ve elimizden geldiğince bildiklerimiz çerçevesinde, ülkemiz adına doğacak tehlikeler konusunda, değerli okurlarımızı (halkımızı) uyarmaya çalışıyoruz.
Artık şu açık ve net olarak belli oldu ki, ülkemiz emperyalist dış güçlerin bölmek ve parçalamak amaçlı ciddi saldırısı altında. Daha açıkçası bugün hiç tartışmasız yeni bir “Kurtuluş Savaşı” koşulları içindeyiz!.. Çünkü tehlike kapımıza iyice dayanmış durumda! Artık bunu anlamamız gerekir! Durumu ne ajite ediyoruz ne de abartıyoruz!
O nedenle, gaflet uykusundan uyanmalı ve ülkemize, vatanımıza, duyarlılıkla akılcı davranışlarla sahip çıkmalıyız. Avrupa Birliği sevdası altında, küreselleşme uyutmacası ve ABD dostluğu masalı ile giderek elden gitmekte olan ülkemizi geri istemeliyiz!
Çünkü gün o gün!.. Bu ülkede vatandaşlık bağı ile yaşamakta olan ve ortak adları “Türk” olan herkesi, “kutsal dava” uğrunda ve iş işten geçmeden birlik ve beraberlik çatısı altında toplanmaya çağırıyoruz!
Mücadelenin adı;
ÜLKEMİ GERİ İSTİYORUM!
Kampanyasıdır..
Vatanın her yöresinde, doğusunda batısında, güneyinde kuzeyinde, yüreği Atatürk sevgisi ve vatan aşkıyla dolu, etnik kökenleri ne olursa olsun ortak adları “Türk” olan herkes, demokratik örgütlülük ve tavırlar içerisinde, ellerinde gönül verdikleri ay yıldızlı bayraklarla bu kutsal mücadeleye, – ÜLKEMİ GERİ İSTİYORUM – kampanyasına yürekten katılmaları ve yolları, meydanları demokratik haykırışlarıyla inletmeleri gerekir.
Çünkü bu ülke, bu vatan, bu bayrak bizim!
Çünkü başka Türkiye yok!..
“Nasıl demem Türk’üm diye! (*)
Bize diyorlar ki, yazılarında Türk milliyetçiliği yapma!..
Türk’üm deme! Sen Türkiyeli’ sin!..
Bu ülkede yaşayan herkes, Türkiyeli diyorlar!..
Nasıl demem ben Türkoğlu Türk’üm!
Bu vatan, bu topraklar Türk’lerin!
Bu ay yıldızlı bayrak Türk’lerin!
Bu dağlar, taşlar, ovalar, göller Türk’lerin!
Tarlalarında yetişen ürün, bahçelerinde açan çiçekler Türk’lerin
Ağaçlarında yetişen meyveler, dallarında öten kuşlar bile Türk’lerin!
Okullarında “Türk’üm, doğruyum, çalışkanım…” diye haykıran çocuklar Türk’lerin!
Sınır boylarında vatan koruyan askerler Türk’lerin!
Yurdu uğruna yaşamının baharında hain PKK kurşunları ya da mayınlarıyla şehit olan Mehmetçikler Türk’lerin!
Şehitlerin arkasından gözyaşı döken analar babalar Türk’lerin!
Şehitlerle birlikte hayalleri umutları sevdikleri ile kara toprağa gömülen genç kızlar, taze gelinler Türk’lerin!
Babasız kalan küçük yavrular Türk’lerin!
Nasıl demem ben Türkoğlu Türk’üm!
Nasıl demem!
Nasıl demem!
Şehidim var benim!
Yaşama küsmüş nişanlı kızım, taze gelinim var benim!
Gözü yaşlı anam, boynu bükük kalmış babam var benim!
Babasız kalmış küçücük yavrum var benim!
Sahipsiz ve güçsüz bırakılmaya çalışılan, Mustafa Kemali arayan milletim var benim!
Üzerinde bölüp parçalamak için akbabalar uçan vatanım var benim!
Şehidimin kanının hesabını sormaya yeminim var benim!
Nasıl demem Türkoğlu Türk’üm diye!..
Nasıl demem!..”
(*) İnternette yayınlanan 13 Aralık 2004 tarihli yazımızdan bir bölüm
