Cuma günü Adalet ve Kalkınma Partisi MKYK toplantısında il ve ilçe başkanlarının atanması yetkisinin parti lideri Ahmet Davutoğlu’ndan alınarak yeniden MKYK’ya verilmesi, başbakana günlerinin sayılı olabileceği mesajı olarak algılandı.
Hafta başında Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin geçen seçim sonrası bizzat Cumhurbaşkanı tarafından belirlenen başkanı İsmail Kahraman’ın, Erdoğan’a vekalet ettiği sırada yaptığı açıklama ise, Türkiye’nin sözünü ettiğimiz dönüşümünde kritik bir köşe taşı oldu.
Kahraman, bir İslam ülkesi diye tanımladığı Türkiye’de, yeni anayasada laiklik tarifinin olmaması gerektiğini savundu ve dindar bir anayasa yapılmasını istedi.
Laiklik, Türkiye’de ideolojik ayrımların en keskin olduğu alan. Meclis başkanının sözleri, diğer pek çok konuda olmadığı kadar tepki yarattı.
Gerçi hem Cumhurbaşkanı, hem de Başbakan, dindar bir anayasa hedeflendiğini yalanladılar, Meclis başkanının kişisel görüşlerini dile getirdiğini savundular ama Pandora’nın kutusu çoktan açıldı.
Cumhurbaşkanı, anayasal referenduma gidişin koşullarını bir süredir titizlikle hazırlamakta ancak artık görülüyor ki, partisinin gelecek aylardaki hedefi, sadece başkanlık sistemini yerleştirmekle sınırlı kalmayacak.
Siyasi beceriksizlikleri ve ileri görüşlülükten yoksun politikaları ile artık umut olmaktan çıkmaya yüz tutan ana muhalefet partisi CHP, tartışmanın laiklik eksine kayışını önceden göremedi. Şimdi önüne konan ‘dindar’ ya da ‘din karşıtı’ anayasa seçenekleri üzerinde kuvvetli bir tartışma yürütmesi, dinin resmi alanın tamamen dışında tutulmasını savunması her zamankinden daha zor görünüyor.
Laiklik ilkesi, Türkiye’de zaten son yıllarda ciddi şekilde yıpratıldı. Salı günü Strasburg’da, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin Türkiye’deki Aleviler hakkında verdiği karar, ülkede gereken ilgiyi görmedi ancak mahkemenin Alevi toplumun din özgürlüklerinin çiğnendiği ve ayrımcılığa uğradığı yolundaki kararı, Türkiye açısından son derece ciddi ve uzun erimli sonuçları olabilecek bir hüküm niteliğinde.
Son yıllarda yazar, gazeteci ve sanatçılara karşı dini değerleri aşağılamak ve dine hakaret suçlamalarıyla açılan davalar ise, laik bir ülke iddiasını zaten yeterince çürütüyor.
Perşembe günü Cumhuriyet gazetesinin iki yazarı Ceyda Karan ve Hikmet Çetinkaya’ya, Charlie Hebdo dergisinin kapağını yayınlayarak ‘halkı kin ve düşmanlığa alenen tahrik ettikleri’ gerekçesiyle ikişer yıllık hapis cezası verildi ve karar mahkeme salonunda tekbir sesleri ile karşılandı. İki gazeteci, yargılandıkları “halkın bir kesiminin benimsediği dini değerleri alenen aşağılama” suçundan ise beraat ettiler.
Devletin, yönetimin ve yargının değişik din ve inançlar karşısında nötr bir duruş sergilemediği bir ülkede, Cumhurbaşkanının ve Başbakanın bireylerin din özgürlüğüne saygılı bir laiklikten sözetmeleri inandırıcı değil.
2012 yılında o zamanki Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, dindar bir gençlik yetiştirmekten sözettiğinde, pek çokları bu sözlerini ciddiye almamış, Türkye’de toplumsal mühendisliğin sanıldığı kadr kolay olamayacağını savunmuştu.
O zamandan bu yana ülkenin eğitim sistemi, tanınmayacak hale geldi. İmam Hatip okullarının sayısındaki devasa artış, normal okulların zorla İmam Hatip okullarına dönüştürülmesi ve ders kitaplarının yeniden yazılması ile değişim büyük ölçüde tamamlandı.
Perşembe günü İstanbul’da Önder İmam Hatip Gençlik toplantısında konuşan Cumhurbaşkanı Erdoğan, İmam Hatipli gençlere ‘sizler sadece bu milletin değil, tüm ümmetin de umudusunuz’ diyerek hitap etti.
Eğitimde sistemli olarak İslamcılığın yerleştirildiği, medyanın neredeyse tamamen zapt-ı rapt altına alındığı Türkiye’de bundan sonraki adım, yeni söyleme uygun bir tarih yaratılması.
Bu, tahmin ya da niyet okuma değil. Cumhurbaşkanı, bizzat kendi ilan etti.
Türkiye artık kazananın herşeyi aldığı ülke. Muzaffer olanın tarihi istediği gibi yazmasına da şaşırmamak lazım.
_______________________________
* Yazarın diğer yazıları için lütfen tıklayınız:
http://www.firdevstalkturkey.com/tr/
