Yetenekli doğmanız gerekmez. Yeteneklerini dert eden insanlarla doludur dünya.
Dünyada yaşayıp, hiçbir şey yapmadan öylece ölen çok yetenekli insanlar vardır. Onların bir damla enerjileri olabilseydi neler başarırlardı.
Bir arkadaşımın gencecik yetenekli müzisyen oğluna bakarken içim acıyarak bunları düşünüyordum. Onunla bir müzik çalışması yapmıştık.
Sözlerini benim yazdığım, onun da bestelediği bir şarkı çıkmıştı ortaya. Genç adamın güzel sesiyle amatörce, öylesine bir kayıt yapılmıştı. O kaydı kim dinlese beğendi. Önemli müzisyenler bile, birkaç kez dinlemekten zevk aldılar.
Beste ve ses mükemmeldi. Gel bir şeyler yapalım dediğimde hiç oralı olmayan genç adamın elinden gitar, dilinden şarkı düşmedi… Ama o hep kendisi için müzik yaptı. Aramadı, sormadı, yaptıklarını hiç kimseyle şu ana kadar paylaşmadı. Gençlerin yeteneklerine her zaman hayranlık duyan biri olarak içim acıyarak onu izledim. Bundan sonra da onun yolunu değiştireceğini sanmıyorum. Niye şaşırıyorum ki dünyada böyle insanlar yok mu?
Benjamin Constant zekasıyla ün yapan bir Fransız. Büyük eserler yazma arzusu ve yeteneği vardı, ama çalışma azmi hiç yoktu. Şeref ve haysiyetli yaşamaya önem vermiyordu. Kumar masalarından kalkmazdı. ??Adolphe? isimli ünlü eserini yazarken, kötü entrikalara karıştı. Prensipleri yoktu. Yaşamı kül ve toz diye anlamsızlaştıran da kendisi oldu.
Samuel Taylor Coleridge; azim sahibi olmayan biri. Son derece zeki, ama her zaman çalışmaktan kaçındı. Londra?da zor şartlar altında yapılan çalışmalara alayla baktı. İnsanların yağmur ve sis altında koşuşturmalarıyla daima alay etti.
Transcendentalism felsefesiyle müritlerine konferanslar verecek kadar kafaya sahip olan bu adam, kazanma yerine üç beş kuruş sadakayla yaşadı.
Çoluğuna çocuğuna bu sadakalarla baktı. Yaşam öyküsü elden ele dolaştı, insanlar onun zekasının boşa harcanmasına üzüldü.
_______________
YAZARIN DİĞER ÇALIŞMALARI İÇİN: www.filiztosyali.com
