UNITE sendikası, 2007 yılında T&G ve AMICUS sendikalarının birleşmesiyle oluşturuldu. Bugün ülkenin en büyük ikinci sendikası. 1.2 milyon üyesi var. İki yıl önce ilk kez bir kadın genel sekreterliğe seçildi. Sharon Graham, seçildikten sonra her zaman, işçilerin çıkarlarının ve kazanımlarının birinci hedefleri olacağını söyledi. Sendika içindeki bürokrasiye savaş açtı. Üyelerin aidatlarını hor bir şekilde kullanan sendikacılara soruşturma başlattı. Grev fonlarını arttırdı. Toplantılar ve mitinglerden çok, grev alanlarında işçilerle buluşmayı tercih etti. Bu konuda çeşitli eleştiriler de alsa, grevci işçileri ihmal etmemeye çalıştı.
Bu grev ve eylemlerden biri de 17 Şubat’ta Galler’in Port Talbot kasabasındaki çelik işçilerinin eylemiydi. 2 bin 800 işçi işini kaybetme ile karşı karşıya. Fabrika kapatılmak isteniyor ve işveren bu üretimi, daha ucuz maliyet olacağı için Hindistan’a taşımanın planlarını yapıyor. Graham bu eylemde de işçilerle kol kola yürüdü.
Yürüyüş sonunda, çelik işçilerinin karşı karşıya olduğu durumu, politikacıların tutumu ve sendikaların mücadelesi üzerine Evrensel’in sorularını yanıtladı.
Öncelikle bu tesisin kapatılmasının ne gibi sonuçları olacak bize bunu anlatabilir misiniz?
Tata, 2 bin 800 işçinin işten çıkarılacağını açıkladı. Aslında bu işçilerin işten çıkarılması için geçerli hiçbir makul gerekçe yok. İş geçiş süreci için ortada bizim önceden üzerinde çalışıp Tata’ya sunduğumuz bir plan var. Kimsenin işini kaybetmesini gerektiren bir durum yok.
HÜKÜMETİN DEĞİŞMESİ GEREKİYOR
Sizce hükümet burada işçilerin durumunu göz önüne alıyor mu ya da aldı mı?
Hükümet tam olarak ne yapılması gerektiğini planlamadan, işçilerin işlerini koruma koşulu olmadan panik halinde Tata’ya 500 milyon pound aktardı. İngiltere’de sanayi sektöründe herhangi bir planlama yok bu durum da bize hükümetin değişmesi gerektiğini gösteriyor. Ancak öte yandan İşçi Partisinin de harekete geçip elini taşın altına koyması gerekiyor.
Sizce sendikaların işçi sınıfına yönelik bu gibi saldırılara karşı koyabilmek için ne yapması gerekiyor?
Kesinlikle bir arada hareket etmemiz gerekiyor. Bazı konularda, tartışmalarda hemfikir olmasak dahi sonunda bir araya gelip uzlaşmak zorundayız. Şimdi öncelikle buradaki işçilerin haklarını korumak için birlikte hareket etmeliyiz. Bu geçiş sürecinde işçilerin işlerini koruyarak aynı zamanda elektrikli araba da üretilebilir. Biz bunu söylüyoruz.
HİÇBİR SİYASİ PARTİ KAMULAŞTIRMAYI GÜNDEMİNE ALMIYOR
Bildiğiniz üzere bu yıl madenci grevlerinin 40’ıncı yıl dönümü. Aradan geçen sürede çok sayıda özelleştirmeye tanık olduk. Özelleştirmeler ve özelleştirilen sektörlerin tekrar kamulaştırılması konusunda ne düşünüyorsunuz?
Benim bir sendika genel sekreteri olarak başlıca önceliğim işçilerin daha iyi koşullarda daha iyi ücretlerle çalışması. Bundan iki sene önce UNITE sendikasının genel sekreteri olarak seçildiğimden bu yana binin üzerinde iş ihtilafına müdahil olduk. Ve işçilerin cebine 420 milyon poundu geri koyduk. Grev ödeneği olarak 32 milyon pound harcadık. Dolayısıyla hayat pahalılığının bu denli arttığı koşullarda ilk vazifem herkesin emeğinin karşılığını hakkıyla kazanabilmesi.
Elbette yanı sıra toplu sözleşme müzakereleri yürütüyoruz. Aynı anda çok sayıda iş kolunda, çok sayıda işverenin olduğu işkollarında toplu sözleşme müzakereleri yürütüyoruz. Elbette toplumun sosyoekonomik yapısını/ toplumun dokusunu göz önüne alarak politik yapıyı da yönlendirmemiz gerekiyor. Hiçbir siyasi parti halihazırda kamulaştırma konusunu gündeme getirmiyor. Buna İşçi Partisi de dahil. Ama bugün 2 bin 800 işçi işini kaybetmek üzere o sebeple burada bulunuyoruz. Enerji fiyatlarını ele aldığımızda yüzde 85 arttı. Örneğin Fransa’da enerji sektörü kamuya ait olduğu için farklı, burada da öyle olsa bununla ilgili bir şey yapabilirdik, durumla başa çıkabilirdik. Özelleştirme meselesinin ne olduğu, işe yaramadığı ve halledilmesi gerektiği ortada. Bu konuda İşçi Partisi ile de mücadele edeceğim.
SİYASETÇİLERE KARŞI ÖRGÜTLENİLMELİ
Son sorum İşçi Partisi ile ilgili. Son grev dalgasında Keir Stermar İşçi Partili milletvekillerine grev çadırlarını/alanlarını yasakladı. Böyle bir İşçi Partisi ile karşı karşıyayız. Hükümet olması halinde İşçi Partisiyle ilişkileriniz nasıl olacak, UNITE sendikasının bu durumda tutumu nasıl olacak?
30 yıldır müzakere süreçlerinde ve politik tartışmalar içindeyim. Bu süre sonunda gördüğüm şu ki siyasetçiler iteklenmeden katiyen harekete geçmez. Bu sebeple işçileri, halkı örgütlememiz gerekiyor. Örgütlü bir halk “Biz bunu kabul etmiyoruz” derse siyasetçiler de buna göre davranacak ve davranmak zorunda da kalacak. Dolayısıyla işçiler arasında yani toplumda örgütlülük çok önemli ve politikacıları bu şekilde harekete geçirebiliriz. Benim tecrübeme göre siyasetçiler böyle durumlarda öncülük etmez ancak halkın talebine göre sonradan harekete geçer.
