar son derece önemliydi.
Kendi ismim geçtiği halde dönüp bakma gereği bile hisetmediysem, bu tarihi fırsat yer yer kaçırılmış demektir. Yine de medyanın böyle bir kenetlenme sağlaması önemli.
Hürriyet’te aynı anda Özdemir İnce, Cüneyt Ülsever, Tufan Türenç, Rahmi Turan gibi tesadüfen ilerici isimlerin infazı yapılırken , korkarak patronun kapısıyla genel yayın yönetmeninin kapısı arasında mekik dokuyabilirdi.
Onlar yürümeyi seçtiler!
Bu arada, erkek egemen medyada cinsiyetçiliği kınamak için yapılan çok anlamlı bir eylem, ne olur arka planda kalmasın.
Üniversiteli Kadınlar Kolektifi, Sabah Binası’nı işgal etmiş dün!
Gazete işgal etmeyi hoş karşılamayabilirsiniz, ama kadınlara bunca şiddet uygulanan bir memlekette Galatasaray’a yürümekten daha anlamlı geldi bu eylem.
Engin Ardıç’ın, Emre Aköz’e hitaben yazdığı, solcu kadınları aşağılayan yazısı, Hıncal Uluç’un, Defne’nin arkasından medyada devrim başlatan talihsiz yazısı ne yazık ki Sabah Gazetesi’nin mutfağından çıkmıştı.
Gazete basmak hoş değil tabi ama şiddeti körükleyen cinsel ayrımcılık konusunda bir özür yazısı talep etmek de o kadar büyük bir kapris olmamalı? Hele 8 Mart’a 8 kala?
Miraç Zeynep Özkartal, Türk sosyalizminin en önemli isimlerinden Oğuzhan Müftüoğlu ile daha Şubat ayında gerçekleştirdiği bir röportajda bacı kültüründe aşkın, seksin yaşandığını çok güzel belgelemişti. Eski özlemleri, düşleri, aşklarını inkar eden Engin Ardıç, devrimle aşkın ayrıksı olduğunu nasıl düşünebilir ki? Hadi hayatını unutmak ve yadsımak üzerine kurduğunu düşünün, Milliyet’teki bu röportajı da mı okumadı? Bacı deyince aklında sadece meşhur bir çizgi roman kahramanı mı kalmış?
Lütfen bu üniversiteli aydın kızların eylemini göz ardı etmeyelim.
Ben sevdim bu bacıları.
Keşke karşılarına İdari İşler Grup Başkanı yerine yazıişlerinden biri çıkma yüreklkiliğini gösterseydi…
İdari işler grup başkanı ise en azından onlara, “bayanlar” ya da daha yaygın bir deyimle “baaayanlar” diye hitap etmediği için kutlarım.
Bacılara ise nacizane bir önerim var:
Eylemlerimiz Engin Ardıç kovulana kadar devam edecek diyorsunuz ya,
bence haklı olsanız da bir yazarın kovulmasını talep etmemelisiniz!
Akıllanmasını isteyin, bir gazetecinin sahip olması gereken etik değerlere sahip olmasını isteyin, karşınıza alıp konuşmak isteyin, gerekirse yüzüne tükürmek isteyin,
ama kamuoyunu gazeteciyi kovma kültürüne alıştırmayın.
Zaten, medyada Defne devrimi gerçekleştiğinde, sanırım birgün bu tip kişiler kendi kendilerinin işlerine son verecek aşamaya gelecektir!
Eski bir şişko olarak yazdıkları cinsiyetçi yazılarda Engin Ardıç’ın durumuna düşmüş kişilere köpürenlerden de bir ricam olacak!
Ne olur, cevap yazılarınızda,
“senin gibi şişkoyu kadınlar ne yapsın” diyerek, zarif şişmanlara hakaret etmeyin!
Unutmayın dönekleri fiziksel özellikleriyle vuramazsınız, onları gerçekten yaralamak istiyorsanız “ince” karakteriyle ince ince dalga geçiniz.
İLGİLİ LİNK: http://www.dailymotion.com/video/xhc09k_universiteli-kadyn-kolektifi-nden-engin-ardyc-protestosu_lifestyle
__________________________
