İNGİLTERE… Dostum Muhammet Çankıran’ın ardından…

“Kuşlar uçmasın. Rüzgar esmesin. O uzaktan sızan ezgi de dinsin. Siz de susun. Yastayız… Yazarımız, kardeşimiz, yoldaşımız Muhammet Çankıran’ı kaybettik… Yastayız… Canımızı canına ulayamadık, ömrümüzü ömrüne katamadık kardeşim Muhammet. Senden özür dileriz…” diye yazabildim. Sevgili Muhammet Çankıran’ı yitirmiştik. 26 Mart’taki (2020) mesajında sevgili abisi Merdan “Başımız sağolsun” diyordu…

Ölüm kimseye yakıştırılmaz ama sevgili Muhammet’e hiç mi hiç yakışmazdı. 2019’un Eylül’ünden bu yana gördüğü tedaviyle hastalığın bileğini bükeceğini düşündüm hep. Kara haberden tam 9 gün önce onun iyileşeceğine yorduğum rüyamı anlattığım kısa mesajımı, “Sen de hep aklımdasın kardeşim. Yüreğine deniz doldur” diye yanıtlamıştı dostum.

Geçen ekimin ikinci yarısıydı. Tottenham Hale’de Oakfield Avukatlık Bürosu’ndaki son gününün akşamı sevgili eşi Zerrin’le yemeğe geldiklerinde o güzel gözlerinde savaşçı kararlılığını görmüştüm yine. Daha sonraki günlerde hastane ziyaretlerimde Zerrin’le Merdan’ın da kısa zamanda gen konusunda uzmanlaştıklarını görmüş, hastalığa karşı hep birlikte meydan savaşı verdiklerine tanık olmuştum. Kasımda tedavisiyle ilgili kısa mesajlarının birinde de “Çok işimiz var daha, mücadeleye devam” diyordu.

Muhammet Çankıran… Londra’daki toplumda efsane avukat, iyi bir yazar, sıkı bir devrimci, iyi bir eş ve olağanüstü bir babaydı. Cesur, mantıklı, bilge, kalender, halden anlayan, yardımsever, vefalı, eğlenceli, şakacı ve iyiydi. Gezegende ona rastlamak, hele dostluğunu kazanmak büyük şanstı. Seveni ve dostu çok olan sevgili Muhammet, her yıl İÜ Siyasal Bilgiler Fakültesi’nden arkadaşlarıyla buluşmaya Türkiye’ye gider ve dönüşünde de bol şamatalı hikayeler getirirdi. Hastalığı sürecinde onlarca dostunun Türkiye’den yalnızca onu görmeye geldiğini belirtmeliyim.

Onun yemek arasına denk düşen Costa’daki haftalık “çete” toplantılarımızda, sohbetimiz toplum ve dünya gündemi olsa da biriktirdiğimiz komik hikayeler birbirimizi güldürme yarışına dönüşürdü. Genellikle haftalık köşe yazılarımın konusunu bu derin ve komik mevzulardan çıkarırdım. Sevgili Muhammet sohbetin ilk 10 dakikasında lafı mutlaka döndürüp dolaştırır Zerrin’le kızları Açelya ve Hazal’a getirirdi. Dostumun sorunları hep toplumsaldı. Kişisel sorunları kolay aşacak kadar da güçlü ve bilgeydi.

Çok okur, dünya gündemi ve Marksist literatürü iyi takip ederdi. “Gelecekteki robotlu yaşam” gibi ütopik bir konuyu uzman bilgeliğinde, bol alıntılı olarak saatlerce anlatabilirdi.

Toplumun gelmiş geçmiş en iyi ve en dürüst avukatlardandı. Baronun etik kurallarına uymayan meslektaşlarını açıkca eleştirir, mağdur müvekkillerinin eski avukatlarına telefonda hadlerini bildirmekten de çekinmezdi. Para hiçbir zaman önceliği olmamıştı. Müvekkilinin maddi durumunu gözetip karşılıksız takip ettiği dosyalar az buz değildi. Uzmanı olduğu Ankara Anlaşması konusunda sosyal medyada kurulan gruplardan birinin “komisyon karşılığı dava gönderelim” teklifine sert tepki göstermişti. Ölümle tehdit edildiği için avukat bulmakta zorlanan bir müvekkilin haklı olduğunu anlayınca davasını korkusuzca kabul etmişti.

Londra’da Bizim’Kiler başlıklı kitap çalışmamda toplumda iz bırakan 100 isim arasında biyografisini aktardığım dostum Muhammet, yol göstericiliğiyle çalışmanın hem babası hem de aleyhte dava yollarını tıkayan hukuk danışmanıydı. Toplumda gerçekten güven kazanmış ve önemli bir yer edinmişti. İAKM-Cemevi’nin akil adamlarının bulunduğu “Danışma Kurulu” üyesiydi. Toplum medyası onun görüş ve uyarıcı yorumlarına sıkça başvuruyordu. Toplumdaki derneklerin bilgilendirici toplantılarına severek zaman ayırdığını da eklemeliyim.

Muhammet Çankıran

Israrım üzerine 9 Mayıs 2019’da başladığı Açık Gazete’deki köşesiyle pek çok okuru kendisine müdavim eden dostum, tedavi sürecinde öykü tadındaki anılarını yazmaya başladı. Londra’daki toplumu da anlatan yazılarının edebi olduğu kadar sosyolojik değere de sahip olduğunu söyleyemeliyim. Dostumun 9 Ekim 2019’da yayınlanan “Son Göçüm Olsun” başlıklı yazısının son pragrafında “Biz yerleşip doğduğumuz topraklarda doymayı başaramadık. Babalarımız da başaramamıştı, onların babaları da. Ama çocuklarım doğdukları topraklarda yaslansınlar istiyorum. Bulunduğu yerin sahibi olsunlar. Burada toprağa verilsin bedenlerimiz. Bir daha göçmesin çocuklarımız. Kapansın göç yolları, topraklarında doysun bütün aç çocuklar” diyordu. Biz dostlarını ağlatan vasiyet gibi serzeniş, Kürt coğrafyasında çekilen acıları da özetliyordu.

Muhammet dostumun soldan yana tavır almasını “Babam Deniz Gezmiş ve arkadaşlarını Sarız’daki köy çalışmaları sırasında taşımaktan dolayı 1970’lerde gözaltına alınmıştı. Babamın 68 kuşağına sevgi ve sempatisi vardı. Ben ise henüz lisedeyken safımı belirlemiştim” diye anlatmıştı. Biyografisinde yer aldığınca; 1993’te sosyal çalışmalarında çıtayı yükselterek Stoke Newington’da “Gençlik Evi’ni kurucuları arasında yer alır. Dostluk Futbol Ligi’ni kurarak 300-400 Türkiyeli genci biraraya getirir. “Gençlik Evi’nin bünyesinde top koşturur ve aylık “Köşe Taşı” dergisini 80 sayı çıkarmayı başarır. İnsan hakları kurum ve kuruluşlarında çalışır.

Kürt ve Alevi kökenini unutmadan evrensel düşünen dostumuz, eninde sonunda birgün mutlaka “herkesin gereksinimine göre yaşayacağı”, doğadan ve iyiden yana bir dünya kurulacağı konusunda solundaki cevahiri hiç bir zaman karartmadı.

Yaşgünümde hediye ettiği saati her sabah koluma takarken “günaydın dostum” diyorum, geceleri de çıkarırken “iyi geceler”… Hani arada biriktirdiğim komik olayları da anlatıyorum, geri döndürme şansım olmayan o küçük zaman makinesine… Kafamda onu yaşatmak adına projeler uçuşuyor. Her şeyden önce “Yaşgünü 30 Haziran’a kadar yazılarını ve dostlarının anılarını bir kitapta buluşturmalı” diyorum.

Muhammet dostumun 13 Ağustos 2019 tarihli “Günebakan ve Aşkın Öyküsü” yazısındaki “Akşehir’in en muzip gazetecisi ve Kraliçenin Tottenham Dükü dostum Faruk Eskioğlu” diye tanımladığı ben; onun sözünü tutarak yüreğime deniz dolduracağım, onu hiç unutmayacağım ve unutturmayacağım.

2403530cookie-checkİNGİLTERE… Dostum Muhammet Çankıran’ın ardından…
Önceki haber‘Savaşta değiliz, askerlerimizin ölmesi gerekmiyor’ diyen ABD uçak gemisi kaptanı görevden alındı
Sonraki haberDostumuz Muhammet gözyaşlarıyla uğurlandı…
FARUK ESKİOĞLU
Faruk Eskioğlu, (1958, Akşehir) gazeteci ve yazar. 1985'ten bu yana yaşadığı Londra'dan Türkiye'deki ulusal medyaya yönelik muhabirlik, temsilcilik yaptı. Londra'da yayınlanan Türkçe toplum gazetelerinde çalıştı ve bazı gazetelerin kuruluşunda yer aldı. Halen sosyolojik değeri olan haber ve araştırmalara ağırlık veren yazar, halen 2004'te kurduğu Açık Gazete'yi (acikgazete.com) yönetiyor ve köşe yazarlığını sürdürüyor.Eskioğlu, 13'üncü yüzyılın sonunda Horasan'dan Akşehir Maruf köyüne yerleşerek tekke kuran Hasan Paşa soyundan geliyor. Hasan Paşa'nın oğlu Şeyh Hacı İbrahim Veli Sultan'ın "Mülk Allahındır" felsefesiyle Anadolu'da bir ilk sayılan kendine adına kurduğu yoksullara yardım vakfı ise halen faaliyettetir.Eskioğlu, ilk ve orta öğrenimini Akşehir'de tamamladıktan sonra 1979’da AİTİA Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Yüksek Okulu’nu bitirdi. 1984’te Gazi Üniversitesi Ekonomi Fakültesi’nde "master" yaptı. THA’da gazeteciliğe başladı. Aralık 1985’te kendi deyimiyle "siyasi sürgün" olarak geldiği Londra’da ilk 2 yıl baba mesleği kasaplık yaptı. İngilizce öğrendikten sonra medya okudu. Uzun yıllar Nokta dergisi İngiltere Temsilciliği, Hürriyet Londra bürosunda habercilik yaptı. Gazeteciliğin yanısıra 1986-98 arasında grafiker tasarımcı olarak çalıştı. Ayrıca pek çok siyasi afiş ve logo tasarladı.1998’de Türkiye’ye döndü. Hürriyet Gazetesi Ekonomi Servisi’nde haberci ve star.com.tr’de ekonomi editörü olarak görev yaptı. “Basında etik ve toplam kalite yönetimi” üzerine araştırmalar yaptı, bu konudaki konferans ve panellere katıldı.Türkiye’deki 2001 ekonomi krizinde Londra’ya dönerek grafiker tasarımcılık ve gazeteciliği sürdürdü. Toplum gazetelerinden Olay’da genel yayın yönetmenliği yaptı. Londra’da ilk Türkçe internet gazetesini çıkardı ve toplum gazetelerine ilk ajans hizmeti sundu. 2004’te dünya haberleri veren acikgazete.com’u kurdu. İki ayrı toplum gazetesini yayına hazırladı. Türkiye’deki bazı tv kanallarına haber geçti, uzun süre Akşam Londra Temsilciliği’ni üstlendi.Londra'da 2004’te "İçimizden Birisi: Vanunu" başlıklı bir kısa film çekti. Londra'daki toplumu anlatması açısından bir ilk sayılan "Aşkolsun! Adı Aşkolsun" başlıklı belgesel romanı 2007’de Türkiye’de yayımlandı. Türkiye'den 150 ve Kıbrıs'tan 100 yıllık İngiltere'ye göçün anlatıldığı 3 ciltlik "Londra'da Bizim'Kiler" başlıklı araştırması 2019 sonunda çıktı. Eskioğlu’nun Su ve Defne (2004) adlı ikiz kızları bulunuyor.

CEVAP VER

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.