Muhalefet etme noktasında yetersiz, sorumsuz, güvensiz ve cesaretsiz olan muhalefet partileri CTP, TDP ve DP; marjinalleşmiş ve dış bağlantılı sendikaların peşine takılarak ve onlara şirin gözükerek hem partilerine, hem ülkelerine ve hem de siyasete ihanet etmiş oluyorlar. ÖRP lideri Turgay Avcı’nın cesaret örneği göstererek ahtapot gibi ülkeyi sarmaya çalışan sendikal yönetimsel teröre karşı baş kaldırması ise cesaretle alkışlanacak bir tutumdur
***
Bir ülkenin gelişkin bir ekonomik ve demokratik yapıya sahip olup olmaması ile ülkeyi yönetmeye talip olan siyasi güçlerin yeterlilikleri arasında çok yakın bir ilişki vardır. Nasıl ki, her ulus layık olduğu biçimde yönetilirse, ülke yönetmeye talip olan siyasetçiler de ülkeyi layık olduğu yönetim biçimine doğru sürüklerler.
İçinde bulunduğumuz duruma bakınca, özellikle muhalif siyasi partiler açısından vahim bir tabloyla karşı karşıya olduğumuz anlaşılıyor. Ülke yönetmeye talip olan muhalefet partileri, iktidara geldiklerinde kendileri sergiledikleri kaçınılmaz icraatları, muhalefet oldukları dönemlerde eleştirip duruyorlar. Ne bir tutarlılık örneği gösteriyorlar, ne dürüst davranıyorlar ne de sorumluluk anlayışına sahipler. Sendikaların gölgesinde siyaset yaparak kendilerine, destekçilerine ve halka karşı ikiyüzlü davrandıkları çok açık olan muhalefet partileri, dış bağlantıları ortaya çıkmış olan birkaç marjinal görüşlü sendika yöneticisinin ülke gündemini belirlemesine yalnızca seyirci kalmıyor, zaman zaman alkış tutarak onlara destek oluyorlar.
Ülkede siyasi partilerin özellikle lider kadrolarının yetersizliği, ülke yönetiminde de sorunlar yaşanmasının en önemli kaynağını oluşturuyor. Bir ülkede yönetim kalitesinin geliştirilmesi, iktidar partisi kadar muhalefet partilerinin sorumlu davranışları ile doğrudan orantılı bir süreçtir. Ülkeyi sürekli kaos ortamında tutan ya da kaos ortamında tutulmasına göz yuman muhalif siyaset, ülkede işbirliği ve güven kültürünü yok ettiği için siyasal ve ekonomik alanda karşılaşılan başarısızlıkların da sorumlusu durumuna gelebilmektedir. Bu konunun altını çizmemin nedenini açıklamaya çalışayım.
Dış bağlantıları açık olan bazı sendikal örgütlerin ülkeyi her an kaos ve grev atmosferinde tutması karşısında muhalefet partilerinin ve bir ölçüde de iktidarın seyirci kalması gibi ibretlik bir durum ile karşı karşıyayız. Bu vahim durum, siyasetin ülke yönetimini kaos mimarlarına terk etmesi anlamına geliyor.
Ülkeyi yönetmeye talip olan muhalif siyasi partilerin muhalefet etmek noktasında kaos mimarı bazı sendikalara teslim olması ve bu konuda sessiz kalması, muhalif siyaset yapmak cesaretine ve yeteneğine sahip olmadıkları anlamına geliyor. Sorumsuz sendikacılığa bırakılan siyaset alanı, muhalif siyasi partilerin güç yitirmesini getirdiği gibi, bu siyasi partilerin korkaklığını ve etkisizliğini de ortaya çıkarıyor. Muhalefet etme noktasında yetersiz, sorumsuz, güvensiz ve cesaretsiz olan muhalefet partileri CTP, TDP ve DP; marjinalleşmiş ve dış bağlantılı sendikaların peşine takılarak ve onlara şirin gözükerek hem partilerine, hem ülkelerine ve hem de siyasete ihanet etmiş oluyorlar. ÖRP lideri Turgay Avcı’nın cesaret örneği göstererek ahtapot gibi ülkeyi sarmaya çalışan sendikal yönetimsel teröre karşı baş kaldırması ise cesaretle alkışlanacak bir tutumdur. Diğer muhalefet partilerinin korkakça tavırları ise ülke yönetme yeteneği ve cesaretine sahip olmadıklarının açık kanıtı olarak değerlendirilmelidir.
Siyasi partilerin sendikacılık yapması ne kadar mantıksızsa, sendikaların siyasi partilerin görevi ve işlevini üstlenmesi de o kadar sağlıksız ve tehlikeli bir süreçtir. Buna izin veren muhalefet partileri CTP, TDP ve DP, ülkeyi sağlıklı biçimde yönetmeyi beceremeyeceklerini ve bu konuda cesaretleri olmadığını kanıtlamış oluyorlar. Beceriksiz ve sorumsuz muhalefet, bir demokratik ülkenin başına gelebilecek en tehlikeli durumlardan birisi değil midir?
