Korku – Ezber – Refleks

Gelişen olaylar karşısında gösterdiğimiz tepkiyi belirleyen ilk ve ( çoğu zaman ) tek şeyin refleks olması nasıl açıklanabilir ? Tepkisini akılcılıkla, düşünüp taşınarak gösteren tek bir özel ya da tüzel kişilik gösterebilir misiniz bu ülkede ? Ve neden, provokasyon hala birileri tarafından ‘’geçerli bir yöntem ’’ olarak kullanılabiliyor sizce ?
Bir toplumun bu derece refleksleri ile hareket ediyor olmasının tek nedeni korku olabilir ancak. Aleviler, Sünniler, Kürtler, Türkler . Herkesin korkuları ve bu korkular nedeniyle geliştirdiği refleksleri var. Buna sağlıklı bir toplum denilebilir mi ? Tepeden tırnağa bütün bir toplum kişi kişi, kurum kurum korkularla kuşatılmış ve akıl dışı tepkiler veriyor. O kadar ki, birileri parti kapatmayı zorlaştıralım diyor, en çok kapatılan parti buna karşı çıkıyor. Neye güvenip, ne önerebilirsiniz artık?
Bu durumda akılcı analizler yapmak giderek anlamsızlaşıyor. Hiç kimsenin akılcı hareket etmediği bir toplumda akılcı hareket etmek, harakiri gibi bir şeye dönüşüyor. Milyonlarca kişinin RTE ya da KK’ya oy verdiği bir ortamda, anayasa için oy vermenin anlamı ne ?
Böylesine kirletilmiş bir ortamda bir şey yapmak hiç de kolay değil. Çünkü yapılan ne olursa olsun, karşı taraf bunda bir hinoğluhinlik arayacak, diğerinin samimiyetini sorgulayacak ve bu berbat kısırdöngü böyle sürüp gidecek. Bu durum ise, sadece ve sadece bu ülkeyi tepeden tırnağa sarmış kalitesizliğin sürmesine neden olacak.
Kalitesiz yöneticiler, kalitesiz ekmek, kalitesiz hava, kalitesiz su ….
Peki ne yapmalı ?
Bu reflekslerden topluca arınmanın yolları bulunmalı.
Reflekslerimizden arınmak demek, korkularımızdan kurtulmak, korkularımızdan kurtulmak ise özgürlük demek. Özgür olmadığımız için korkuyoruz. Özgür olmadığımız için kendimize güvenimiz yok. Özgür olmadığımız için birbirimize sığınıyor, sığındığımız cemaatlerimizde aynılaşıyor, aynı şeylerden korkuyor , aynı refleksleri geliştiriyoruz. Kendimizi aynılarımız arasında güvende hissedebiliyoruz ancak. Sürüden ayrılanı bu yüzden linç ediyoruz hemen. Hatta başına bir iş gelmesini, bir an önce kurtlar tarafından kapılmasını dört gözle bekliyoruz. Ben dememiş miydim demenin dayanılmaz lezzeti bu yüzden sulandırıyor ağızlarımızı. Ve işte bu yüzden muhalefetimiz böylesine pejmurde, toplumsal hayatımız böyle salaş.
Oysa özgürleşmek için, sürüden ayrılmayı göze almak gerek. Sürü olmadan bir araya gelebilmekse, asıl mesele. Bu nedenle tam demokrasi olmalı talebimiz. Hem de herkes için, her yerde. Azıcık bir düzelmeyi dahi, kim yaparsa yapsın desteklemeli, yapanı ödüllendirmeli, daha fazla teşvik etmeli, hep daha fazlasını istemeli, en ufak bir geri adımda ise cezalandırabilmeliyiz.
Böyle bir siyasi kültürün gelişmesi ve geliştirilmesi gerekiyor ki, hiç kimse reflekslerimizi harekete geçirecek düğmelere basarak iktidarını sürdüremesin artık.
Malumunuz, her başlangıcı bulunduğu yerden yapabilir ancak insan.
Bilmem anlatabiliyor muyum?