Kurthan Fişek (II)

Kurthan Hocanın “çekirdek içki kadrosu”nda yer alan dört arkadaş eski günlere gitmek zorundaydık.
“Güzel ve iz bırakan anılara yolculuk” bizleri neşelendirmeye başlamıştı bile.
Hocanın küfürleri, esprileri, dolduruşa gelmeleri, heyecanları, ortayı kasıp kavurmaları…
Hepsi değişik olaylara dayandığı için, masadaki arkadaşları olarak sıralı-sırasız anlatmak hoşumuza gitmişti.
“Hoca bir taneydi”
Aslında Kurthan Fişek bir efsaneydi.
Hocalığın ötesinde…
Bir insan olarak…
Birkaç şapkası vardı hocanın…
En renklisi ise gazeteci-yazarlık şapkasıydı.
Üniversitedeki hocalık onu “kesmiyordu” kendi tabiriyle.
Gazetecilik, hele köşe yazarlığı onun aşkla-ihtirasla bağlı olduğu tek meslekti.
Üslubu, ironisi, dile hakimiyeti tartışılamazdı.
Zaten yazılarına ne bir kelime söyletirdi ve ne de yazısındaki tek harfin değiştirilmesine izin verirdi.
“Edebiyattan anlamam-hoşlanmam” dese de edebiyata hakimdi.
Hayal gücü sınırsızdı.
Dergicilik hayatında, editörlüğünü yaptığı haberlerde kullandığı dile, (öykü dili) akıcı üsluba hayran olmamak mümkün değildi.
Abarttığı olurdu ama yakışırdı ona.
Haberlerinin İstanbul’a geçmesi, geçtikten sonra yaşanan süreç, yazısının alınıp alınmadığına dair duyduğu endişeyi birebir yaşayan Levent Demirsoy en “ sağlam” dostu ve Kurthan için sırdaşı arkadaşıydı aynı zamanda.
Levent’in masada anlattıkları kitaplara sığmaz.
Hele Yaşar Sökmensüer’in Hürriyet’e giriş hikayesi ve Kurthan Hocanın bu konudaki emeği nasıl unutulabilirdi ki.
Yaşar’ın, hocamız hakkındaki anıları da dizi yapılacak düzeydeydi.
En gencimiz olan Ümit Sezgin’i Tempo Dergisi’ne alan Kurthan Hocaydı.
Kurt Hoca, iş için başvuran Ümit’e “Bana bir haber yaz ve getir de bakayım “ demişti.
Ümit’in getirdiği haberi okurken büyük keyif alan ve yeniden yazıp harikalar yaratan Kurthan Hoca, hayal gücüyle haberin öyküsünü öylesine güzel, öylesine kıvamında örmüştü ki, Ümit Sezgin dergide yayınlanan haberini tanıyamamıştı bile. Genç bir gazeteci için böylesine bir olayı unutması mümkün olabilir miydi hiç ?
Aynı şekilde ben bu tür ve benzeri olayları, yedi yıl boyunca aynı odayı paylaşan biri olarak yüzlerce kere yaşamış, tanık olmuştum.
Editörlükte “derya” idi.
İnsanlıkta öyle.
Arkadaşlıkta hakeza…
(devam edecek)