Diyarbakır Emniyet Müdürü Gaffar Okkan’ın hain bir pusu sonucu öldürülmesinden bu yana tam on yıl geçmiş.
Beş korumasıyla birlikte hunharca öldürüldü.
Nedeni hala tartışmalı.
Bilinen ise Diyarbakır sevdalısı olması…
Bu emniyet müdürü TC tarihinde bazı ilkleri hayata geçirdi Diyarbakır’da.
Diyarbakırspor’un tek savunucusu oldu.
Onu devamlı destekledi…
Onun başarıları için çırpındı durdu.
Hiçbir maçını kaçırmadı denebilir.
Gaffar Okkan bilinen yanlarıyla işini çok ciddi yapan emniyet müdürleri arasında parmakla gösterilen bir devlet memuruydu.
O çocukları çok sevdi.
Sokak çocuklarına sahip çıktı.
Okkan döneminde faili meçhul cinayetlerin önü kesildi.
Hem de bıçakla kesilircesine…
Hani 12 Eylül 1980 öncesi tüm Türkiye kardeş kavgasına sahne olmuşken, sıkı yönetime rağmen kanın akması durdurulamaz haldeyken, darbe sabahından itibaren tüm olaylar nasıl bir anda kesildiyse…
Aynısı Okkan’ın göreve gelmesinden sonra yaşandı.
Gaffar işbaşı yaptı, faili meçhul cinayetleri işleyenlerin mesaileri bitti.
Hatta “fazla mesai” yapan katillerin işi sona erdi.
Bıçakla kesilir gibi.
Gaffar Okkan memleketi Sakarya’nın Hendek İlçesinde de Diyarbakır’da olduğu gibi sevenleri tarafından 24 Ocak günü, mezarı başında anıldı.
Onuncu yıl nedeniyle Diyarbakır’dan analı-babalı çocuklar da gelmişti Okkan’ı anmaya
101 çocuk getirilmişti Diyarbakır ve çevre illerden Okkan’ın mezarı başına.
Hepsinin adı Ali Okkan’dı.
Okkan’ın cinayete kurban gitmesinden sonra onu seven anne ve babaların, yeni doğan çocuklarına on yıl boyunca bu adı vermeleri büyük bir anlam taşıyordu.
Anma törenleri sırasında bir Diyarbakırlı sade vatandaşa “Neden bu kadar Okkan’ı sevdiniz” sorusu soruldu:
Yaşlı adamın verdiği yanıt yüreklerimize saplanan bir ok gibiydi sanki:
“ O bizlerle konuşuyordu…”
Cumhuriyet kurulalı beri işte böyle bir emniyet müdürü gördü Diyarbakır.
Daha doğrusu o’nda “devleti görmüş” saydı kendini.
Konuşmayan, susan, sevmeyen, hizmet getirmeyen devleti…
Bir tek cümle, 90 yıllık ihmalin yüzlerde patlayan bir tokadı gibiydi adeta:
Sade ve samimi Diyarbakır’lı yurttaşın sesiydi unutulmayacak olan:
“Okkan bizimle, yani vatandaşla konuşuyordu.!!!”
Hepsi bu.
